ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΚΕΤΣΕΤΖΟΓΛΟΥ..

@  Περίπου τέτοια εποχή όχι πολύ παλιά παίζαμε το γούρικο φιλικό με το Χαϊδάρι. Και τις δυο φορές χάσαμε, και τις δυο φορές βγήκαμε δεύτεροι στο πρωτάθλημα ενώ την μία είχαμε μπει και στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Γέμιζε το γήπεδο με ΑΕΚτζήδες διψασμένους για ΑΕΚ, μεγάλους μικρούς, φανατικούς και απλούς. Μια φορά είχε γίνει και... εθιμοτυπική επίσκεψη σε παρακείμενο σύνδεσμο ομάδας των Αθηνών. Φεύγαμε λίγο ξενερωμένοι με τις ήττες αλλά ήταν ωραία.

 

@ Σήμερα η ΑΕΚ έπαιζε στη Νίκαια. Ένα από τα γήπεδα μας στην Αθήνα. Μετρημένοι στα δάκτυλα οι ήρωες που βρήκαν τον δρόμο. Κάποιους σαν τον Σπυράκο τους έδιωξε το ακριβό εισιτήριο, των 10 ευρώ, παρότι έφτασαν μέχρι εκεί. Καμία σχέση όμως με τα παλιά. Με το Χαϊδάρι και τον Αγιο Δημήτριο και το κορυφαίο πιο παλιά το μαγικό καλοκαίρι του 2004 στο Μαρκόπουλο που είχαμε όλοι ένα χαζό χαμόγελο λες και είχαμε πάρει το Τσάμπιονς Λιγκ και όλοι θέλαμε να αγκαλιαστούμε και να τραγουδάμε.

 

@  Πόσο μου έχει λείψει αυτό το χαζό χαμόγελο... Αυτή η ανατριχίλα με την Καλλιθέα όταν το μισό γήπεδο έκανε διαγωνισμό με το άλλο μισό για το ποιο φωνάζει πιο δυνατά τότε που και το ΟΑΚΑ ήταν έδρα. Ή με την Μίλαν την ώρα που έμπαιναν οι ομάδες. Στο Εδιμβούργο... Δεν μιλάω για πιο παλιά, για την μαγεία της Φιλαδέλφειας, του παντοτινού σπιτιού μας που έχω πιστέψει πως ένα από αυτά που πληρώνουμε είναι και η ασέβεια που έδειξαν κάποιοι στο τι σήμαινε και σημαίνει αυτό το μικρό κομμάτι γης για την ΑΕΚ, την ιστορία της και τον λαό της.

 

@ Γράφω για τα πρόσφατα που μοιάζουν πια τόσο μακρινά και άπιαστα για να συνειδητοποιήσουμε όλοι πόσο απότομα και ξαφνικά αλλάξαμε  τώρα που ο στόχος είναι η παραμονή (!) και που η ΑΕΚ δεν νικάει στο φιλικό τον Ιωνικό της Δ Εθνικής ακόμη και με τις 11 φανέλες απλωμένες πάνω σε 11 καρέκλες. Αυτό που μας δίνει δύναμη εκτός από το τεράστιο μέγεθος ΑΕΚ είναι και το ότι κι άλλες φορές το πιο βαθύ σκοτάδι ήταν πριν το πιο άπλετο φως. Είναι στο DNA της ΑΕΚ αυτή η εναλλαγή. Θα έρθει η ώρα που θα ανακαταλάβουμε τα διάφορα χωριά με το χαζό χαμόγελο στα χείλη. Πολλά και πολλοί μας έφεραν εδώ. Να συζητάμε αν με τον Αρη θα έρθει η πρώτη νίκη ή θα βυθιστούμε ακόμη περισσότερο με μηδέν πόντους και για το αν είχε δίκιο ο προπονητής που αποκάλεσε δημόσια ανύπαρκτο τον παίκτη που αποτελεί την πιο δική του επιλογή. Το αποτέλεσμα θα δείξει αν ήταν σωστό ή όχι.

 

@ Ολους το αποτέλεσμα τους κρίνει αλλά συνήθως όχι από την δεύτερη αγωνιστική ιδίως αν είναι τέτοιες οι συνθήκες. Γιατί όταν μιλάμε για πρωτόγνωρες αυτές είναι πράγματι ο ορισμός. Ο Τσίτας το έβαλε το γκολάκι του και ήταν και σε άλλες 3-4 φάσεις μέσα. Το έχουμε πει από την πρώτη στιγμή. Το παιδί το ΕΧΕΙ. Πρέπει όμως κι ο Βλάχος να δείξει μεγαλύτερη υπομονή και επιμονή, κι ας είναι η ΑΕΚ σε μια περίοδο που δεν μπορεί να περιμένει, αλλά και ο μικρός να αποβάλει το σύνδρομο του παιδιού που νομίζει πως έγινε παίκτης πριν ακόμη... περάσει απ' έξω. Επειδή όμως μιλάμε για παιδί το μεγαλύτερο βάρος της ευθύνης αν δεν πάει καλά θα το έχει η ομάδα του και οι προπονητές του. Είναι σε μια ηλικία που όλα είναι υπό διαμόρφωση. Κι όταν λέμε πως οι προπονητές είναι και παιδαγωγοί κάτι τέτοιο έχουμε στο μυαλό μας.