Κάθε χρόνο το ίδιο συναίσθημα. Το πρώτο φιλικό. Η πρώτη γεύση. Μόνο ένα μπορεί να είναι πρώτο. Κι από τότε που ήμουν μικρός και έτρεχα να αγοράσω εφημερίδα για να διαβάσω την ανταπόκριση του… Νίκου Στράτου ήταν το αγαπημένο μου. Το πρώτο. Ζηλεύω τα παιδιά που είναι εκεί, το έχω νιώσει πολλές φορές αυτό το συναίσθημα και είναι υπέροχο.
Για μένα ήταν… δύο. Ο ένας των… όλων. Ο Βάργκας. Εμείς οι.. ζητιάνοι της μπάλας, που έλεγε ο μεγάλος Γκαλεάνο, από το πρώτο κοντρόλ πέφτουμε θύματα απαγωγής από αυτό το ξεχωριστό είδος παικτών. Αυτή η μοναδική επαφή του δεξιού ποδιού του νέου παικταρά μας με την μπάλα είναι εκτός όλων των άλλων η μεγαλύτερη χθεσινή ελπίδα. Και το μεγαλύτερο στοίχημα, το σημειώνω από τώρα, είναι να αξιοποιηθούν μαζί και να μπορούν να δίνουν το 100% των δυνατοτήτων του στην ομάδα. Γιατί δεν θέλει πολύ για να καταλάβεις πως όσο καλός κι αν είναι και σαν ακραίος ο Βάργκας, που είναι όπως είδαμε στο Κόπα Αμέρικα, είναι βέβαιο πως το καλύτερο του είναι ο άξονας.
Ο Βάργκας είναι το εύκολο λοιπόν. Για όλους αυτός ήταν το νούμερο 1 χθες. Ο δεύτερος… έρωτας με την πρώτη ματιά μπορεί να εκπλήξει κάποιους. Για μένα είναι ο… Βασιλαντωνόπουλος. Την έχει την… πρώτη ματιά ο μικρός. Μην ξεχνάμε πως έτσι ήρθε στην ΑΕΚ. Έβγαλε μάτια και ματιές στον αγώνα πλέι οφ της Ριζούπολης και έγινε παίκτης της ομάδας χωρίς πολλά πολλά. Μιλάμε για ένα παίκτη που με Κωστένογλου δεν έπαιζε καθόλου ως δεξί εξτρέμ και ευτυχώς για αυτόν ο Βοσνιάδης είδε ένα δεξί μπακ και τα υπόλοιπα είναι ιστορία… Εγώ είδα έναν Σεϊταρίδη. Μπορεί να είμαι υπερβολικός αλλά το παιδί το έχει.
Φυσικά έχει και τον μεγαλύτερο ανταγωνισμό γιατί ο Γκάλο όπως είδαμε και χθες είναι ένας πλήρης παίκτης που μπορεί να παίξει μεγάλο ρολο στο επιθετικό παιχνίδι της ομάδας. Και βέβαια θα επιστρέψει κι ο Μπακάκης που είναι πάντα η πρώτη επιλογή και ο πιο δυνατός, μαζί με τον Μάνταλο, Έλληνας παίκτης της ΑΕΚ. Παρόλα αυτά ο παίκτης που είναι να λάμψει θα λάμψει και αυτό πιστεύω πως θα κάνει ο Βασιλαντωνόπουλος. Ελπίζω βέβαια όταν τον βλέπουμε να τον βλέπουμε στην θέση του και όχι όπως τον Σβάρνα που τον έχουμε δει σε όλα τα άκρα και χθες στο πρώτο ματς του δεύτερου χρόνου στην ΑΕΚ είδαμε αυτό το εξαιρετικά ταλαντούχο παιδί να παίζει αριστερό μπακ.
Από τους άλλους καινούργιους.
Ο Αρθο ξέρει την θέση πολύ καλά και η παρουσία του και το στιλ του εκτός του ότι νομίζω πως του εξασφαλίζουν θέση στην εντεκάδα σε προβληματίζουν και για το επίπεδο των Ελλήνων αμυντικών. Τέλος πάντων.
Ο Μπαρόχα φάνηκε κοντός σε πολλούς. Προσωπικά δεν είχα ποτέ κόλλημα με το ύψος σε μια θέση που ούτως ή άλλως όλοι είναι πάνω από 1.80. Αντίθετα. Σε μια μεγάλη ομάδα που σπάνια θα βομβαρδιστεί με σέντρες μάλλον παίζει μεγαλύτερο ρόλο ο τερματοφύλακας να είναι… σπίρτο και να είναι καλός με την μπάλα στα πόδια. Ο συμπατριώτης του Βάργκας νομίζω πως έχει και τα δύο αυτά. Και για αυτό είμαι αισιόδοξος ότι θα βγει.
Για τον Τζιμπούρ δεν γράφω τίποτα μην τον… ματιάσω κι από τα περυσινά παιδιά να πω για τον Τζανετόπουλο πως είναι κρίμα να παίζει σέντερ μπακ. Δεν μπορεί και θα χαντακωθεί. Αμυντικό χαφ έχει ελπίδες να γίνει όπως έδειξε, τουλάχιστον κατά την δική μου γνώμη, στους αγώνες που έπαιξε πέρυσι σε αυτή την θέση. Και να κλείσω με το πιο σημαντικό. Οπωσδήποτε αριστερό μπακ. Οπωσδήποτε ένας πολύ καλός περιφερειακός μπροστά. Και για μένα άλλο ένα σέντερ μπακ. Η ομάδα χρειάζεται ενίσχυση. Δεν βιαζόμαστε βέβαια. Το θέμα είναι ποιος ή μάλλον ποιοι θα έρθουν. Και όχι πότε θα έρθουν….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου