ΠΕΡΑΣΜΕΝΑ ΜΕΓΑΛΕΙΑ..

Σ' αυτό το μεθυστικό ταξίδι ευρωπαϊκής καταξίωσης, η ΑΕΚ του Λουκά Μπάρλου και του μεγάλου Φράντισεκ Φάντροκ, έμοιαζε να έχει κάνει ήδη την υπέρβαση, αποκλείοντας κατά σειρά τη Διναμό Μόσχας, την -πρωταγωνίστρια εκείνη την εποχή και αήττητη επί πέντε συνεχόμενα χρόνια, στην έδρα της, στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις- Ντέρμπι Κάουντι και τον Ερυθρό Αστέρα, φτάνοντας μέχρι τα προημιτελικά της διοργάνωσης.
Η κληρωτίδα, στη Γενεύη, έφερνε στο δρόμο του Δικεφάλου, μία ακόμα πανίσχυρη, εκείνη την εποχή, αγγλική ομάδα την ΚΠΡ (Κουίνς Παρκ Ρέιντζερς). Το 3-0 του Λονδίνου, στον πρώτο προημιτελικό της 2ας Μαρτίου 1977, με δύο εύστοχα πέναλτι του αρχηγού της Εθνικής Αγγλίας, Τζέρι Φράνσις και ένα του Σταν Μπόουλς, έμοιαζε σαν απαγορευτικό σήμα, σε βλέψεις για κάτι παραπάνω.
Για την ακρίβεια, όπως έλεγαν και μερικοί από τους πρωταγωνιστές, ίσως της σημαντικότερης ομάδας στην ιστορία της ΑΕΚ και του ελληνικού ποδοσφαίρου, η ανατροπή και η πρόκριση, ήταν ένα μεγάλο στοίχημα με το Θεό!
Το υπέροχο βράδυ της 16^ης Μαρτίου 1977, η ΑΕΚ κέρδισε αυτό το στοίχημα, κέρδισε πολλούς νέους οπαδούς και δημιούργησε ένα μύθο, που θα την ακολουθεί για πάντα. Ιδίως, στη συνείδηση όσων έζησαν εκείνες τις στιγμές.
Μόλις στο 11^ο λεπτό, ο ασύγκριτος Θωμάς Μαύρος, μ' ένα ξερό σουτ, έξω από την περιοχή του Παρκ, έστειλε το πρώτο μήνυμα στους Άγγλους, γι' αυτό που ακολουθούσε. Στο 65^ο, κι ενώ η ΑΕΚ είχε ήδη αρχίσει να πιέζεται από το χρόνο, ο κορυφαίος Έλληνας επιθετικός, όλων των εποχών, μ' ένα προσωπικό ρεσιτάλ, πίσω από το κέντρο, «κάρφωσε» για δεύτερη φορά τον Παρκ, βάζοντας «φωτιά» στην κατάμεστη Νέα Φιλαδέλφεια και στην υπόθεση πρόκριση.
Το 3-0, με την Ένωση να κυριαρχεί στο γήπεδο, ήταν ζήτημα χρόνου. Ήρθε εννιά λεπτά πριν τη λήξη της κανονικής διάρκειας του αγώνα, με τον γίγαντα Μίμη Παπαϊωάννου, να χώνεται ανάμεσα στα θηρία της αγγλικής άμυνας και με μια ασύλληπτη κεφαλιά, να στέλνει τη μπάλα στο «παραθυράκι» του Παρκ.
Η ΑΕΚ είχε πετύχει ήδη έναν άθλο, παίζοντας μια θεωρητικά χαμένη πρόκριση, στην παράταση. Αντιλαμβανόμενος ότι η διαδικασία των πέναλτι, θα έκρινε τον τελικό νικητή, ο Φάντροκ, τρία λεπτά πριν τη λήξη της παράτασης, προχώρησε σε μια ασυνήθιστη, για τα δεδομένα, αλλαγή.
Με την προτροπή και του Ανδρέα Σταματιάδη, πέρασε στη θέση του Λάκη Στεργιούδα, τον έμπειρο, αλλά «παγωμένο» από την απραξία, Νίκο Χρηστίδη, που «ειδικευόταν» στις αποκρούσεις πέναλτι. Λίγα λεπτά αργότερα και παρότι η ψυχοφθόρα διαδικασία άρχισε με χαμένο κτύπημα του Τάκη Νικολούδη, ο Τσεχο-Ολλανδός προπονητής θα δικαιωνόταν πανηγυρικά για την επιλογή του.

Ο Χρηστίδης απόκρουσε εντυπωσιακά το πέναλτι του Ίστοου και εκείνο του Γουέμπ, στέλνοντας την ΑΕΚ στα ημιτελικά του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ και τον κόσμο στα ουράνια. Η ιστορία δεν γράφεται με τα «αν», αλλά υπάρχουν και εξαιρέσεις... Γιατί θα μπορούσε να γραφτεί εντελώς διαφορετικά, αν στο δρόμο της ομαδάρας του Φάντροκ, αντί για τη μεγάλη Γιουβέντους του Τραπατόνι και αστέρων, όπως ο Μπέντεγκα, ο Σιρέα, ο Ταρντέλι, ο Κάουζιο, ο Μπονινσένια, είχαν βρεθεί, είτε οι Βάσκοι της Αθλέτικ Μπιλμπάο, είτε πολύ περισσότερο οι Βέλγοι, την Μόλενμπεεκ. Στην πορεία των ετών, η Ένωση έχει καταγράψει κι άλλες μεγάλες ευρωπαϊκές βραδιές, όμως η 16^η Μαρτίου 1977, είναι αναμφίβολα η σημαντικότερη. Η μεγαλύτερη ευρωπαϊκή επιτυχία στην ιστορία του συλλόγου, συνοδευόμενη από μια επική ανατροπή και ακολουθούμενη από μια τριετία τίτλων, εκπληκτικού ποδοσφαίρου και ετών, που όσοι τα έζησαν, σίγουρα τα αναπολούν.
 

16/03/77: ΑΕΚ-ΚΠΡ 3-0, στα πεν. 7-6

(11' και 65' Μαύρος, 81' Παπαϊωάννου)

Η σύνθεση της ΑΕΚ: Στεργιούδας (117' Χρηστίδης), Θεοδωρίδης, Ιντζόγλου, Ραβούσης, Νικολάου (115' Ζαρζόπουλος), Τσάμης, Τάσος, Νικολούδης, Βάγκνερ, Παπαϊωάννου, Μαύρος.