Την δήλωση του Σωτήρη Κυργιάκου την περασμένη εβδομάδα ότι δεν ανεβαίνει σε κότερα γιατί ζαλίζεται, την πήραν πολλοί φίλοι της ΑΕΚ και την έκαναν παντιέρα επανάστασης των καταπιεσμένων απέναντι στο… στυγνό κεφάλαιο. Μία εβδομάδα μετά ο διεθνής κεντρικός αμυντικός αποφάσισε να αφήσει τον «δικέφαλο» για μία πραγματικά ιστορική και μεγάλη ομάδα όπως είναι η Λίβερπουλ. Για μένα αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό. Όπως πολύ φυσιολογικό θα είναι για τον καθένα από εμάς να πούμε «ναι» σε επαγγελματικές προτάσεις-προκλήσεις. Το θέμα είναι η προσωπολατρία που στην ΑΕΚ έγινε γίνει πλέον δεύτερη φύση των φίλων της. Κι όλο αυτό το σκηνικό τελικά κάνει κακό στους ίδιους. Αυτό γιατί την αγάπη μέχρι τελικής πτώσεως που τρέφουν σε ορισμένους ανθρώπους την μετατρέπουν σε μένος και οργή αν αυτοί αποφασίσουν κάτι άλλο από το να μείνουν στην ομάδα. Μάλλον γιατί νοιώθουν προδομένοι, κάτι που είναι απόλυτα φυσιολογικό και που θα αλλάξει μόνο αν σταματήσει να υπάρχει αυτή η λατρεία προς τα πρόσωπα και όχι προς την Αρχή. Αρχή είναι η ίδια η ομάδα κι αυτή τελικά πρέπει να είναι πάνω από όλους. Ο Ζεράλντο Άλβες που θα παίξει αύριο στην θέση του Κυργιάκου πρέπει να εισπράξει την ίδια αγάπη με τον διεθνή κεντρικό αμυντικό. Ο μελλοντικός αντικαταστάτης του το ίδιο. Προσωπολατρία δικαιολογείται μόνο αν ο άνθρωπος που λατρεύουμε είναι παθιασμένος με την ΑΕΚ, οπότε –κατ’ επέκταση- είναι σα να διοχετεύουμε την αγάπη μας στην ίδια την ομάδα. Κάθε μέρα, κάθε μήνα, κάθε χρόνο, όμως, αποδεικνύεται ότι κανείς δεν λειτουργεί έτσι. Το ποδόσφαιρο πρέπει να τον δεχτούμε ως έναν άκρως επαγγελματικό χώρο στον οποίο το μοναδικό αναλλοίωτο πράγμα είναι το σύμβολο της ομάδας. Το σήμα της. Η αρχή της ιστορίας της. Η πρώτη σελίδα της. Όλα τα άλλα έρχονται και παρέρχονται. Οι φίλοι της ΑΕΚ θα έπρεπε να το ξέρουν καλύτερα από τον καθένα, έχοντας πάρει μεγάλα μαθήματα στο θέμα της προσωπολατρίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου