ΠΟΛΥ ΚΑΛΟΙ ΚΑΙ ΨΕΣ !!

Μία εβδομάδα μετά την εξαιρετική παρουσία της ΑΕΚ απέναντι στη Σεβίλλη και το 1-1, όπου η Ενωση παρέδωσε μαθήματα επιθετικής λειτουργίας, ήρθε η σειρά της Ίντερ να… διδαχθεί και αμυντική τακτική. Οι ποδοσφαιριστές του Δέλλα, έδεσαν… κόμπο την ιταλική ομάδα, την κράτησαν στο 0-0 και την περιόρισαν σε ρόλο «κομπάρσου», όσο αγωνίζοντα οι… βασικοί.

Η Ενωση, σε ένα ματς που δεν μπορούν να βγουν χρήσιμα συμπεράσματα για τη γενική εικόνα της ομάδας, αφού είναι απίθανο στο ελληνικό πρωτάθλημα να υπάρχει τέτοιος αντίπαλος που να αντιμετωπιστεί κατά αυτόν τον τρόπο, παρέδωσαν σεμινάρια ανασταλτικής λειτουργίας, με τους Γιόχανσον και Σιμόες (είτε στο πρώτο μέρος μαζί με τον Ανάκογλου, είτε στο δεύτερο χωρίς αυτόν) να αποδεικνύουν για ακόμα μία φορά ότι αποτελούν ένα εξαιρετικό κεντρικό δίδυμο, απέναντι μάλιστα σε αντιπάλους που δεν θα βρουν στο ελληνικό πρωτάθλημα. Βεβαίως, για να διατηρηθεί αυτό το σκορ, σημαντικό ρόλο έπαιξε και ο Γιάννης Ανέστης, ο οποίος σε τρεις στιγμές στο τελευταίο δεκάλεπτο, έδειξε πως είναι πανέτοιμος, όποτε και όταν τον χρειαστεί ο προπονητής του.

Με επεμβάσεις που δείχνουν και την μεγάλη εξέλιξη του, έναν χρόνο αφού τον απέκτησε η ΑΕΚ. Το αποτέλεσμα στην Ιταλία, όμως, δεν θα πρέπει να… ξεγελάει κανέναν, παρ’ ότι οι ποδοσφαιριστές κέρδισαν πολλούς πόντους σε ψυχολογία. Η ΑΕΚ εξακολουθεί να χρειάζεται ενίσχυση και πλέον φουλάρει για να αποκτηθούν οι ποδοσφαιριστές που χρειάζεται για να πάει φουλ για πρωτάθλημα. Το ματς Σε αντίθεση με το ματς απέναντι στη Σεβίλλη, ο Τραϊανός Δέλλας επέλεξε να αλλάξει διάταξη στην ΑΕΚ και να χρησιμοποιήσει κόντρα στην Ίντερ, το 4-3-3, έχοντας στη μεσαία γραμμή τους Ανάκογλου, Γιόχανσον και Σιμόες, ενώ στην επίθεση τους Βάργκας, Μπαρμπόσα και Αραβίδη. Με αυτόν τον τρόπο ο «Τράι» ήθελε να «δέσει» τον χώρο του κέντρου και να εκμεταλλευτεί την ταχύτητα των τριών (που άλλαζαν συνεχώς θέσεις) προωθημένων, ώστε να χτυπήσει στην κόντρα. Και στο μεγαλύτερο διάστημα του πρώτου μέρους, τα σχέδια του προπονητή απέδιδαν καρπούς.

Μπορεί η ΑΕΚ να μην απείλησε σοβαρά, όμως η συνεχής πίεση στο μισό των Ιταλών, σε συνδυασμό με την εξαιρετικά δομημένη αμυντική λειτουργία, κρατούσαν μακριά από την εστία του Μπαρόχα την Ιντερ. Και πολλές φορές, είτε από τον άξονα, είτε από τα άκρα (όποτε έβρισκαν χώρο οι Γκάλο και Ντίντακ έπαιρναν μέτρα), η Ένωση έφτανε κοντά στην εστία του Χαντάνοβιτς. Και αν ήταν πιο προσεκτική στην τελική ενέργεια, ίσως είχε φτάσει και σε κάποιο τέρμα. Αντίθετα, ο Μπαρόχα ήταν… θεατής. Με εξαίρεση τη φάση του 31’ όπου η Ίντερ απείλησε με ένα σουτ του Ικάρντι, με τον γκολκίπερ της ΑΕΚ να αντιδρά σωστά και να μην ξεγελιέται από το γκελ της μπάλας, σε κανένα άλλο σημείο του 45λεπτου οι γηπεδούχοι δεν παρουσίασαν επιθετικές αρετές. Και παρ’ ότι είχαν συντριπτικά την κατοχή υπέρ τους, οι ποδοσφαιριστές του Δέλλα είχαν κλείσει κάθε διάδρομο και η κυκλοφορία περιοριζόταν σε κοντινές πάσες πίσω από την μεσαία γραμμή.

Πιο επιθετικό σχήμα

Στο δεύτερο μέρος και μετά το 55’ ο Τραϊανός Δέλλας άλλαξε το σχήμα και το μετέτρεψε σε 4-2-3-1, βάζοντας στην κορυφή τον Τζεμπούρ και από πίσω του τον Κρισάντους (πέρασε εκτός τους Βάργκας και Ανάκογλου), ενώ ήδη είχε αντικαταστήσει τον Ντίντακ (αν και έδειξε ότι του λείπει αγωνιστικός ρυθμός, έπαιξε έξυπνα, περιορίστηκε κυρίως στα ανασταλτικά του καθήκοντα και εκεί έδειξε πως δεν είχε κανένα πρόβλημα) με τον Σοϊλέδη.

Το «φρεσκάρισμα» αυτό έδωσε μεγαλύτερη ταχύτητα στην ΑΕΚ, η οποία πλέον μπορούσε να κερδίσει μέτρα στο γήπεδο και από τα άκρα. Και έτσι ήρθε και η μεγαλύτερη φάση της Ένωσης στο 74’. Με τον Γκάλο να ανεβαίνει από δεξιά, να σεντράρει στην μικρή περιοχή και ο Τζιμπούρ να μπαίνει στη φάση, αλλά η κεφαλιά του κόντραρε τελευταία στιγμή και πέρασε εκτός εστίας (ο διαιτητής έδειξε άουτ). Αντίθετα, με δύο παίκτες στη μεσαία γραμμή, τους Γιόχανσον και Σιμόες, η αμυντική λειτουργία παρέμενε εξαιρετική. Σουηδός και Πορτογάλος παρέδωσαν πάλι… σεμινάριο, όπως και στο ματς με τη Σεβίλλη, κάνοντας εξαιρετική δουλειά στον άξονα. Οσο περνούσε η ώρα, ο Δέλλας αντικατέστησε σταδιακά όλη την ενδεκάδα και η ΑΕΚ άρχισε να χάνει –και λογικά- τον ρυθμό της, με την Ίντερ να πιέζει ακόμα περισσότερο.

Ο Μαντσίνι, ακούγοντας τις συνεχείς αποδοκιμασίες του κόσμου από την εξέδρα, θέλησε να διατηρήσει το βασικό του σχήμα και περιορίστηκε σε ελάχιστες αλλαγές (οι περισσότεροι μεγάλα «βιολιά»). Και κάπως έτσι οι γηπεδούχοι έκαναν αισθητή την παρουσία τους. Την ώρα που η Ενωση έπαιζε με τα… δεύτερα, η Ίντερ έκανε τρεις μεγάλες φάσεις, με τον Ανέστη όμως να πρωταγωνιστεί και να κρατάει το μηδέν. Η πρώτη στο 81’ σε διαγώνιο σουτ του Κορντόμπια, η δεύτερη στο 83’ σε σουτ από το ύψος του πέναλτι από τον Μανάι και η τρίτη στο 88’ και πάλι σε τετ α τετ του Μανάι. Και στις καθυστερήσεις η ΑΕΚ θα μπορούσε να πάρει τη νίκη, αν ο Γροντής, που βγήκε τετ α τετ με τον Χαντάνοβιτς, πλάσαρε ένα μέτρο πιο αριστερά.

ΣΥΝΘΕΣΕΙΣ:

Ιντερ: Χαντάνοβιτς, Ντ' Αμπρόσιο (76’ Ναγκατόμο), Μιράντα, Μουρίγιο, Χουάν Ζέσους, Κοντογκμπιά, Νουκουρί, Μεδέλ (76’ Μανάι), Μπρόζοβιτς, Γιόβετιτς, Ικάρντι (55’ Παλάσιο)

ΑΕΚ: Μπαρόχα (64’ Ανέστης), Γκάλο (76’ Γροντής), Λαμπρόπουλος, Τζανετόπουλος (56’ Αρθο), Ντίντακ (46’ Σοϊλέδης), Σιμόες (76’ Φαγιέ), Γιόχανσον (76’ Ζοριτς), Ανάκογλου (56’ Κρισάντους), Βάργκας (46’ Πλατέλλας), Μπαρμπόσα (69’ Βασιλαντωνόπουλος), Αραβίδης (56’ Τζιμπούρ)