ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΚΕΝΤΣΕΝΤΖΟΓΛΟΥ..

Χαιρετώ. Ελπίζω να είμαστε όλοι εδώ. Γιατί δεν είμαστε και οι πιο τυχεροί άνθρωποι του κόσμου εμείς οι Ενωσίτες. Τέλος πάντων. Θα την φτιάξουμε κι εμείς την τύχη μας. Πολλά τα μηνύματα με ερωτήσεις και πολλή μεγαλύτερη η αγωνία όλου του κόσμου για την επόμενη μέρα που ακόμη κι αν δεν είχαμε αυτοκτονήσει στο 96 πάλι ίδια θα ήταν. Ας κάνουμε λίγο υπομονή και νομίζω πως παράλληλα με την προσπάθεια της ομάδας μας για μια καλύτερη θέση στα πλέι οφ μετά την μία κάτω από την τελευταία που τερμάτισε στην κανονική περίοδο θα ολοκληρωθεί και η προσπάθεια που γίνεται εδώ και μήνες για ένα καλύτερο αύριο από αυτό των Ούγγρων διεθνών και των Κροατών μη… διεθνών. Δεν έχω πρόβλημα με τα παιδιά, άλλωστε και τα διαμάντια στη λάσπη κρύβονται, αλλά όσο περνάνε τα χρόνια και με το τοπίο που έχει δημιουργηθεί στο Ελληνικό ποδόσφαιρο και με την κατάσταση που υπάρχει τώρα στην ΑΕΚ, σε όλα τα επίπεδα, δεν βλέπω πως με μειωμένο μπάτζετ και μεταγραφές λαχεία θα μπορέσει να γυρίσει ο τροχός. Ο Καράμπελας και ο Τριποτσέρης για δεύτερες και τρίτες λύσεις είναι χρήσιμοι αλλά από εκεί και πέρα αν και οι πρώτες λύσεις είναι απλά …χρήσιμες εγώ προσωπικά δεν πιστεύω στο «θαύμα». Μακάρι να διαψευστώ. Ούτε πιστεύω πως πλέον ο Μπάγεβιτς μπορεί να κάνει διαφορά με πιτσιρικάδες και λαχεία. Μόνο στην ΑΕΚ της πρώτης καλής εποχής το έκανε αυτό και ειλικρινά δεν έχω την απαίτηση να το ξανακάνει. Ούτε αυτός, ούτε κανείς άλλος εκτός αν από συνομωσία του σύμπαντος βρεθεί στην ΑΕΚ ο νέος Μουρίνιο. Όχι του… κάμπου σαν τον πρώην. Ενας κανονικός. Η λύση για το μέλλον που φαίνεται δυσοίωνο είναι για μένα μία. Να ξεκαθαρίσει το τοπίο στην μετοχική ομάδα και να ενισχυθούν οι παραμένοντες ώστε όλοι μαζί (νέοι και παλιοί) να έχουν την ισχύ να αντιμετωπίσουν τους απέναντι που αν μη τι άλλο είναι δυνατοί. Ο Μελισσανίδης είναι ο μόνος που εδώ και καιρό είναι σε μια επαφή με τους παραμένοντες, που βάζουν λεφτά και ώρες στην ΑΕΚ, και μέσα στον μήνα θα μάθουμε αν υπάρξει αποτέλεσμα. Τα πράγματα δεν είναι απλά αλλά δεν είναι και δύσκολα αν υπάρχει πραγματικά καλή θέληση και πραγματικό ενδιαφέρον για την ΑΕΚ που, δυστυχώς, μπορεί να αποδειχθεί μόνο με έργα. Θεωρώ δεδομένο πως σύντομα θα μάθουμε το αποτέλεσμα αλλά και τις λεπτομέρειες που θα κρίνουν αν είναι θετικό ή αρνητικό. Πολύ λίγο με ενδιαφέρει το ποιος θα φταίει αν δεν πάνε όλα καλά. Αυτό που θέλω, προσωπικά, είναι να πάνε όλα καλά. Να γίνει αυτό που πρέπει να γίνει, να είναι όλοι ευχαριστημένοι και βέβαια να δούμε φως στο τούνελ για την αγαπημένη μας ομάδα που έφτασε πάλι σε ένα σημείο μηδέν χωρίς βέβαια να χάσει την αξιοπρέπεια της αφού οι άνθρωποι που την έχουν στα χέρια τους απλά δεν μπόρεσαν το παραπάνω χωρίς όμως να φέρουν την καταστροφή. Η ΑΕΚ όμως θέλει το παραπάνω. Και η ιστορία της θα γράψει με χρυσά γράμματα αυτούς που θα καταφέρουν να της το δώσουν σε αυτή την κρίσιμη, για το μέλλον, καμπή. Μέχρι τότε νίκες παντού. Και σύντομα παντού.
Υ.Γ: Πριν κανένα εικοσάλεπτο, πριν ακριβώς είκοσι χρόνια πανηγύρισα το πιο ωραίο γκολ που έχω δει στην ζωή μου. Ο αδερφός μου ο Πέτρος πάντα μου το θυμίζει. Ελπίζω μια μέρα κάποιο να το ξεπεράσει. Και να σημαδέψει άλλη μια γενιά όπως αυτό το υπέροχο 1-2 σημάδεψε την δικιά μου. Ισως και περισσότερο από τότε.