Και για την ΑΕΚ πέρα από το γήπεδο και πέρα από την οικονομική της ευρωστία και αυτοδυναμία θα μετρήσει και η δημιουργία της ποδοσφαιρικής ομάδας. Και δεν μιλάω για τις μεταγραφές της ΑΕΚ της Γ' Εθνικής ή την πρώτη ομάδα, αλλά τη συνολική δομή ενός σωματείου από τα τμήματα mini μέχρι το τελευταίο σκαλοπάτι πριν από την πρώτη ομάδα.
Αν η ΑΕΚ χάσει αυτά τα δύο χρόνια της... προθέρμανσης, τότε θα έχει χάσει την ευκαιρία να οργανωθεί σε σωστές βάσεις. Και λογικά αυτή θα είναι και η τελευταία χαμένη ευκαιρία που θα έχει. Και αυτό το κομμάτι είναι το πιο δύσκολο. Η διοικητική οργάνωση όταν υπάρχει στην κορυφή το κεφάλι (και όχι πολλά κεφάλια ή πολλοί... κοκόροι) φτιάχνεται. Το γήπεδο, αν υπάρξουν τα λεφτά και η χρηματοδότηση, θα φτιαχτεί όπως τόσα και τόσα σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Μην νομίζετε όμως ότι υπάρχουν πάμπολλες ομάδες στην Ευρώπη που σύμφωνα με το πλάνο του Δημήτρη Μελισσανίδη λειτουργούν κατά τρόπο που τους εξασφαλίζει παράλληλα με όλα τ' άλλα την ανεξαρτησία και την αυτοδυναμία τους σε συνάρτηση είτε με τον πλούσιο ιδιοκτήτη είτε με τη βάση των πολλών χιλιάδων μελών.
Μιλάμε για το μοντέλο του Αγιαξ, που έφτιαξε ένα γήπεδο πουλώντας τον Μπέργκαμπ. Μιλάμε για το μοντέλο της Ουντινέζε ή της Πόρτο που αγοράζει φθηνά, δημιουργεί ποδοσφαιριστές και πουλάει ακριβά. Μιλάμε για τον τρόπο οργάνωσης της Ντόρτμουντ ή των μικρομεσαίων γαλλικών ομάδων με τα περίφημα centres de formation, που τα γνωρίζει πολύ καλά ο Άκης Ζήκος.
Δεν μιλάμε για μοντέλα τύπου Ρεάλ, Μπαρτσελόνα ή Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ που αρκεί η παγκόσμια δυναμική τους για να εκτοξεύει τα έσοδά τους, οπότε θα έχουν διαχρονικά τεράστια απόσταση από τις υπόλοιπες ομάδες της Ευρώπης, χωρίς βεβαίως και αυτές οι υπερδυνάμεις να υποτιμούν το πρότζεκτ δημιουργίας ποδοσφαιριστών.
«Στην Ελλάδα μιλάμε για Ακαδημίες, αλλά είμαστε μόνο λόγια. Από πράξεις και έργα είμαστε στο μηδέν» παραδέχθηκε ο Ακης Ζήκος που αναλαμβάνει αυτό ακριβώς το κομμάτι αισιόδοξος αλλά και απόλυτα προσγειωμένος, ενθουσιώδης αλλά και ρεαλιστής.
Οι μεγάλες ομάδες φτιάχνονται από κάτω προς τα πάνω, δηλαδή στην περίπτωση της ΑΕΚ από τον Ζήκο και τον τελευταίο συνεργάτη που θα επιλέξει μέχρι τον Μπάγεβιτς, που τέθηκε επικεφαλής σε ένα πρότζεκτ που είναι το πιο σημαντικό από τα υπόλοιπα δύο που έχει τρέξει στην καριέρα του, δηλαδή αυτό του παίκτη και στη συνέχεια του προπονητή.
Και εγώ βεβαίως θα παραμείνω επιφυλακτικός γιατί τόσα χρόνια σε αυτή τη δουλειά και κυρίως ως ρεπόρτερ ΑΕΚ δεν έχω κάνει τίποτα περισσότερο από το να καταγράφω καινούργια ξεκινήματα. Θυμάμαι όπως πολύ καλά τον Δημήτρη Μελισσανίδη του 1993 να θαυμάζει τον τρόπο λειτουργίας της Αϊντχόφεν και να προσπαθεί να τον μεταφέρει στην ΑΕΚ με επικεφαλής τον Ανδρέα Σταματιάδη αλλά η προσπάθεια έμεινε στη μέση.
Θυμάμαι τον Ντέμη Νικολαϊδη να εξαγγέλλει το 2004 το ίδιο φιλόδοξο πρότζεκτ με παιδομάζωμα ταλέντων απ' όλη την Ελλάδα και ανάδειξη παιδιών μέσα από τα σπλάχνα της ΑΕΚ, αλλά έμεινε και αυτό στη μέση. Στο τέλος αυτής της διαδρομής η ΑΕΚ αναγκάστηκε να αποψιλωθεί από όλα τα σημαντικά ποδοσφαιρικά της προϊόντα, τα οποία θα της επέτρεπαν σήμερα να ήταν πανίσχυρη και με τεράστια προοπτική αν κάποια τα είχε διατηρήσει.
Στα δικά της παιδιά προσπάθησε να στηριχθεί η ΑΕΚ στη δύσκολη περσινή χρονιά έστω και με τρόπο βίαιης προσαρμογής, θα μπορούσε κάλλιστα να είχε βγάλει κάποιο κέρδος ακόμα και στη χειρότερη σεζόν της ιστορίας της αλλά και πάλι από το μηδέν είναι αναγκασμένη να ξεκινήσει.
Αν για κάτι είμαι αισιόδοξος; Ναι, είμαι, από την τελευταία εικόνα που είδα φεύγοντας από το εντυπωσιακό Τατόι Club. Tον Ντούσαν Μπάγεβιτς στην κεφαλή ενός τραπεζιού με ένα χαρτί στο χέρι να συνομιλεί και να συσκέπτεται για μία ακόμα φορά με τους συνεργάτες του στο όλο πρότζεκτ που τον άκουγαν ευλαβικά πριν κάνουν τις δικές τους παρατηρήσεις.
Δίπλα του ο Τραϊανός Δέλλας, με το βαρύ του στυλ, τον όγκο του, αλλά και την άγρια ευαισθησία που έχει ως άνθρωπος. Ο άμεσος συνεργάτης του Βασίλης Μπορμπόκης, μόνιμα με το χαμόγελο και αυτός με την εικόνα του εν ενεργεία ποδοσφαιριστή. Ο Νίκος Λυμπερόπουλος στα κανονικά κιλά της ποδοσφαιρικής του φόρμας, ευέλικτος, ήρεμος, προσιτός αλλά και σοβαρός, ήταν από εκείνους που συνομίλησαν νωρίτερα με τον Δημήτρη Μελισσανίδη το περισσότερο απ' όλους. Ο Ακης Ζήκος που διαθέτει ποδοσφαιρικό μυαλό και τις παραστάσεις για το δύσκολο έργο που αναλαμβάνει.
Κοντά τους ο Βασίλης Δημητριάδης, μπαρουτοκαπνισμένος μέσα στα αποδυτήρια με συγκεκριμένο ρόλο, περισσότερο διοικητικό παρά ποδοσφαιρικό.
Ξεκάθαρες αρμοδιότητες από τους επικεφαλής ενός ποδοσφαιρικού τμήματος με τεράστια εμπειρία και παραστάσεις, κυρίως ποδοσφαιρικές από τη διεθνή τους καριέρα. Είτε μιλάμε για τον Δέλλα, είτε για τον Ζήκο, είτε για τον Μπορμπόκη είτε για τον Νίκο Λυμπερόπουλο πρόκειται για παιδιά που έχουν γνωρίσει το ποδόσφαιρο στην καλύτερη εκδοχή του έχοντας ξεφύγει από την εγχώρια μιζέρια.
Και από πάνω τους ένας άνθρωπος με την τεράστια εμπειρία του Ντούσαν Μπάγεβιτς που καλείται απλώς να ξεπεράσει τη μέχρι σήμερα δραστηριότητά του και τις συνήθειές του και να δει τα πράγματα από έναν πιο επιτελικό ρόλο που φαίνεται να τον απολαμβάνει.
Ακόμα και στη συνέντευξη Τύπου η εικόνα του Δημήτρη Μελισσανίδη πλαισιωμένου από ποδοσφαιρικές προσωπικότητες διαφορετικών εποχών και με διαφορετικά βιώματα μέσα στην ιστορική διαδρομή της ΑΕΚ ήταν η καλύτερη ακόμα και από το πολύ ωραίο βίντεο που προηγήθηκε και προκάλεσε τη συγκίνηση του Μπάγεβιτς.
Το ποδόσφαιρο έχει τύχη μόνο αν περάσει στους ανθρώπους που το έχουν υπηρετήσει και το έχουν ζήσει ως ποδόσφαιρο και όχι κάτι σαν ποδόσφαιρο. Και αυτή η σύνθεση υπάρχει αυτή τη στιγμή στο ποδοσφαιρικό κομμάτι της ΑΕΚ. Αρκεί να μπορέσουν να δουλέψουν στις καλύτερες δυνατές συνθήκες, να έχει ο καθένας το κουμάντο στο δικό του τομέα, να βάλει την ισχυρή του προσωπικότητα κάτω από το καλό του συνολικού πρότζεκτ και να υπάρχει ξεκάθαρος διαχωρισμός αρμοδιοτήτων.
Κάποια στιγμή θα πρέπει όλοι να καταλάβουμε ότι οι παράγοντες είναι απλώς για να εγγυώνται τις συνθήκες. Τις νίκες και την εξέλιξη την φέρνουν μόνο τα ποδοσφαιρικά μυαλά. Κάτι που έχει αποδειχθεί στα κορυφαία ποδοσφαιρικά κλαμπ του πλανήτη.
Μπορεί για παράδειγμα ο Καρλ Χάινς Ρουμενίγκε να υπερτερεί σε διεθνές κύρος, αλλά δεν θεωρώ ότι υπερτερεί σε ποδοσφαιρικό μυαλό από τις σημαντικές προσωπικότητες που αναλαμβάνουν το ποδοσφαιρικό κομμάτι της ΑΕΚ και θα μπορούσαν να έχουν μαζί τους και άλλα στελέχη πλήρους ποδοσφαιρικής κατάρτισης, όπως στα δικά μου μάτια θα είναι πάντα ο Στέλιος Μανωλάς.
Πηγή: sentragoal.gr
Αρθρογράφος: Ανδρέας Δημάτος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου