Χειμώνας του 2001. Η ΑΕΚ ξοδεύει περίπου 500 εκατομμύρια δραχμές για να αποκτήσει τον 23χρονο Γεωργέα από την Καλαμάτα. Το παιδί που έπαιζε στόπερ, άντε και αμυντικό χαφ με τους Μεσσήνιους. Σε ένα παιχνίδι κόντρα στην Ενωση είχε «εξαφανίσει» τον Ντέμη. Πράγμα σπάνιο τότε, για τον Νικολαϊδη της εποχής. Ηρθε στην ΑΕΚ τελικά και στις 5 Μαρτίου στην Πάτρα έπαιξε ως αλλαγή για 24 λεπτά στην ήττα με 1-0 από την Παναχαϊκή. Η πρώτη του εμφάνιση στην βασική ενδεκάδα ήταν δύσκολη… Αντίπαλος η Καλαμάτα, η αγαπημένη του Καλαμάτα. Η ΑΕΚ νίκησε 3-0, ο Γεωργέας χάρηκε την νίκη, αλλά τα «αδέρφια» του έφευγαν με το κεφάλι κάτω και αυτό τον «σκότωνε» μέσα του.
Ο Γεωργέας όμως είχε αλλάξει σελίδα στην καριέρα του και ήταν σε μεγάλη ομάδα πια. Το όνειρο του είχε γίνει πραγματικότητα. Η αρχή δεν ήταν εύκολη. Ποτέ δεν ήταν… Από το Νεοχώριο Λεύκτρου που μεγάλωσε στην Μεσσηνία, πέρναγε πάντα «εμπόδια». Τα περισσότερα με επιτυχία και για αυτό έφτασε ως εδώ. Δύσκολη αρχή λοιπόν, αλλά ο Γεωργέας δεν το έβαζε κάτω. Χαμηλά το κεφάλι, δουλειά και δουλειά. Τον έκαναν ακραίο μπακ και ας μην ήξερε την θέση. Δούλεψε για να την μάθει. Μέχρι να μάθει έφαγε τα μούτρα του… Σε ντέρμπι με τον Ολυμπιακό ο Τσιάρτας δεν επέστρεφε στο άκρο να βοηθήσει και ο Γεωργέας έμενε με Τζόρτζεβιτς – Γεωργάτο να προσπαθεί να καταλάβει τι συμβαίνει… Στα αποδυτήρια τα άκουσε από τους συμπαίκτες του, αφού ήταν εύκολος στόχος. Κατηγορίες, ειρωνίες, αλλά αυτός εκεί. «Μαχητής», χαμόγελο και πάμε πάλι δουλειά. Σε αυτό είχε παίξει μεγάλο ρόλο η γυναίκα του, ο «άντρας» του σπιτιού.
Ετσι έφτασε τις 218 συμμετοχές χθες στην Λάρισα. Ολες τους με ιδρώτα, αίμα, χαρές και πίκρες. Ολες τις έζησε και με το παραπάνω… Τα τελευταία χρόνια δίνει πάντα το παράδειγμα. Συγκλονιστικός, έτοιμος να δώσει και την τελευταία ικμάδα των δυνάμεων του, να κάνει το ακατόρθωτο, να πετύχει το δύσκολο, να βοηθήσει την ομάδα με ανταμοιβή το σύνθημα από ψυχής «Γεωργέα, Γεωργέα τα φυτά στην Καλαμάτα είναι ωραία»… Αυτό που τον κάνει ξανά να χαμογελά.
Με πάθος και ψυχή έγινε ένα με την ΑΕΚτζηδική νοοτροπία που θέλει τον ποδοσφαιριστή πάντα «μαχητή». Ο ίδιος ο Γεωργέας δεν προτιμά τα πολλά λόγια. Χαμηλά το κεφάλι και ψηλά το ΑΕΚτζηδικο φρόνημα. Αυτό που πέρασε ήδη στον Παναγιώτη και τον Αντώνη (τα δύο του αγόρια). Τους μαθαίνει τι εστί «φανέλα ΑΕΚ»… Την πονά όσο λίγοι και την έχει ιδρώσει και ματώσει εδώ και 10 χρόνια 218 φορές φορές. Παραλίγο κάποτε (τον Δεκέμβριο του 2004) στην Νίκαια να την πληρώσει και με την ίδια του την ζωή (αιμάτωμα στο αριστερό νεφρό!). Αλλά έφυγε και από αυτό… όρθιος.
Με πάθος και ψυχή έγινε ένα με την ΑΕΚτζηδική νοοτροπία που θέλει τον ποδοσφαιριστή πάντα «μαχητή». Ο ίδιος ο Γεωργέας δεν προτιμά τα πολλά λόγια. Χαμηλά το κεφάλι και ψηλά το ΑΕΚτζηδικο φρόνημα. Αυτό που πέρασε ήδη στον Παναγιώτη και τον Αντώνη (τα δύο του αγόρια). Τους μαθαίνει τι εστί «φανέλα ΑΕΚ»… Την πονά όσο λίγοι και την έχει ιδρώσει και ματώσει εδώ και 10 χρόνια 218 φορές φορές. Παραλίγο κάποτε (τον Δεκέμβριο του 2004) στην Νίκαια να την πληρώσει και με την ίδια του την ζωή (αιμάτωμα στο αριστερό νεφρό!). Αλλά έφυγε και από αυτό… όρθιος.
Είναι ο πιο παλιός στην ΑΕΚ πια. Νέα Φιλαδέλφεια, Λιόσια, ΟΑΚΑ και Θρακομακεδόνες – Σπάτα. Η ζωή της σύγχρονης ΑΕΚ στην νέα χιλιετία έχει περάσει όλη μπροστά από τα μάτια του και έχει ζήσει πολλά (τα περισσότερα δύσκολα). Όχι όμως τίτλους και γκολ… Τρόπαιο έχει σηκώσει μία φορά. Το Κύπελλο του 2002. Γκολ είχε βάλει με την Καλαμάτα δύο φορές. Ένα τον Δεκέμβριο του 1998 στην ήττα με 2-1 από την Καλλιθέα και ένα τον Φεβρουάριο του 2000 στο «διπλό» (0-1) μέσα στην Καβάλα. Με την ΑΕΚ δεν είχε σκοράρει δέκα χρόνια και η αλήθεια είναι ότι δεν είχε ευκαιρίες. Μόνο στα πέναλτι με τον Ολυμπιακό πρόπερσι στον τελικό του Κυπέλλου, το οποίο έχασε.
Χθες στην Λάρισα το έκανε και αυτό. Το 0-2 ήταν και το γκολ που πανηγυρίστηκε περισσότερο. Ολοι χαμογέλασαν, όλοι χάρηκαν, όλοι ήταν ευτυχισμένοι. Το «γιατί» έβρισκε απάντηση στο πρόσωπο του «Φούλη» που δεν το πίστευε. Το προσωνύμιο που βγήκε από το «αδελφούλη» που του έλεγε ο Λυμπερόπουλος από το 2003 όταν και αντάμωσαν οι δύο Καλαματιανοί. Με τον «Λύμπε» συντοπίτες, με τους Αλεξόπουλο – Λαγό «κολλητός», τον Παπασταθόπουλο τον είχε σαν παιδί του. Κανείς δεν λέει κακή κουβέντα όμως για τον Γεωργέα. Και τι να πει; Μεγάλο ταλέντο δεν του έδωσε ο Θεός, αλλά αυτός με την δουλειά και το πάθος του και την ψυχή του, κατάφερε να φτάσει εκεί που δεν έφτασαν οι εκλεκτοί του Υψιστου…
Το πρωτάθλημα το έχει στο μυαλό του πάντα. «Σκέφτομαι κάθε χρονιά να πάρω το πρωτάθλημα. Για να λέω στα παιδιά μου πήρα ένα πρωτάθλημα… Σε κάθε προετοιμασία είναι στο μυαλό μου. Σκέφτομαι αυτοί που έχουν να δουν 16 χρόνια στην ΑΕΚ το πρωτάθλημα πως αισθάνονται… Στεναχωριέμαι ως παίκτης πολύ, αλλά και ο κόσμος έχει πάρει μεγάλη πίκρα. Έχει δίκιο ο κόσμος» είχε πει σε συνέντευξη του και η αλήθεια είναι ότι το περιμένει πως και πως. Την Δευτέρα συμπληρώνει 34 χρόνια ζωής. Το συμβόλαιο του τελειώνει το καλοκαίρι του 2011 και η ΑΕΚ θα εξετάσει τι θα κάνει με τον Φούλη. Τον «αδερ-Φούλη» της ΑΕΚ…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου