Αυτή η αναμονή, που όμως δεν ξέρεις που μπορεί να σε βγάλει,
ισοπεδώνει. Πόσο μάλλον όταν ισοπεδώνει την ιστορία αυτής της τεράστιας
ομάδας. Νοιώθω πως το διήμερο φεστιβάλ της ORIGINAL είναι ένα υπέροχο
ευχάριστο διάλειμμα πριν μπούμε ξανά στη μάχη της επιβίωσης. Λυπάμαι,
πραγματικά για όσους βλέπουν αυτό το πάρτι στη Φιλαδέλφεια σαν κάτι...
ανούσιο. Οτιδήποτε σε κάνει να ξεχνάς τη μιζέρια, τα προβλήματα και την
πίεση της καθημερινότητας είναι καλοπροαίρετο. Και ιδίως αυτή την εποχή
το μόνο που δεν χρειάζεται η ΑΕΚ είναι να κρίνουμε με εμπάθεια οτιδήποτε
γίνεται. Θα είναι όμορφα, ξέγνοιαστα, θα είναι ΑΕΚ. Μακάρι τα πράγματα
στην ομάδα να ήταν καλύτερα να το ζούσαμε όλο αυτό πιο ήρεμοι. Αλλά κι
έτσι, όμορφα θα είναι...
Έχω καιρό να γράψω εδώ. Έχουν γίνει πολλά. Ήταν όλα, όμως δυστυχώς αναμενόμενα. Πριν βγει η απόφαση για την αδειοδότηση είχα γράψει ότι η ΑΕΚ θέλει... επανεκκίνηση. Σε όλους τους τομείς. Μακάρι οι άνθρωποι που έφεραν την ομάδα στη χειρότερη θέση της ιστορία της, ένα βήμα δηλαδή πριν την πτώχευση, να έκαναν το χρέος τους, να κάλυπταν ΟΛΕΣ τις υποχρεώσεις τους και η... λευκή σελίδα, που είπε και ο Μελισσανίδης, να γινόταν σωστά και αντρίκια. Δυστυχώς η διοίκηση παλεύει πάνω σε μία... σχεδία στον ωκεανό να βρει λεφτά, περιμένοντας τις Εκλογές. Ακόμη και μετά τη 17η Ιουνίου, όμως, θα χρειαστούν κάποιες ημέρες για να ξεκινήσουν συζητήσεις με το Δημόσιο, αφού ακόμη κι αν βγει Κυβέρνηση το πρώτο μέλημά της δεν νομίζω να έχει κανείς την αυταπάτη ότι θα είναι η λύση του προβλήματος της ΑΕΚ...
Το θέμα και η μεγάλη αγωνία είναι στο πως θα είναι η ΑΕΚ όταν και εφόσον βρεθεί λύση. Πώς θα είναι αγωνιστικά, πώς θα είναι διοικητικά και μετοχικά. Αβεβαιότητα που λειτουργεί αρνητικά στην ψυχολογία όλων. Το κακό είναι ότι ακόμη και να θες να... γεννήσεις την ελπίδα δυσκολεύεσαι. Ο Νικολαϊδης συνεχίζει τις όποιες προσπάθειες, περιμένει και αυτός τις Εκλογές και τη νέα Κυβέρνηση, αλλά ο χρόνος είναι αμείλικτος. Λύση για την ΑΕΚ δεν είναι η πτώχευση και ο υποβιβασμός. Ο δρόμος της επιστροφής δεν θα είναι τόσο εύκολος όσο μπορεί να νομίζει αρκετός κόσμος. Πολύς κόσμος θα χαθεί στο δρομολόγιο... Η ιστορία θα γράψει. Ψάχνεις όμως από κάπου να πιαστείς και δεν κακίζω όσους πιστεύουν: «Να πέσουμε, να σβηστούν τα χρέη, να έρθει κάποιος και να την πάρει». Δεν μπορώ όμως να διανοηθώ να δω την ΑΕΚ στη Δ' Εθνική, για τα λάθη κάποιων! Όπως όλος ο πολιτικός κόσμος δεν διανοείται να δει την Ελλάδα πτωχευμένη, έτσι και δεν νοείται ο φίλος της ΑΕΚ να δει την αγαπημένη του ομάδα στα... τάρταρα! Διότι πάρα πολύ απλά κανείς δεν μου εγγυάται ότι μετά από 4 χρόνια η ΑΕΚ θα παίζει στο... Τσάμπιονς Λιγκ. Εικασίες δεν χωρούν τώρα.
Από το μόνο που μπορεί να σταθεί τώρα κάποιος είναι ένα... restart, από τη Σούπερ Λίγκα όμως. Πρώτα και πάνω απ' όλα όμως να βρεθεί το 1,25 εκατ. ευρώ για το 44, να έρθει και η ρύθμιση για τις μηνιαίες καταβολές προς την Εφορία και παράλληλα να ξεκινήσει το γήπεδο. Πας χωρίς όνειρα της στιγμής, αλλά διετίας. Με έναν προπονητή άφθαρτο που να εμπνέει (βλέπε Δέλλας, για μένα), με ένα ρόστερ αγαπησιάρικο και με τον κόσμο εκεί: στην εξέδρα να δίνει τη μάχη του. Όσοι μπορούν είμαι βέβαιος πως θα πάρουν διάρκειας. Όσοι έχουν την οικονομική δυνατότητα και το σκέφτονται, καλό θα είναι να αποφασίσουν και να πάρουν μία καρτούλα. Δεν βοηθά κανείς κανέναν Νοτιά ή πρώην μετόχους, αγοράζοντας διαρκείας. Δεν στηρίζει κανέναν απ' αυτούς. Με τα διαρκείας τα φετινά στηρίζει την ΑΕΚ... Για να μη ζήσουμε την υπέρτατη ξεφτίλα: την ομάδα που γέννησε το μπάσκετ στην Ελλάδα και έπαιξε το καλύτερο ποδόσφαιρο στη χώρα να πέσει στα... τάρταρα. Γιατί ο γυρισμός θα είναι σαν ανάβαση στο... Έβερεστ με γυμνά χέρια και χωρίς σχοινιά.
Κουράγιο ΑΕΚάρα μου. Κουράγιο.
ΥΓ: Αγωνιστική σημαία της ΑΕΚ ήταν ο Στέλιος Μανωλάς. Αυτός έμεινε ως το τέλος εκεί φορώντας το "4". Οι σημαίες... έπαψαν να ισχύουν (για μένα, τουλάχιστον) ένα καλοκαίρι το μακρινό '96. Πλέον όλα τα περιμένεις. Η ιστορία θα γράψει... Ο καθένας κάνει τις επιλογές του και έχει την ευθύνη των πράξεών του. Αν ο Κωστάκης θέλει Ολυμπιακό, ας πάει. Προσωπικά τον πιστεύω σαν παίκτη, μόνο αν ηρεμήσει και αφοσιωθεί αποκλειστικά στο πως θα βελτιωθεί. Το γεγονός ότι δεν είναι στην Εθνική στο Euro, oύτε καν στις Ελπίδες εδώ και καιρό, έπρεπε να τον κάνει... σκεπτικό. Η ΑΕΚ θα προχωρήσει στον δύσκολο δικό της δρόμο και χωρίς τον Κώστα. Είναι σίγουρο όμως ότι ποτέ και πουθενά αλλού δεν θα νοιώθει άνετα και ΑΕΚτζήδικα. Αυτά τα συναισθήματα τα βιώνεις μόνο σε μία γωνιά. Μια ζεστή κιτρινόμαυρη γωνιά. Εκεί είναι άλλος κόσμος. Αν θέλει να τον ζήσει, ας τον ζήσει. Ποτέ όμως δεν θα νοιώσει σαν το σπίτι του...
ΥΓ1: Και ένα σχόλιο για την Ελλάδα: Αυτή η ομάδα, δεν ξέρω γιατί, αλλά μου δίνει μεγαλύτερη αίσθηση να την παρακολουθήσω. Προσπαθεί να παίξει ποδόσφαιρο. Το 2004 είχε κάποιους καλύτερους παίκτες (Τσάρτας, Ζαγοράκης, Νικοπολίδης, Δέλλας), αλλά αυτή η ομάδα του Σάντος δείχνει ομάδα με ψυχή και διάθεση να επιβληθεί του αντιπάλου. Θα είναι ωραίο το Euro. Θα μας κάνει να ξεχαστούμε...
Email επικοινωνίας: thodoriskarvouniaris@yahoo.gr
Έχω καιρό να γράψω εδώ. Έχουν γίνει πολλά. Ήταν όλα, όμως δυστυχώς αναμενόμενα. Πριν βγει η απόφαση για την αδειοδότηση είχα γράψει ότι η ΑΕΚ θέλει... επανεκκίνηση. Σε όλους τους τομείς. Μακάρι οι άνθρωποι που έφεραν την ομάδα στη χειρότερη θέση της ιστορία της, ένα βήμα δηλαδή πριν την πτώχευση, να έκαναν το χρέος τους, να κάλυπταν ΟΛΕΣ τις υποχρεώσεις τους και η... λευκή σελίδα, που είπε και ο Μελισσανίδης, να γινόταν σωστά και αντρίκια. Δυστυχώς η διοίκηση παλεύει πάνω σε μία... σχεδία στον ωκεανό να βρει λεφτά, περιμένοντας τις Εκλογές. Ακόμη και μετά τη 17η Ιουνίου, όμως, θα χρειαστούν κάποιες ημέρες για να ξεκινήσουν συζητήσεις με το Δημόσιο, αφού ακόμη κι αν βγει Κυβέρνηση το πρώτο μέλημά της δεν νομίζω να έχει κανείς την αυταπάτη ότι θα είναι η λύση του προβλήματος της ΑΕΚ...
Το θέμα και η μεγάλη αγωνία είναι στο πως θα είναι η ΑΕΚ όταν και εφόσον βρεθεί λύση. Πώς θα είναι αγωνιστικά, πώς θα είναι διοικητικά και μετοχικά. Αβεβαιότητα που λειτουργεί αρνητικά στην ψυχολογία όλων. Το κακό είναι ότι ακόμη και να θες να... γεννήσεις την ελπίδα δυσκολεύεσαι. Ο Νικολαϊδης συνεχίζει τις όποιες προσπάθειες, περιμένει και αυτός τις Εκλογές και τη νέα Κυβέρνηση, αλλά ο χρόνος είναι αμείλικτος. Λύση για την ΑΕΚ δεν είναι η πτώχευση και ο υποβιβασμός. Ο δρόμος της επιστροφής δεν θα είναι τόσο εύκολος όσο μπορεί να νομίζει αρκετός κόσμος. Πολύς κόσμος θα χαθεί στο δρομολόγιο... Η ιστορία θα γράψει. Ψάχνεις όμως από κάπου να πιαστείς και δεν κακίζω όσους πιστεύουν: «Να πέσουμε, να σβηστούν τα χρέη, να έρθει κάποιος και να την πάρει». Δεν μπορώ όμως να διανοηθώ να δω την ΑΕΚ στη Δ' Εθνική, για τα λάθη κάποιων! Όπως όλος ο πολιτικός κόσμος δεν διανοείται να δει την Ελλάδα πτωχευμένη, έτσι και δεν νοείται ο φίλος της ΑΕΚ να δει την αγαπημένη του ομάδα στα... τάρταρα! Διότι πάρα πολύ απλά κανείς δεν μου εγγυάται ότι μετά από 4 χρόνια η ΑΕΚ θα παίζει στο... Τσάμπιονς Λιγκ. Εικασίες δεν χωρούν τώρα.
