Ο ιδιοκτήτης της Aegean είναι ένας άνθρωπος που ξεκίνησε από το μηδέν και -έπειτα και από τη συμφωνία με τον ΟΠΑΠ- βρίσκεται πλέον στην κορυφή της επιχειρηματικότητας στην Ελλάδα. Κατατάσσεται σε αυτή την ελίτ των οικονομικών παραγόντων που μετρούνται στα δάκτυλα του ενός χεριού. Στην dream team. Όμως ποτέ σε όλη αυτή τη διαδρομή, που απαιτούσε στρατηγική και μεθοδικότητα δεν έπαψε να είναι ένας άνθρωπος που πάνω απ' όλα τον οδηγεί η... κάψα. Και οι κινήσεις του το τελευταίο διάστημα μαρτυρούν ότι είναι πιο... καψωμένος από ποτέ για την επιστροφή του στην ΑΕΚ, όπως την ονειρεύεται.
Η ταχύτητα με την οποία τρέχει τις εξελίξεις, μπορεί να χαρακτηριστεί από έναν «ψύχραιμο» παρατηρητή ως ιλιγγιώδης. Οι κινήσεις που έχουν γίνει συνολικά τις τελευταίες δύο εβδομάδες, υπό «φυσιολογικές» συνθήκες, θα είχαν γίνει σε περίπου ένα μήνα από σήμερα. Ο Μελισσανίδης είναι πανέξυπνος άνθρωπος. Γνώριζε από την αρχή ότι σε περίπτωση υποβιβασμού της ΑΕΚ, αν εμφανιζόταν αμέσως θα είχαν πολλά να του καταλογίσουν οι... δύσπιστοι (καθώς ο πόνος θα ήταν ακόμη ζεστός) και ταυτόχρονα θα έδινε πάτημα στους υπεύθυνους να προσπαθήσουν να παίξουν την... κολοκυθιά, επιχειρώντας να μετατοπίσουν σε εκείνον το βάρος αποφάσεων που είναι υποχρεωμένοι να πάρουν οι ίδιοι.
Το πιο λογικό θα ήταν να κάτσει στη γωνία και να περιμένει. Όμως, δεν το έπραξε. Όχι μόνο επειδή λύγισαν και τα σίδερα με το πένθος στο οποίο βυθίστηκε ένας ολόκληρος λαός και ένιωσε την ανάγκη άμεσα να του δώσει μια προοπτική, αλλά (κυρίως) επειδή ο ίδιος... δεν κρατιέται. Το μαρτυρούν οι επαφές με τον Παππά και τον Χατζηιωάννου, πριν καν ξεκαθαρίσει αν η ομάδα θα υποβιβαζόταν ή όχι, η συνάντηση με την Original αμέσως μετά το Περιστέρι, η πρόσκληση στον Ντέμη να τον ακολουθήσει πριν καν ο ίδιος ανακοινώσει το πλάνο του, οι συναντήσεις με άλλους ανθρώπους της ομάδας και τελευταία -χρονιά- η χθεσινή συνάντηση και η συμφωνία με τον Κωνσταντίνο Κοτσάτο.
Μια συμφωνία πολύ σημαντική για την επόμενη μέρα της ΑΕΚ. Ο Τίγρης έκανε την ιδανική επιλογή. Έχοντας ξεκαθαρίσει εδώ και μέρες ότι οι οργανωμένοι έχουν αποφασίσει την απεμπλοκή τους από τα διοικητικά της Ερασιτεχνικής, ο Μελισσανίδης κατάφερε σε χρόνο ρεκόρ να ξεχωρίσει ανάμεσα σε... δεινόσαυρους που αναζητούσαν και αναζητούν λόγω ύπαρξης μέσω του σωματείου, έναν από τους λίγους ανθρώπους που αποτελούν φωτεινή εξαίρεση. Έναν άνθρωπο που δεν είναι... τσάμπα μάγκας, αλλά έχει στηρίξει (ηθικά και υλικά) την ομάδα μπάσκετ, έχει πετύχει μέχρι στιγμής στο έργο που ανέλαβε (μαζί με τον Αλεξίου) και γνωρίζει από μέσα τα προβλήματα της Μάνας ΑΕΚ.
Η επιλογή του Κοτσάτου για την διεκδίκηση της προεδρίας της Ερασιτεχνικής ήταν η καλύτερη λύση. Όμως, πιο σημαντική και από το πρόσωπο που διάλεξε ο Τίγρης, ήταν μια άλλη παράμετρος της υπόθεσης: Το 2005, με την ΠΑΕ να βρίσκεται στα χέρια της «ομάδας Ντέμη» και τον Μελισσανίδη να ξεκαθαρίζει ότι τον ενδιέφερε μόνο το γήπεδο, αποφάσισε να κατέβει ο ίδιος για πρόεδρος. Έστω και αν είχε παραδεχθεί αντρίκεια στην ομιλία του κατά τη ΓΣ πώς δεν γνώριζε τα προβλήματα των τμημάτων. Αυτή τη φορά, αν και θα είχε κάθε λόγο να θέλει να χειριστεί προσωπικά και τύποις, από θεσμικό ρόλο, αυτό το σημαντικότατο πρότζεκτ, αποφάσισε συνειδητά να κρατήσει την μασχάλη του «ελεύθερη» για ένα άλλο... καρπούζι. Αυτό που τον... τρώει χρόνια σαν σαράκι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου