ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΦΙΛΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ ΠΟΥ ΑΓΓΙΖΕΙ ΚΑΡΔΙΕΣ !!

Γεώργιος Ζαχαριάδης - Άρδασσα Πτολεμαϊδας-Άρδασσα Αργυρούπολης Πόντου.

Τ’ εμέτερον παιδίν-ΑΕΚ Πόντος και ξερόν ψωμίν!!! AEK Λελέβω σε - Σε λατρεύω - I adore you

Η φωτιά που άναψαν και ερήμωσε το 1922 την Σμύρνη και τον Πόντο άναψε σύντομα και στην Πόλη. Η ανυπόφορη κατάσταση που δημιούργησαν τότε και ανάγκασαν σε φυγή τους προγόνους μας ήταν η μόνη λύση. Άνδρες, γυναίκες, παιδιά, νέοι και γέροι έφευγαν για να σωθούν. Χιλιάδες κόσμου έφυγαν από τα παράλια της Μικράς Ασίας, όπου ανθούσε ο Ελληνισμός, και ήρθαν στην μάνα Ελλάδα. Ανάμεσά τους ήταν και οι άνθρωποι που εμπνεύστηκαν τη δημιουργία ενός συλλόγου που θα πρεσβεύει τις αξίες των προσφύγων, θα τιμά τον πολιτισμό και τα γράμματα και θα παράγει ήθος. Ήταν μια τραγική πορεία προς την Ελλάδα. Άφησαν τα πάντα πίσω τους. Ένα όμως έμεινε να τους ακολουθεί πάντα και παντού, η σκιά του Δικέφαλου Αετού!!! Μαζί με την πίστη και την αγάπη τους για την πατρίδα και την ελευθερία ήρθαν στη Νέα Πατρίδα για να γράψουν μια Νέα ιστορία….

Χριστούγεννα 1975.  Πρώτο ταξίδι στην Αθήνα, πιασμένοι χέρι χέρι με τον πατέρα μου βαδίζουμε σε μέρη προσφυγικά, Καλλιθέα, Νέα Σμύρνη, Νέα Φιλαδέλφεια, Νέα Ιωνία, όλα Νέα…

Ξεκινώντας από τη Νέα Σμύρνη πήγαμε στην Καλλιθέα στην οδό Αρδάσσης, μετά φτάσαμε στον Πειραιά με τον Ηλεκτρικό. Στο περίπτερο οι εφημερίδες Αθλητική Ηχώ και Φως, έγραφαν για την ΑΕΚ… 21-12-1975 είχε αγώνα με τον Άρη.

Κι έτσι ξεκινάει το δικό μου ταξίδι με τον Δικέφαλο Αετό που πέταξε από την Πόλη κι έφτασε αρχικά στην Μακεδονία (Θεσσαλονίκη) για να ξαποστάσει λίγο και να καταλήξει στα Ιερά Χώματα της Νέας Φιλαδέλφειας!!! Το 1924 με τους αδελφούς Ιωνά και μετά, το 1928 όταν παραχωρήθηκε στην AEK ο χώρος που θα χρησιμοποιείτο ως γυμναστήριο για τα παιδιά των προσφύγων, μέσα σε λίγες μέρες οι πρόσφυγες της περιοχής  με  περίσσευμα ψυχής και με περίσσευμα οικοδομικού υλικού του προσφυγικού οικισμού μετέτρεψαν τον χώρο και έστησαν τα πρώτα δοκάρια περιφράζοντας το γήπεδο της AEK!!!

Ήθελα πολύ να δω αυτό το ματς με τον Άρη, έτσι άρχισα να πιέζω τον πατέρα μου με τον τρόπο που ένα παιδί ξέρει καλά να πάμε στο γήπεδο. Δεν θα τον ξεχάσω ποτέ τον αγώνα, η ΑΕΚ κέρδισε 2-1 τον Άρη με γκολ  του Σκρέκη και του Βάγκνερ, (Βάγκνερ - όνομα το οποίο με ακολούθησε στα παιδικά χρόνια παρ΄ όλο που η βασική θέση μου ήταν του ΤερματοΦύλακα-σημάδι ίσως για τον μετέπειτα ΑστυΦύλακα). Ένοιωθα περήφανος, ξεχωριστός, ανάμεσα στους φίλους μου στο χωριό που οι περισσότεροι ήταν ΠΑΟΚ αλλά πάντα έλεγα και συνεχίζω να το λέω: «Είναι Διαφορετικό να είσαι ΑΕΚ!!!»  

Από τότε και έπειτα το μόνο που έκανα ήταν να μετράω τις μέρες αντίστροφα μέχρι το επόμενο παιχνίδι της ΑΕΚάρας.

Το δικό μου ταξίδι για την δική μου ΑΕΚ, συνεχίζεται διανύοντας κάθε τόσο 500 χλμ για να είμαι δίπλα στην Αγαπημένη μου!!! Όπου κι αν παίζει πάντα την ακολουθώ…στην Αθήνα,  στην Κρήτη, στη Λάρισα, και στη Θεσσαλονίκη, αλλά και στη Λιβαδειά, Γιάννενα, Καβάλα, Ξάνθη, και σ΄ όλη την Ελλάδα…

Υπήρξαν στιγμές που απογειωνόμουν με τα φτερά της ΑΕΚ, στιγμές έκστασης, ενθουσιασμού, στιγμές πίκρας και «Μαύρης Σελίδας» αλλά βαθειά μέσα μου υπήρχε το μικρόβιο, ο ιός, το αίμα στις φλέβες είχε ήδη το αντίδοτο…ΑΕΚ - Αντίδοτο Ερυθρών Κυττάρων, αυτό της Προσφυγιάς!!!

   Ίσως επειδή ο πρώτος τίτλος για την ΑΕΚ ήλθε το 1932, όταν κατέκτησε το πρώτο Κύπελλο Ελλάδος, νικώντας στον τελικό τον Άρη με 5-3, έτσι και ο επίλογος της ένδοξης Ιστορίας του «Ναού» γράφτηκε πάλι με τον Άρη την 03-05-2003, η ΑΕΚ κερδίζει με 4-0 και τη Μεγάλη Χαρά τη συνοδεύει η Μεγάλη Λύπη. Δύο μέρες μετά γκρεμίζονται τα Τείχη του Ναού εκεί που ζήσαμε Δόξες και Τιμές, Το Μεγαλείο, Την Έκσταση, Το Πάθος, Την Αγάπη, Τον Έρωτα, Την Καψούρα…Η γωνιά της Σκεπαστής δεν υπάρχει πια!!! Η γωνιά που πήγαινα να απολαύσω, να χαρώ, να γελάσω, να κλάψω, να πονέσω, να ερωτευτώ, η γωνιά που πήγαινα για «δουλειά» και ζούσα το «υπερβολικό πάθος» κάποιων οπαδών, η γωνιά αυτή γκρεμίστηκε και έγινε μπάζα. Το χορτάρι που έτρεξαν, έπεσαν, λάσπωσαν, μάτωσαν και πόνεσαν, οι Νεστορίδης, Σταματιάδης, Μ Παπαϊωάννου, Πομώνης, Μαύρος, Κώστας και Ντέμης Νικολαΐδης, Δημητριάδης, Ατματσίδης, Στ. Μανωλάς, Αλεξανδρής, Κωστής, Τσιάρτας, Ζήκος,  Μαλαδένης, Βάγκνερ,  Μπάγεβιτς, Σαβέβσκι, Ντανιέλ Μπατίστα, Κετσπάγια και άλλοι πολλοί αξιόλογοι μαχητές, έχει γίνει πλέον ένα χωράφι και περιμένει τον «σπόρο» για να «πιάσει» και ριζώσει Γερά ετούτη τη φορά και να σκορπίσει το άρωμα της ΑΕΚ σε όλη την οικουμένη. Ευτυχώς τα όνειρα, οι ελπίδες και οι αναμνήσεις δεν γίνονται Μπάζα, αντέχουν στον χρόνο και στις κακουχίες, άλλωστε ξέρουν από προσφυγιά!!! Ζουν και αναπνέουν με την Μεγάλη Ιδέα, περιμένουν τη Νέα Σκεπαστή τους!!!

