Καμιά φορά τα προβλήματα σε λυγίζουν. Είναι δύσκολο να τα διαχειριστείς. Ειδικά όταν την ίδια ώρα, έχεις να σηκώσεις στις πλάτες σου και την… ασήκωτη φανέλα μιας μεγάλης ομάδας που απαιτεί τον πρωταθλητισμό και στην οποία μόλις έχεις φτάσει από την Κρήτη και τον Πλατανιά. Στην περίπτωση του Γιώργου Γιακουμάκη μάλλον δεν ισχύει τίποτα από τα παραπάνω…
Ήρθε στην ΑΕΚ με 11 γκολ και καταπληκτική σεζόν στα Χανιά, αλλά το ξεκίνημα δεν ήταν ακριβώς ιδανικό με τραυματισμούς και αναποδιές να τον αφήνουν πίσω. Δεν το έβαλε κάτω ωστόσο, δούλεψε ατελείωτα στα Σπάτα και πάντα δήλωνε βέβαιος για την επιστροφή του και τις ικανότητες του. Μεγάλη υπόθεση για έναν σέντερ φορ να μην το βάζει κάτω στην πρώτη χαμένη ευκαιρία, στην πρώτη… στραβή. Η επιστροφή του Γιακουμάκη δεν ήρθε χθες. Είναι από καιρό. Ας θυμηθούμε την εικόνα που έβγαλε στο ματς με την Καλλιθέα που ήταν εξαιρετικός, μέσα σε όλες τις φάσεις και του έλειψε μόνο το γκολ. Το πρώτο του με τον Δικέφαλο στο στήθος. Τελικά η μοίρα το έφερε έτσι και το πέτυχε στο αμέσως επόμενο παιχνίδι Κυπέλλου.
Επειδή, όμως, η μοίρα δεν παίζει ποδόσφαιρο τίποτα δεν είναι τυχαίο. Η χθεσινή εικόνα του Γιακουμάκη στο Αγρίνιο και η γενικότερη άνοδος του το τελευταίο διάστημα κρύβει αφενός μεγάλη πίστη και αφετέρου βγάζει τη δουλειά που έγινε (και γίνεται) στα Σπάτα. Όχι μόνο την ατομική, αλλά την συλλογική, αφού η φάση του 0-4 είχε δουλευτεί, με τον Γιακουμάκη απλώς να κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα βάζοντας την σφραγίδα του με το αδιαπραγμάτευτο ένστικτο του σκόρερ που διαθέτει, όντας στο κατάλληλο σημείο την κατάλληλη στιγμή. Η ΑΕΚ έχει την τύχη να διαθέτει στην γραμμή κρούσης μια μεγάλη πληρότητα, η οποία οφείλεται και στον Γιώργο Γιακουμάκη. Μια γραμμή κρούσης με παίκτες διαφορετικών χαρακτηριστικών, που αλληλοσυμπληρώνονται και μπορούν να παίξουν ακόμα και οι τρεις μαζί. Η ολική επιστροφή του Γιακουμάκη είναι δεδομένο πως βάζει -πλέον- έναν γλυκό πονοκέφαλο στον Μανόλο, μα το σημαντικότερο δίνει μεγάλη ψυχολογική ώθηση στον ίδιο τον ποδοσφαιριστή. Έναν ποδοσφαιριστή που αποκτήθηκε το καλοκαίρι γιατί οι άνθρωποι της ΑΕΚ πίστεψαν στο ταλέντο του και πόνταραν πάνω του. Ο ίδιος αρχίζει να τους δικαιώνει. Και είναι βέβαιο πως το Αγρίνιο ήταν μόνο η αρχή…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου