@ "Αυτό που σκέφτομαι, λοιπόν, είναι «πώς περνάει ο χρόνος και εμείς δεν θυμόμαστε την ιστορία». Θέλω να υπάρχει ιστορία. Θέλω να τιμώνται τα άτομα. Θέλω να κάνουμε την παρουσίαση της ομάδας στο Καλλιμάρμαρο. Να φέρουμε μια μεγάλη ομάδα, να στήσουμε ένα παρκέ. Να παρουσιάσουμε τους νέους παίκτες του χρόνου το Σεπτέμβριο. Να έρθει 10 χιλιάδες κόσμος, να χαιρετήσει την ομάδα. Να τιμάται η ιστορία. Ετοιμάζουμε και κάτι άλλο πολύ ωραίο για να τιμήσουμε για το «1968».
Στο ΝΒΑ, στο κολλέγιο, όλοι ξέρουν τι έχει γίνει πριν 30 και 40 χρόνια. Δεν μπορείς να σκέφτεσαι μόνο το «σήμερα» αν θα κερδίζεις στην... Πάτρα. Ιστορία, παίκτες-σημαίες. Εμείς τώρα ετοιμάζουμε τη σημαία (φανέλα) του Αμερικάνου. Η ιστορία πρέπει να φαίνεται. Αν δεν έχεις ιστορία, ποιος είσαι; Δείξε μου την ιστορία, να σε σέβομαι".
Ντράγκαν Σάκοτα
@ Αυτά μας είχε ο προπονητής της ΑΕΚ και αγωνιστικός αναμορφωτής της Βασίλισσας στην συνέντευξη που είχε δώσει στο aek365 πριν από λίγο καιρό. Αυτός είχε προαναγγείλει τότε το όραμα του Μάκη Αγγελόπουλου που εκτός από την αναγέννηση της ομάδας και τις στέρεες βάσεις για το μέλλον, που θα τις δούμε σιγά σιγά να εξελίσσονται σε όλα τα κρίσιμα και καθοριστικά επίπεδα, είχε από την αρχή σαν στόχο την ανάδειξη της ιστορίας του τμήματος που έχει φέρει τις μεγαλύτερες Ευρωπαϊκές διακρίσεις. Γιατί στον αθλητισμό η ιστορία και το χρυσό παρελθόν είναι οι πιο ασφαλείς οδηγοί για το μέλλον για όποια ομάδα είναι μεγάλη αλλά ξέρει και να το δείχνει. Ήδη τιμήθηκε όπως αρμόζει η επέτειος της 4ης Απριλίου του 68. Δεν ήταν δύσκολο να περάσει η ομάδα και όλο το τιμ από τον ιερό για όλους τους Ενωσίτες χώρο του Παναθηναϊκού Σταδίου. Αλλά δεν είναι καθόλου τυχαίο το ότι αυτή η ομάδα ήταν η πρώτη που το έκανε. Και βέβαια το Καλλιμάρμαρο θα βλέπει κάθε χρόνια τα παιδιά μας. Για να εμπνέονται και να ξέρουν την βαριά κληρονομιά που υπερασπίζονται γνωρίζοντας πως αυτές οι εξέδρες ήταν γεμάτες και όλοι οι γύρω δρόμοι είχαν κλείσει από ανθρώπους που δεν έβλεπαν σχεδόν τίποτα οι περισσότεροι. Αλλά ήταν εκεί μόνο για να στηρίξουν την ομάδα που έμαθε το μπάσκετ στους Έλληνες.
@ Και σήμερα είναι άλλη μια μεγάλη μέρα. Για τον αρχηγό που ήρθε αρχηγός, έπαιξε σαν αρχηγός, έφυγε σαν αρχηγός και όσα χρόνια έζησε ήταν πάντα ΑΡΧΗΓΟΣ. Κι άλλος αρχηγός σαν αυτόν δεν θα περάσει. Παίκτες πέρασαν και θα περάσουν πολλοί. Παικταράς, ΑΕΚτζής και ΑΡΧΗΓΟΣ ήταν, είναι και θα είναι ο ΓΙΩΡΓΟΣ από τη Νίκαια. Ένας απλός άνθρωπος που χάρη στο ταλέντο και την ΨΥΧΑΡΑ του ήταν στα ουράνια πολύ πριν φύγει για πάντα για εκεί. Από εκεί ψηλά αγκαλιά με τον Μόσχο, που θα του δίνει συνέχεια την μπάλα για να τους παίζει όπως θέλει αυτός, θα δουν σήμερα όλους εμάς τους τυχερούς που θα ζήσουμε την στιγμή που η φανέλα με το 10 θα ανεβαίνει στα ουράνια. Εκεί που μας πήγε πριν γεννηθούμε. Είναι εκπληκτικό το ότι τόσα παιδιά χωρίς να τον έχουμε δει να παίζει μεγαλώσαμε μπσκετικά με αυτόν. Και χάρη σε αυτόν γεννηθήκαμε ΚΥΠΕΛΛΟΥΧΟΙ ΕΥΡΩΠΗΣ σε μια εποχή που το να πάρει ελληνική ομάδα Ευρωπαϊκό έμοιαζε μεγαλύτερο θαύμα από το να δώσουμε σε κανένα μήνα... δανεικά στη Γερμανία έτσι όπως είμαστε σήμερα. Η ΑΕΚ τιμά σήμερα το πιο εκλεκτό παιδί της. Δεν θα γράψω το κλισέ, να είμαστε όλοι εκεί. Απλά στεναχωριέμαι για αυτούς που θα το χάσουν. Ραντεβού εκεί ΜΕΓΑΛΕ ΑΡΧΗΓΕ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου