@ Για το χθεσινό παιχνίδι αυτό
που έχω να πω κυρίως είναι πως απλά φούντωσε ακόμη περισσότερο μέσα μου
την δίψα για την αγωνιστική εκδίκηση. Δύο θετικά υπήρχαν: Το πρώτο ήταν
τα συνεχή συνθήματα της... ντουντούκας κατά της ΑΕΚ με όλες τις παραλαγές. Ευτυχώς
όσο ζημιά κι αν έχει γίνει φέτος μας βλέπουν ακόμη σαν εχθρό τους κι ας
είναι μέσα στο γήπεδο η μεγαλύτερη διαφορά που υπήρχε ποτέ. Και καλά
κάνουν. Το δεύτερο είναι ο Ανάκογλου. Παρότι του δόθηκε η πρώτη ευκαιρία
σε ένα σημείο που όλοι οι παίκτες της ΑΕΚ θα ήθελαν να... βγουν και όχι
να μπουν στο γήπεδο νομίζω πως ο μικρός έδειξε πως το έχει. Και σε αυτή
την ΑΕΚ είναι πραγματικά αντικείμενο έρευνας το ότι έκανε ντεμπούτο 40
μέρες μετά την απόκτηση του χωρίς να έχει πρόβλημα τραυματισμού. Ελπίζω
στα τελευταία πέντε ματς που δεν κρίνουν την σαιζόν αλλά και μια ιστορία
89 χρόνων να μην λείψει από τις μάχες ο μικρός. Είναι ένας παίκτης που
ψάχνεται να κάνει κάτι και δεν δείχνει ο παίκτης που θα κρυφτεί πίσω από
την κοντινή πάσα και από την αποφυγή του λάθους. Τέτοιους παίκτες θέλει
η ΑΕΚ στους τελικούς που ακολουθούν. Οσο το δυνατόν περισσότερους.
@ Οσον αφορά το καθαρά αγωνιστικό κομμάτι νομίζω πως η
ΑΕΚ στο σετ παιχνίδι που λένε και στο... μπάσκετ ήταν καλά στημένη και
διαβασμένη όμως για άλλη μια φορά τα στημένα τόσο αμυντικά, όπως κυρίως
φάνηκε χθες, όσο και επιθετικά ήταν μια σκέτη απογοήτευση. Ο ΟΣΦΠ δεν
έχει καμία σχέση με τον περυσινό αλλά ολοι παρατηρήσαμε πως ο Μίτσελ
μετά από ένα σκάρτο μήνα στον ΟΣΦΠ έχει περάσει ήδη 5-6 διαφορετικούς
τρόπους εκτέλεσης των στημένων και έχει αποτελέσματα. Οι στημένες φάσεις
είναι αυτές στις οποίες μπορεί περισσότερο από οτιδήποτε άλλο να
παρέμβει ο προπονητής σε μια ομάδα. Αρκεί να έχει 2-3 καλούς εκτελεστές
και η ΑΕΚ μέσα στην φετινή της γύμνια τους έχει. Αποτελέσματα από τα
στημένα δεν έχει και φυσικά δεν εννοώ τα φάουλ και τα πέναλτι του
Ρότζερ.
@ Πάμε παρακάτω. Για τον Μανωλά και την γραφικότητα
του απαξιώ να γράψω. Ερχεται ο μεγάλος τελικός. Το παιχνίδι που
σκεφτόμασταν κι από την προηγούμενη εβδομάδα κι ας είχαμε ντέρμπι
μπροστά. Τα πράγματα είναι απλά. Πάμε στο γήπεδο όσοι περισσότεροι
μπορούμε και ΝΙΚΑΜΕ. Οπως να ναι, όπως μπορούμε. Δεν υπάρχει τίποτε
άλλο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου