Μηδέν στα τρία για την ΑΕΚ και αυτή τη φορά όχι γιατί ήταν τόσο κακή ή γιατί... αυτοκτόνησε. Οι αγώνες σε αυτό το επίπεδο δεν επιτρέπουν ούτε να κάνεις τέτοια λάθη στην άμυνα ούτε να σπαταλάς ευκαιρίες όπως αυτές του Μπέλεκ ή του Μπερνς. Όταν μάλιστα ο αντίπαλος διαθέτει υψηλή ποιότητα και βάζει αλλαγή τους Ομπίνα και Καϊσέδο είναι βέβαιο πως θα τιμωρηθείς. Η Ένωση προδόθηκε από τις δεδομένες αδυναμίες της. Έκανε δώρα στην Λοκομοτίβ και αυτή δεν θα μπορούσε να φανεί ακατάδεκτη.
Πέραν όμως από τις αδυναμίες της η ΑΕΚ παρουσίασε και ένα εξαιρετικό πρόσωπο για μεγάλο μέρος του αγώνα και αυτό είναι που πρέπει να κρατήσει. Δημιούργησε φάσεις, έκλεψε μπάλες, και είχε καλή κυκλοφορία. Αν λοιπόν συνεχίσει έτσι μπορεί, τουλάχιστον, να εκμεταλλευτεί τις αρετές που διαθέτει.
Κάποια πράγματα, δυστυχώς, βελτιώνονται μόνο με ενίσχυση (απαγορευτική με την παρούσα κατάσταση) όμως υπάρχουν και αυτά που αλλάζουν με τη δουλειά και τις ορθολογικές επιλογές. Αυτό έγινε ξεκάθαρο και στο σημερινό ματς. Η ΑΕΚ δείχνει να ξυπνάει και χρειάζεται ηρεμία και την στήριξη όλων ακόμα και αν αποτελέσματα όπως το σημερινό μας απογοητεύουν.
Γοήτευσε αλλά έχασε
Του Αλέξανδρου Λυμπέρη, ρεπόρτερ ΑΕΚ του aek365.gr
Μία ακόμα γοητευτική εμφάνιση προστέθηκε στις φετινές για την ΑΕΚ, που για ακόμα -όμως- μία φορά συνοδεύτηκε από ήττα. Η αλήθεια είναι πως η ομάδα, βάσει της εικόνας της, άξιζε κάτι καλύτερο από το τελικό 3-1. Επειδή, όμως, κανείς δεν θα θυμάται σε μερικά χρόνια πως έπαιξε, αλλά το αποτέλεσμα, το ρεζούμε είναι που κρατάμε. Και αυτό είναι οι μηδέν βαθμοί, μετά από τρία παιχνίδια στους ομίλους. Όπως είναι και η... καμία νίκη του Κωστένογλου, στα δύο πρώτα του ματς στον πάγκο της Ένωσης. Φυσικά και δεν κατακρίνω τον 41χρονο τεχνικό. Όπως δεν θα το έκανα για κανέναν μετά τον Χιμένεθ ή ακόμα και τον ίδιο τον Ισπανό. Η αρχή του ήταν πολύ δύσκολη με παιχνίδια «φωτιά». Όμως μέσα από αυτά καταλάβαμε κάτι το οποίο, άλλοι δεν ήθελαν να το δουν ή το έβλεπαν, αλλά για τα δικά τους συμφέροντα (βλ. διοίκηση), έκλειναν τα μάτια.
Αυτή η ομάδα έχει ταβάνι. Κατά τη γνώμη μου αυτό το έπιασε στο ντέρμπι του περασμένου Σαββάτου. Το καλύτερο που μπορούμε να δούμε φέτος, είναι παίκτες που να αγωνίζονται με πάθος για 90 λεπτά. Το έκαναν και σήμερα, που πραγματικά το πάλεψαν όλοι, παρά τις πολλές και σημαντικές απουσίες που υπήρχαν. Όμως αυτό το πάθος δεν μπορεί να φτάνει πάντα. Με κάποιες ομάδες είναι ικανό να φέρει τη νίκη, με άλλες απλά την ισοπαλία και με άλλες μία -αξιόμαχη- ήττα, με ένα σκορ που δεν θα ξεφεύγει. Η ΑΕΚ του πρώτου 20λεπτου άρεσε αρκετά. Αυτό που ουσιαστικά άλλαξε ο Κωστένογλου, συγκριτικά με τον Χιμένεθ, είναι ότι δεν άφησε την ομάδα (όπως και στο ντέρμπι) να μείνει πίσω, αλλά επιδίωξε να πιέσει ψηλά τον αντίπαλο και να τον ξαφνιάσει. Το πέτυχε στο έπακρο, αλλά γκολ δεν πέτυχε. Όταν σε τέτοια ματς, τη μισή ευκαιρία δεν την κάνεις γκολ (πόσο μάλλον όταν είναι περισσότερες), τότε δεν έχεις καμία τύχη. Ανεξάρτητα αν εσύ προτιμάς να το μεταφράζεις... ατυχία. Ωστόσο, ποτέ δεν κατάλαβα γιατί οι παίκτες οπισθοχώρησαν και έδωσαν γήπεδο στους αντιπάλους τους, ενώ έδειχναν να ελέγχουν πλήρως το παιχνίδι. Θεωρώ ότι αυτό ήταν που στο τέλος πλήρωσαν.
Υ.Γ. Αποδειγμένα στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, οι πιο ακριβοί παίκτες είναι οι επιθετικοί και οι «σολίστες». Είναι οι μόνες περιπτώσεις, με ελάχιστες εξαιρέσεις, που βρίσκει εφαρμογή το «ότι πληρώνεις, παίρνεις». Αμυντικό μπορεί να βρεις φτηνό. Επιθετικό είναι απίθανο. Ο Μπέλεκ, για τα χρήματα που παίρνει, κάνει εξαιρετική δουλειά. Ο Μπλάνκο, όμως, έκανε τη... σωστή δουλειά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου