ΤΑ ΣΦΗΝΑΚΙΑ ΤΟΥ ΚΕΤΣΕΤΖΟΓΛΟΥ..

Με το κεφάλι κουδούνι από την κλάψα του Ολυμπιακού και των προστατών του, που παραλίγο να ξεπεράσει σε ένταση ακόμη και τα νέα που έρχονταν από τις Βρυξέλες όπου χτύπαγε χθες η καρδιά της πατρίδας, πέρασε η χθεσινή μέρα. Σε συνδυασμό με την αγωνία για τη συμφωνία το κοκτέιλ έγινε εκρηκτικό. Ειπώθηκαν πάρα πολλά αλλά πιστεύω πως το «μπαρουφόμετρο» το έσπασε ο κύριος Μουρούτης, μέλος του επικοινωνιακού επιτελείου του κυρίου Σαμαρά με το παρακάτω τουιτάρισμα: «Τά σπασε η κυβέρνηση με όλη την Ευρώπη και την πληρώνει στη διαιτησία ο Ολυμπιακός....»

Πράγματι. Όπως και τότε που η μεγάλη Μαρσέιγ μας γέμισε με χαρά με την μεγάλη ανατροπή μέσα στην έδρα της Ντόρτμουντ που της χάρισε την πρόκριση στην επόμενη φάση του Τσάμπιονς Λιγκ και ο Τοροσίδης είχε ισχυριστεί εμμέσως πλην σαφώς πως συνωμότησαν ο… Σαρκοζί και η Μέρκελ για να αφήσουν έξω το καμάρι του Πειραιά. Έχουν τόση πλάκα όταν σκούζουν. Και είναι τόσο μικροί και αδύναμοι όταν δεν έχουν την αβάντα του συστήματος που διέλυσε το ελληνικό ποδόσφαιρο που ξεγυμνώνονται τόσο εύκολα και, να πω την αμαρτία μου, τόσο όμορφα. 

@ Και μια και είπαμε για το σύστημα, για να φύγουμε λίγο από τον Ολυμπιακό που για μένα είναι μέσα στην πρόκριση όχι επειδή είναι καλός αλλά επειδή η Ντνίπρο είναι πολύ μέτρια ομάδα. Πολύ κατώτερη από την Μέταλιστ π.χ. που μας είχε χαρίσει μια υπέροχη βραδιά με την ανατροπή και την πρόκριση μέσα στο Καραΐσκάκη. Θα δείξει. Πέμπτη κοντή γιορτή. 

Το σύστημα λοιπόν που διέλυσε το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι ακόμη ζωντανό. Και βέβαια δεν έχει αλλάξει χέρια. Ελπίζω και πιστεύω πως δεν θα αλλάξει χέρια αλλά θα τελειώσει. Αυτός άλλωστε είναι ο στόχος του Μελισσανίδη, του πιο δυνατού παίκτη που υπάρχει αυτή την στιγμή στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Όπως έχουμε δει και θα συνεχίσουμε για λίγο καιρό να βλέπουμε, το σύστημα θα κάνει ότι μπορεί. Είδαμε πρόσφατα το τελευταίο φιάσκο. Ειλικρινά και με αφορμή τα σχόλια που έγιναν για την ΑΕΚ από ΑΕΚτζήδες, θεωρώ τελείως λάθος το να κατηγορούμε το θύμα επειδή αδικήθηκε. Πάντα το θεωρούσα, όπως και πάντα πίστευα πως η τακτική της σιωπής είναι λάθος. Από την στιγμή που δεν θέλεις να πάρεις εσύ το σύστημα κάνοντας πλειοδοσία στα λιγούρια. 

Από την άλλη, βέβαια, δεν μπορείς να σιωπάς ούτε να τους αφήνεις ανεξέλεγκτους. Ο πόλεμος έχει αρχίσει. Πραγματικός και όχι ανταρτοπόλεμος. Εμείς το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να είμαστε ΜΑΖΙ. Γιατί ο τροχός γυρίζει...