Ήταν μια εμφάνιση που μόνο μεγάλες ομάδες κάνουν σε ντέρμπι. Τσαμπουκάς, δύναμη και παιχνίδι κυριαρχίας. Η ΑΕΚ έπαιξε όπως ακριβώς έπρεπε, ως μια ομάδα που δεν επιτρέπεται να χάσει. Δυστυχώς, η τύχη της γύρισε την πλάτη και δεν κατάφερε να πάρει μια σημαντική, από κάθε άποψη, νίκη.
Σίγουρα η Ένωση δεν παρουσίασε το διαστημικό ποδόσφαιρο και δεν κάλυψε όλες τις αδυναμίες της (με κυριότερη αυτή στο δεξί άκρο της άμυνας). Απέναντι όμως σε μια ομάδα με ποιοτικότερο ρόστερ έκανε το παιχνίδι της και δεν επέτρεψε στο αντίπαλο να κάνει το δικό του. Το κάτι παραπάνω το έκρινε ο παράγοντας τύχη καθώς με τρεις αναγκαστικές αλλαγές ο Κωστένογλου δεν είχε τη δυνατότητα να βελτιώσει τίποτα.
Η ΑΕΚ όμως έδειξε και πάλι πως οι δυνατότητες της δεν είναι τόσο περιορισμένες όσο «διαλαλούν» κάποιοι... αναλυτές. Διαθέτει μονάδες που με ηρεμία και σωστή δουλειά μπορούν να κάνουν την Ένωση μια ομάδα που δεν θα χαρίζεται σε κανέναν. Αρκεί βέβαια να μπαίνει σε κάθε ματς σαν να είναι ένα ακόμα ντέρμπι.
Υ.Γ. Καλή δύναμη στον Γκούντγιονσεν. Όλη η οικογένεια της ΑΕΚ θα είναι δίπλα του για να γυρίσει πιο δυνατός.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΑΡΒΟΥΝΙΑΡΗΣ
Η ψυχή σου ΑΕΚΑΡΑ μου τελειωμό δεν έχει
Ψυχή κόντρα στην αλαζονεία...
Σχόλιο του Τάσου Καπετανάκου, ρεπόρτερ ΑΕΚ στο aek365.gr
Λυπάμαι για την άδικη ισοπαλία, αλλά χάρηκα που ήμασταν καλύτεροι από τους αλαζόνες και υπερόπτες. Λυπάμαι για τον Γκούντγιονσεν, αλλά χάρηκα για την ψυχή και το πάθος των «τελειωμένων» της ΑΕΚ. Λυπάμαι για τον λίγο κόσμο που «πάγωσε» από νωρίς, αλλά χάρηκα για το πλάνο του Κωστένογλου που είχε αρχή και τέλος και συγκεκριμένο στόχο. Λυπάμαι που δεν έχουμε λεφτά για πολλούς καλούς παίκτες, αλλά χαίρομαι που παραμένουμε άντρες και περήφανοι και όχι «κότες». Θα μπορούσε η φάση του Λυμπερόπουλου ή του Λαγού να ήταν γκολ. Θα μπορούσε η ΑΕΚ να είχε κερδίσει την ομάδα με το πιο «γεμάτο» ρόστερ στην Ελλάδα και σήμερα να πανηγυρίζαμε όλοι μας. Ωστόσο, από αυτό το 1-1 κρατάμε συγκεκριμένα και σημαντικά ζητήματα. Όπως και το ότι η ΑΕΚ παραμένει ψηλά. Στην πρώτη θέση της βαθμολογίας.
Ο Κωστένογλου «διάβασε» πολύ τον Ολυμπιακό αλλά και την ΑΕΚ. Και έτσι παρέταξε την ομάδα του έτοιμη για το ντέρμπι. Και όχι μόνο δεν... διασύρθηκε όπως λέγανε στο λιμάνι, αλλά δεν δέχθηκε ούτε φάση από την ομάδα του Βαλβέρδε, που μέχρι χθες είχε δείξει μια πολύ παραγωγική ομάδα. Ο «Κωστέ» δουλεύει πολύ, θέλει να βάλει την φιλοσοφία του στην ομάδα και να παίζει αυτή με συγκεκριμένο τρόπο. Μακάρι να πάνε όλα καλά, αλλά με τόσο μικρό ρόστερ που με την απώλεια του Γκούντγιονσεν γίνεται ακόμα πιο «φτωχό» τότε χρειάζονται πολλά περισσότερα από δουλειά. Χρειάζεται συνεχής υπέρβαση και κατάθεση ψυχής. «Μέχρι πότε;» θα μου πείτε; Μέχρι... πάντα. Στην ΑΕΚ είσαι, την φανέλα της φοράς και πρέπει να νιώθεις δέος και τιμή να την φοράς. Είτε λέγεσαι Λυμπερόπουλος, Δέλλας, Γκούντγιονσεν, είτε Σιαλμάς, Κοντοές, Μπουγαΐδης.
Αυτή η ομάδα απέναντι στα λεφτά και την αλαζονεία παρέταξε ψυχή και πάθος. Παρέταξε ότι είχε και δεν είχε, μόνο και μόνο για να αποδείξει ότι η ΑΕΚ ακόμα και με πολλά προβλήματα, παραμένει η ΑΕΚ. Ο «παιδικός εφιάλτης» τους. Όπως τότε με τον θρυλικό Μαύρο, μετά με τον τεράστιο Ντέμη. Ακόμα και τώρα που το «11» φορά ένα παιδί που γυρνούσε σε ομάδες Β' εθνικής.
ΑΕΚάρα μου προχωράμε. Από χθες σε αγαπάμε περισσότερο. Απέναντι στον λεφτά Μαρινάκη, τον υπερόπτη Τζιμπούρ και την παρέα του και τον προκλητικό (σε βαθμό να θες να τον καρυδώσεις...) Κωνσταντινέα απέδειξες ότι παραμένει ΑΕΚΑΡΑ και ας έχει κάθε μέρα ένα πρόβλημα παραπάνω από όσα αντέχει. Η πιο περήφανη φανέλα στην Ελλάδα, έχει δικέφαλο αετό με ανοιχτά φτερά. Εκεί που όλοι μας είμαστε πάνω τους, για το πιο ωραίο και γλυκό ταξίδι μας...
Η έλλειψη του πάγκου
Του Αλέξανδρου Λυμπέρη, ρεπόρτερ ΑΕΚ στο aek365.gr
Όταν οι παίκτες κάνουν αυτό που τους ζητάει ο προπονητής, είναι δεδομένο ότι κάτι σωστό θα βγει μέσα στο γήπεδο, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα. Ο Κωστένογλου, καθ' όλη τη διάρκεια της εβδομάδας, στάθηκε στα δυνατά σημεία του αντιπάλου και δεν κατέστρωσε ένα πλάνο στις αδυναμίες των ίδιων του των παικτών. Εντόπισε πως η «δύναμη» του Ολυμπιακού είναι τα άκρα και οι στημένες φάσεις και ζήτησε από τους παίκτες του να μην του δίνουν... πάτημα στην περιοχή. Τι έκαναν οι ποδοσφαιριστές του; Ένα κόρνερ σε όλο το παιχνίδι κέρδισε ο Ολυμπιακός και δύο φάουλ γύρω από την περιοχή, αν δεν με απατάει η μνήμη μου. Όμως έκανε και κάτι ακόμα, που κατ' εμέ έκρινε και το ματς. Αντί να αφήσει τον Ολυμπιακό να πιέσει ψηλά, που ξέρει πώς να το κάνει αυτό, βγήκε στην αντεπίθεση. Οι «ερυθρόλευκοι» ήξεραν τις χτυπητές αδυναμίες της Ένωσης, που ήταν τα εύκολα αμυντικά λάθη. Όμως, αντί να πρεσάρουν αυτοί τους αμυντικούς, είδαν μία ΑΕΚ να βγαίνει μπροστά και να πιέζει τη δική τους άμυνα, με αποτέλεσμα να την... καθηλώσουν μπροστά στα καρέ τους. Μία άμυνα που αν -σύσσωμος- ο ελληνικός Τύπος δεν έκλεινε τα μάτια του, θα διαβάζαμε κάθε βδομάδα ότι είναι η χειρότερη ή τουλάχιστον «ίδια» με αυτή της ΑΕΚ, που έχει... ακούσει τόσα και τόσα.
Όσο και αν κάποιοι, κυρίως ΑΕΚτζήδες, δεν το αντιλαμβάνονται, στο πλαίσιο μιας γενικής «μιζέριας» που μας διακατέχει από τα διοικητικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η ομάδα, η Ένωση διαθέτει την καλύτερη μεσαία γραμμή. Βάργκας, Μάκος και Καφές, είναι μακράν το καλύτερο τρίο (στο σύνολο και όχι μεμονωμένα) του πρωταθλήματος και το απέδειξαν χθες. Ο -πολύς- Φουστέρ βγήκε νωρίς νωρίς αλλαγή, ο Ιμπαγάσα δεν φάνηκε πουθενά στο γήπεδο, ενώ ο Τζιμπούρ όσες φορές βγήκε από την περιοχή για να πάρει τη μπάλα «πνίγηκε» από τα αμυντικά χαφ. Το χθεσινό παιχνίδι έδειξε και το πόσο σημαντικές ήταν οι απουσίες στα ματς με Άντερλεχτ και Στουρμ, όπου έλειπαν Μάκος και Καφές. Όμως, έχω την αίσθηση ότι η Ένωση κινδυνεύει από τον πάγκο της. Μία ενδεκάδα, σαν την χθεσινή (με κάποιες προσθαφαιρέσεις ανάλογα με την περίσταση) και με το ίδιο πάθος, μπορεί να κρατήσει την ΑΕΚ πολύ ψηλά στη βαθμολογία μέχρι τέλος. Όταν όμως έρθουν οι.. στραβές, με τιμωρίες και τραυματισμούς, ο πάγκος δεν δείχνει ικανός να καλύψει κάποια κενά. Όπως επίσης δύσκολα βρίσκεται παίκτης από τον πάγκο που θα μπει στο παιχνίδι και θα αλλάξει την εικόνα του αγώνα ή τον ρυθμό της ομάδας, όπως έκανε ο Βαλβέρδε με τον Φετφατζίδη. Αν η ΑΕΚ τον είχε χθες αυτόν τον παίκτη, είναι σίγουρο ότι θα είχε πάρει και το παιχνίδι.
Υ.Γ. Η αλήθεια είναι πως ήθελα να γράψω κάποια πράγματα και για τις δηλώσεις του Αδαμίδη, αλλά πραγματικά δεν το αξίζει. Μόνο ένα πράγμα ήθελα να πω. Θα πρέπει να σταματήσει επιτέλους να μιλάει, γιατί κάθε φορά που ανοίγει το στόμα του, δείχνει πόσο «λίγος» είναι για την καρέκλα που κάθεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου