ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΜΑΡΙΟΥ ΤΡΙΒΙΖΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΕΚ365..

«Μεγάλη αρρώστια η μιζέρια. Και άτιμη. Σε κατατρώει σαν γάγγραινα. Σου νεκρώνει τα κύτταρα ένα ένα και δεν σταματάει με τίποτα. Όσο υγιές και αν είναι το «έδαφος» που συναντά μπροστά της, προχωράει. Στην ΑΕΚ αυτή η «ασθένεια» αναπτύσσεται εδώ και χρόνια. Και έγινε καλπάζουσας μορφής τον τελευταίο καιρό, όσο οδεύαμε προς το τέλος»...
Με αυτόν τον τρόπο ξεκινούσε ένα άρθρο που είχα γράψει πριν από περίπου δύο μήνες, με τίτλο «Ο Μελισσανίδης θα τα αλλάξει όλα, εμείς πρέπει να αλλάξουμε μόνο... τους εαυτούς μας». Παρακολουθώντας τις δύσκολες εποχές της ΑΕΚ τόσο ως οπαδός (αρχικά), όσο και ως ρεπόρτερ για περισσότερο από μια δεκαετία πλέον, στο συγκεκριμένο κείμενο είχα εκφράσει την πεποίθησή μου ότι η προσπάθεια να απαλλαγεί ο οργανισμός της ΑΕΚ από τα σύνδρομα που έχει κληρονομήσει τόσα χρόνια, θα είναι εξίσου δύσκολη με αυτήν του Μελισσανίδη να μετατρέψει σε πρώτη δύναμη του ποδοσφαίρου μια ομάδα που την παραλαμβάνει στην χειρότερη στιγμή της, στην Γ' εθνική κατηγορία και χωρίς γήπεδο.
Δυστυχώς, η εκτίμηση που είχα κάνει σε εκείνο το άρθρο ήταν λάθος. Όσο απίστευτο κι αν ακούγεται, στην πράξη αποδεικνύεται ότι πιο δύσκολο είναι να αλλάξουμε εμείς. Φαίνεται ξεκάθαρα αυτό από τον... απολογισμό όσων έχουν γίνει σε αυτό το διάστημα των δύο μηνών. Από το... ταμείο του τι έχει κάνει έως τώρα ο Μελισσανίδης και τι εμείς.
Πριν από δυο μήνες η ΑΕΚ, ως κλαμπ, ζούσε κυριολεκτικά την πλήρη απαξίωση. Οι παραδοσιακοί αντίπαλοί της δεν την έβλεπαν μπροστά τους. Είχαν ξεπεράσει το -«παρήγορο»- στάδιο του χλευασμού και απλά την αγνοούσαν. Το ελληνικό ποδόσφαιρο και αυτοί που το κρατούν στα χέρια τους την αντιμετώπιζαν σαν... Λεβαδειακό. Και το επιχειρηματικό περιβάλλον την... απέφευγε σαν λεπρή. Οι εταιρείες (κάθε είδους και επιχειρηματικού πεδίου) άκουγαν ΑΕΚ και είτε θυμόντουσαν κανένα «δάγκωμα» που είχαν φάει στο πρόσφατο παρελθόν, είτε έλεγαν «μακριά, μην πάθουμε κι εμείς τα ίδια».
Η εμφάνιση -και μόνο- του Μελισσανίδη, ήταν αρκετή να τα αλλάξει όλα. Με την ΑΕΚ στη Γ' Εθνική, τρεις πολυεθνικές εταιρίες έδωσαν μάχη μέχρι το... 90' ποια θα την ντύσει, τα συνδρομητικά κανάλια σφάζονται ποιο θα εξασφαλίσει τα δικαιώματά της και η ίδια εταιρεία που πριν λίγα χρόνια είχε παραχωρήσει τον χώρο του βασικού χορηγού στη φανέλα της ΤΣΑΜΠΑ(!), με χρηματικό αντίτιμο μηδέν (αριθμός «0») , βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε συζητήσεις με τον κολοσσό της Gazprom και άλλα μεγαθήρια για να πουλήσει το όνομα του νέου γηπέδου της. Την ίδια ώρα, ο βασικός αντίπαλος της ΑΕΚ για την επιστροφή της στην κορυφή, έχει αρχίσει ήδη να πανικοβάλλεται και το δείχνει μέσω δηλώσεων, non paper και... φιλικών ΜΜΕ, ενώ οι άνθρωποι της «πιάτσας» του ποδοσφαίρου είναι σε «εγρήγορση» και περιμένουν πότε και από πού... θα τους έρθει. Όλα αυτά με το «καλημέρα». Μέσα σε μόλις δύο μήνες...
Στο ίδιο διάστημα, εμείς δεν καταφέραμε να αποτινάξουμε τη μιζέρια ούτε κατ' ελάχιστο. Αντίθετα, εσχάτως βρίσκεται σε... έξαρση. Επειδή είναι το... θέμα των ημερών, τονίζω ξανά (και εξ αρχής), γιατί έχουμε γεμίσει «προβοκάτορες», ότι οι τιμές των φετινών διαρκείας ΔΕΝ είναι ανάλογες με την κατηγορία στην οποία θα αγωνίζεται η ΑΕΚ. Η απόφαση για την οικονομική πολιτική πάρθηκε συνειδητά από το αφεντικό της ομάδας, το σκεπτικό της εξηγήθηκε και, από εκεί και πέρα, ο καθένας έχει το δικαίωμα είτε να συμφωνήσει είτε να διαφωνήσει. Όμως, άλλο η διαφωνία, άλλο να εκφράζει κανείς την αδυναμία του να ανταποκριθεί στο κάλεσμα και άλλο όλο αυτό που γίνεται από την Τετάρτη. Τις τιμές των διαρκείας ανακοίνωσε η ΑΕΚ, όχι έκτακτη εισφορά. Δεν πρόκειται να έρθει στο εκκαθαριστικό κανενός ΑΕΚτζή φόρος διαρκείας ή φόρος γηπέδου. Όποιος μπορεί, όποιος θέλει, αγοράζει. Το «δεν μπορώ» ή το «δεν συμφωνώ» είναι εντελώς διαφορετικά από την επίμονη προσπάθεια δημιουργίας κλίματος...
Πόσο μάλλον το να διαβάζει κανείς σχόλια στο ρεπορτάζ για το θετικό ξεκίνημα των διαρκείας του στιλ «Καλά, κάτσε να δεις τι θα γίνει. Οι φραγκάτοι ήταν αυτοί που έτρεξαν. Ούτε 5.000 δε θα πουλήσουμε». Δηλαδή, να επιχαίρει οπαδός της ΑΕΚ(;) για την -προσωπική του- εκτίμηση και μόνο ότι τα διαρκείας φέτος θα πατώσουν! Και δεν είναι μόνο σε αυτό το θέμα (που δίνει ένα πάτημα) στο οποίο παρατηρείται το συγκεκριμένο κλίμα. Αυτή η ασύλληπτη μουρμούρα εμφανίζεται παντού. ΠΑΝΤΟΥ! Σε θέμα ότι η ΑΕΚ θέλει να εξασφαλίσει 20 εκατ. ευρώ από την πώληση του ονόματος του γηπέδου, ο άλλος γράφει: «Τα παίρνει από την Περιφέρεια, τα παίρνει από το όνομα, τα παίρνει από τον κόσμο, φράγκο δεν θα βάλει για το γήπεδο»! Δηλαδή, δεν είναι επιτυχία του Μελισσανίδη που συγκέντρωσε μέχρι τώρα ένα σημαντικό κεφάλαιο και προσπαθεί να εξασφαλίσει κι άλλα, δεν θα είναι επιτυχία ακόμη και το -αστείο και να το συζητάμε- σενάριο ότι θα φτιάξει το γήπεδο της ΑΕΚ χωρίς να βάλει ούτε ευρώ ο ίδιος. Δηλαδή, τόσα χρόνια όποτε θέλαμε τα βρίσκαμε τα λεφτά για το γήπεδο, απλά... δεν θέλαμε.
Γκρίνια και για τις φανέλες, αν θα φοράμε Puma, Adidas, Kappa ή... Armani, μίρλα και για το τηλεοπτικό συμβόλαιο με μηνύματα του τύπου «Τίγρη, αν πάμε στη Nova, εγώ...», «Πρόεδρε, αν κλείσεις στον ΟΤΕ, εγώ...», φαγωμάρα για τα πάντα. Ακόμη και για το αγωνιστικό, με την ΑΕΚ στη Γ' εθνική και τον προγραμματισμό να βρίσκεται ουσιαστικά στη μέση. Χθες το βράδυ άκουσα με τα αυτιά μου -και παραλίγο να τρακάρω- στο ραδιόφωνο οπαδός της ΑΕΚ (δυστυχώς, ήταν οπαδός της ΑΕΚ, γιατί ήταν από αυτούς τους 10-15 γνωστούς που βγαίνουν κάθε μέρα και με το που τους ακούει ο δημοσιογράφος τους λέει απ' ευθείας «Γεια σου, Γιάννη, Κώστα, Δημήτρη...) να λέει ότι «Θα της πάρει 15 με 20 χρόνια της ΑΕΚ να επιστρέψει ξανά στην Α' Εθνική. Στο λέω εγώ. Εδώ είσαι και εδώ είμαι»!!!
Αν όλο αυτό είναι ο μέσος ΑΕΚτζής, αν έχει αλλοιωθεί τόσο από την αδικία, αλλά και την ανεπάρκεια της ομάδας του τόσα χρόνια (πότε το ένα, πότε το άλλο και πότε και τα δύο μαζί) που όχι απλώς έχει συμβιβαστεί, αλλά αδυνατεί να σκεφτεί κάτι περισσότερο για την ΑΕΚ, τότε ο Μελισσανίδης είναι εχθρός μας. Αν το «χρειαζόμαστε επιτέλους ένα δυνατό αφεντικό να βγει μπροστά και να το ακολουθήσουμε» ήταν απλά... να ΄χαμε να λέγαμε, τότε επί της ουσίας ο Μελισσανίδης «χαλάει» την ΑΕΚ που μας αξίζει.
Αν, όμως, πράγματι αυτό που θέλαμε τόσα χρόνια ήταν έναν ηγέτη για να μας οδηγήσει εκεί που η ιστορία αυτής της ομάδας επιτάσσει, ήρθε -δεδομένα και διαπιστωμένα, από κάθε άποψη- ο καλύτερος και πρέπει να αρχίσουμε και εμείς να λειτουργούμε ανάλογα. Γιατί με αυτό το άρρωστο περιβάλλον η ΑΕΚ δεν μπορεί να πάει πουθενά. Και ο... Θεός ο ίδιος να βγει μπροστά...
Υ.Γ.: Επειδή στο πλαίσιο της γενικότερης φαγωμάρας, ήρθαν με αφορμή τη συμφωνία με την Puma και κάποια μηνύματα-μαθήματα δημοσιογραφίας, θα ήθελα να γράψω δυο πράγματα για όσους δεν έχουν καταλάβει τα απλά. Αν η ΑΕΚ θέλει να κλείσει μια συμφωνία (με παίκτη, προπονητή, χορηγό, οποιονδήποτε), σε περίπτωση που μιλήσει με τρεις, δώσει τα χέρια με έναν τέταρτο και τελικά κλείσει με τον πέμπτο γιατί με αυτόν βρήκε το καλύτερο deal, το ρεπορτάζ -που γίνεται σε πραγματικό χρόνο και όχι... απολογιστικά- πρέπει να καλύψει όλη τη... διαδρομή. Αν κάποιοι νομίζουν ότι το ρεπορτάζ γίνεται δια των επίσημων ανακοινώσεων, δεν έχουν κανένα λόγο να διαβάζουν-βλέπουν-ακούν κανένα ΜΜΕ. Μπορούν κάλλιστα να έχουν ανοιχτό το σάιτ της ΑΕΚ και το δάχτυλο μόνιμα στο... F5.