ΤΑ ΣΦΗΝΑΚΙΑ ΤΟΥ ΚΕΤΣΕΤΖΟΓΛΟΥ..

@ Έχω φωνάξει εκείνο το καλοκαίρι του 94 μέσα στο Καραϊσκάκη στο φιλικό, ναι φιλικό,  το "στείλτε την ΑΕΚ στην Αμερική να πάρουνε πρωτάθλημα οι Ολυμπιακοί". Τελικά προτίμησαν να στείλουν τον... Θωμά, όχι τον Μαύρο, στην Αλεξανδρούπολη και πήρανε τα πρωταθλήματα. Κάπως έτσι δημιουργήθηκε η πιο σάπια δυναστεία στην ιστορία του Ελληνικού, και όχι μόνο, ποδοσφαίρου. Και μετά έγραψε και γράφει... ιστορία. Τους αρέσει η ιστορία που γράφουν κυρίως επειδή την γράφουν με αυτό τον τρόπο. Με το νταηλίκι. Ακόμη και στα χαρτιά. Όπως να ναι. Με όποιον τρόπο χρειαστεί. Αυτό δίδαξε ο Ολυμπιακός τα 19 τελευταία χρόνια. Και ότι κι αν γίνει σήμερα στο Καραϊσκάκη αυτό θα τελειώσει. Πριν κλείσει τα εικοστά γενέθλια.

@ Έχω ζήσει και μέσα στη θύρα 7, εκεί υπήρχαν παιδικά εισιτήρια και στα 14 έχεις άγνοια κινδύνου αλλά ήταν κι άλλες εποχές, την πρόκριση με το γκολ του Θωμά σε ένα από τα ελάχιστα παιχνίδια με αυτούς που ήταν καλύτεροι και έχασαν. Μόνο η τύχη και η μαγκιά του Θωμά είχε παίξει ρόλο, τίποτε άλλο. Και βέβαια στο πρώτο ματς στη Φιλαδέλφεια έπρεπε να είχαν φάει το λιγότερο 4. Μια από τις ωραιότερες παιδικές αναμνήσεις όπως και η επιστροφή με το τρένο οπου το να τους ακούς να σχολιάζουν τον αποκλεισμό ήταν καλύτερο κι από το ίδιο το... παιχνίδι.

@ Έχω ζήσει εκεί στο χώρισμα, μεταξύ των οπαδών,  που πάντα μου άρεσε να πηγαίνω το 0-1 με τον Ντέμη. Τότε που τα τρένα γέμιζαν το ένα μετά το άλλο. Εκείνο το βράδυ που ξενυχτίσαμε στη Φιλαδέλφεια, τον τόπο των ονείρων μας γλεντώντας άλλη μια εύκολη και καθαρή νίκη με 10 παίκτες, έναν παραπάνω από τον πρώτο αγώνα που τελειώσαμε με 9. Με νίκη βέβαια κι εκεί. Ωραία βραδιά στο Καραϊσκάκη. Και με γλυκό καιρό, όχι σαν σήμερα. Πλάκα τους κάναμε.

@ Στο κύπελλο επειδή δεν παίζουμε κάθε χρόνο η παράδοση είναι ακόμη υπέρ μας. Όπως ήταν και στο πρωτάθλημα μέχρι εκείνο το ματς που οι... δαφνοστεφανωμένοι λεβέντες ήρθαν στην άδεια Φιλαδέλφεια με Δημητρόπουλο, Κόκκαλη και... Βίκτωρα ως εγγυητή του 50-50. Εκείνη την ημέρα μας ισοφάρισαν στις νίκες. Και μας διέλυσαν βέβαια. Μετά άλλαξε η παράδοση και οι νεολυμπιακοί θα νομίζουν πως είναι ανώτεροι. Δεν ξέρουν πως η ΑΕΚ ήταν η μόνη ομάδα που σε 75 χρόνια κοινής ιστορίας τους είχε. Και χωρίς να παίζει πρωταθλήματα Πειραιά χωρίς αντίπαλο πριν το 60 που έγινε η Α Εθνική. Και αυτό θα ξαναγίνει. Ότι κι αν γίνει σήμερα. Οι μέρες της αφθονίας τελειώνουν...

@ Σήμερα παίζουμε έναν αγώνα που ήρθε πριν την ώρα του. Αλλά αυτό δεν αλλάζει τίποτα, ούτε αποτελεί δικαιολογία για κανέναν. Τα παιδιά μας πρέπει να παίξουν σήμερα και για όλα αυτά που έγραψα πριν. Και για όλα αυτά που έρχονται. Εκτός από τις παρουσίες και τις απουσίες, τις τακτικές και τα συστήματα, σε αυτά τα παιχνίδια μετράνε κι άλλα πράγματα. Τα ίδια. Τα γνωστά εδώ και χρόνια. Αυτά που μετράνε πάντα όταν βέβαια δεν βάζουν το χεράκι τους οι διαιτητές. Που τα τελευταία χρόνια βάζουνε και... πόδι αν χρειαστεί. Ότι αγωνιστικά είχαμε να πούμε, τα είπαμε. Η απουσία του Μπρέσεβιτς κάνει τα πράγματα ακόμη πιο εύκολα για τον Δέλλα στο να επιλέξει. Έναν παίκτη πάντως δεν ξέρουν καθόλου. Τον Κρισάντους. Ίσως παίξει κάποιο ρόλο λοιπόν. Αν επιλεγεί. Σε κάθε περίπτωση μπορεί να κρίνεται ένας τίτλος σήμερα και στη ρεβάνς αλλά αυτό που δεν κρίνεται είναι το μέλλον της ΑΕΚ. Έτσι κι αλλιώς τα καλύτερα έρχονται. Και βέβαια ποτέ δεν φοβόμασταν τον Ολυμπιακό. Γιατί πάντα παίζαμε μπάλα κι αυτοί κάτι άλλο. Γιατί η φανέλα είναι πολύ βαριά. Κι αυτοί το ξέρουν καλά. Για αυτό μέχρι και... Βασιλόπουλος έχουν φωνάξει. Γιατί αυτή την φανέλα τρέμουν και ιδίως όταν σκέφτονται τον εφιάλτη πως θα τους περιμένει εκεί στα Φιλαδέλφεια. Θα κρυώνουν ούτως ή άλλως. Παγώστε τους κι άλλο...