Μεγάλωσα, σπούδασα, ερωτεύτηκα, παντρεύτηκα, έγινα πατέρας και ο ιός μεταδίδεται μέσω των Κυττάρων κανονικά, γιατί ΑΕΚ δεν γίνεσαι, γεννιέσαι!! Ο Έρωτας για την ΑΕΚ παραμένει άσβεστη φλόγα μέσα στην καρδιά μου, με φωτίζει το δρόμο, με γεμίζει τις μπαταρίες και μου αδειάζει το μυαλό… μ΄ έχει κάνει άρρωστο και στην κυριολεξία παίρνω τα βουνά και τους δρόμους… και για χάρη της φορώντας Πάντα τη βαριά Φανέλα με το Δικέφαλο στο στήθος και τον Αετό του Πόντου στην πλάτη, τρέχω σε κάθε γωνιά της Ελλάδας (και του εξωτερικού καμιά φορά) σε αγώνες δρόμου και βουνού, Μαραθώνιους -Υπερμαραθώνιους, διανύοντας δεκάδες και εκατοντάδες χιλιόμετρα χωρίς να νοιώθω την κούραση γιατί πάντα πετάω με τα φτερά του Δικέφαλου!!! Τίποτα δεν είναι δύσκολο με την ΑΕΚ.

Θυμάμαι ακόμη τον αγώνα ΑΕΚ-ΑΓΙΑΞ:1-2, την 28-9-1994, ήμουν σε διατεταγμένη Υπηρεσία [νέος ακόμη στη δουλειά] και στο τέλος του αγώνα έγινε «πανικός» όμως εγώ χαζεύοντας τον Ντέμη και τους άλλους Μαχητές που μιλούσαν στους φιλάθλους, «έφαγα» ένα κεραμίδι στο κεφάλι, το οποίο ευτυχώς ήταν «Ποντιακής Κατασκευής»).

Κάπως έτσι ξεκίνησε και συνεχίζει το ομορφότερο ταξίδι της ζωής μου που μοιάζει σαν παραμύθι και δεν βρέθηκε ούτε θα βρεθεί τίποτα που θα το αντι-υποκαταστήσει!!!

Το «δωματιάκι» στην πόλη μου, στην οδό Αγίας Τριάδας -21- στην Πτολεμαϊδα φροντίζει σε κάθε αγώνα της ΑΕΚ να μας έχει κοντά του, ενωμένους και αγαπημένους.

Φροντίζουμε να έχουμε ψηλά τη σημαία με τον Γνήσιο Δικέφαλο ως Ιερό και Όσιο  Κειμήλιο από τις Αλησμόνητες Πατρίδες!!!

Με αυτό το Ιερό Πανί κοιμάμαι και ξυπνάω και μια ζωή γι΄ αυτό θα τραγουδάω και θα το λέω, ΑΕΚ ολέ ολέ ολέ ολέ ολέο!!!

ΥΣ.: Έχω κάνει ένα τάμα, ότι όταν με το καλό γίνει η θεμελίωση του Νέου «Ναού», στη Νέα Φιλαδέλφεια, στα Προσφυγικά Ιερά Χώματα, τότε θα τρέξω τα 500 χιλιόμετρα Πτολεμαϊδα-Αθήνα, για ρίξω λίγο χώμα που πήρα από το προαύλιο της Αγια Σοφιάς της Κωνσταντινούπολης και από το «Πέραν»  όταν  έτρεξα στον Μαραθώνιο της Πόλης. Θα περιμένω μαζί με τα όνειρα και τις ελπίδες…. Να κάνω το όνειρο πραγματικότητα, για την ΑΕΚ όλων των Ελλήνων και όχι μόνο των Αθηνών όπως για «διάφορους λόγους» θέλουν να την λένε ορισμένοι (η ΑΕΚ είναι παντού), για την ΑΕΚ της Προσφυγιάς, για την ΑΕΚ της Καρδιάς, για την Δική μου ΑΕΚ, για την ΤΕΜΟΝΑΕΚ!!!

ΑΕΚΑΡΑ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ!!!  AEK Λελεύω σε!!!

Χρόνια Πολλά και Καλή Χρονιά!!!

Πτολεμαϊδα 25-12-2011