Από το μόνο που μπορεί να σταθεί τώρα κάποιος είναι ένα... restart, από τη Σούπερ Λίγκα όμως. Πρώτα και πάνω απ' όλα όμως να βρεθεί το 1,25 εκατ. ευρώ για το 44, να έρθει και η ρύθμιση για τις μηνιαίες καταβολές προς την Εφορία και παράλληλα να ξεκινήσει το γήπεδο. Πας χωρίς όνειρα της στιγμής, αλλά διετίας. Με έναν προπονητή άφθαρτο που να εμπνέει (βλέπε Δέλλας, για μένα), με ένα ρόστερ αγαπησιάρικο και με τον κόσμο εκεί: στην εξέδρα να δίνει τη μάχη του. Όσοι μπορούν είμαι βέβαιος πως θα πάρουν διάρκειας. Όσοι έχουν την οικονομική δυνατότητα και το σκέφτονται, καλό θα είναι να αποφασίσουν και να πάρουν μία καρτούλα. Δεν βοηθά κανείς κανέναν Νοτιά ή πρώην μετόχους, αγοράζοντας διαρκείας. Δεν στηρίζει κανέναν απ' αυτούς. Με τα διαρκείας τα φετινά στηρίζει την ΑΕΚ... Για να μη ζήσουμε την υπέρτατη ξεφτίλα: την ομάδα που γέννησε το μπάσκετ στην Ελλάδα και έπαιξε το καλύτερο ποδόσφαιρο στη χώρα να πέσει στα... τάρταρα. Γιατί ο γυρισμός θα είναι σαν ανάβαση στο... Έβερεστ με γυμνά χέρια και χωρίς σχοινιά.
Κουράγιο ΑΕΚάρα μου. Κουράγιο.
ΥΓ: Αγωνιστική σημαία της ΑΕΚ ήταν ο Στέλιος Μανωλάς. Αυτός έμεινε ως το τέλος εκεί φορώντας το "4". Οι σημαίες... έπαψαν να ισχύουν (για μένα, τουλάχιστον) ένα καλοκαίρι το μακρινό '96. Πλέον όλα τα περιμένεις. Η ιστορία θα γράψει... Ο καθένας κάνει τις επιλογές του και έχει την ευθύνη των πράξεών του. Αν ο Κωστάκης θέλει Ολυμπιακό, ας πάει. Προσωπικά τον πιστεύω σαν παίκτη, μόνο αν ηρεμήσει και αφοσιωθεί αποκλειστικά στο πως θα βελτιωθεί. Το γεγονός ότι δεν είναι στην Εθνική στο Euro, oύτε καν στις Ελπίδες εδώ και καιρό, έπρεπε να τον κάνει... σκεπτικό. Η ΑΕΚ θα προχωρήσει στον δύσκολο δικό της δρόμο και χωρίς τον Κώστα. Είναι σίγουρο όμως ότι ποτέ και πουθενά αλλού δεν θα νοιώθει άνετα και ΑΕΚτζήδικα. Αυτά τα συναισθήματα τα βιώνεις μόνο σε μία γωνιά. Μια ζεστή κιτρινόμαυρη γωνιά. Εκεί είναι άλλος κόσμος. Αν θέλει να τον ζήσει, ας τον ζήσει. Ποτέ όμως δεν θα νοιώσει σαν το σπίτι του...
ΥΓ1: Και ένα σχόλιο για την Ελλάδα: Αυτή η ομάδα, δεν ξέρω γιατί, αλλά μου δίνει μεγαλύτερη αίσθηση να την παρακολουθήσω. Προσπαθεί να παίξει ποδόσφαιρο. Το 2004 είχε κάποιους καλύτερους παίκτες (Τσάρτας, Ζαγοράκης, Νικοπολίδης, Δέλλας), αλλά αυτή η ομάδα του Σάντος δείχνει ομάδα με ψυχή και διάθεση να επιβληθεί του αντιπάλου. Θα είναι ωραίο το Euro. Θα μας κάνει να ξεχαστούμε...
Email επικοινωνίας: thodoriskarvouniaris@yahoo.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου