@ Θέλω να γράψω δυο λογάκια από την ΕΘνική. Συγχωρέστε γιατί γράφω σχεδόν με... καρμπόν εδώ και χρόνια αλλά δεν μπορώ να ακούω και να διαβάζω συνέχεια τα ίδια και τα ίδια. Δεν συγχωρώ σε κανέναν που έχει ηλικία πάνω από 15 ετών να ξεχνάει, όταν σχολιάζει, πως μιλάμε για την Εθνική Ελλάδος. Μια, επιεικώς, περιφερειακή ποδοσφαιρική δύναμη στην Ευρώπη. Με πρωτάθλημα από τα πιο αδιάφορα και αντιεμπορικά εκτός συνόρων και με μακρά παράδοση αποτυχιών της Εθνικής μας ομάδας να συμμετάσχει σε όλες τις διοργανώσεις μέχρι το 2004. Οι δύο συμμετοχές ήταν περίπου Εθνική εορτή και μην ξεχνάμε πως η συνολική συγκομιδή μέχρι το ευλογημένο 2004 ήταν ένας βαθμός, σε έξι αγώνες, με την αδιάφορη Γερμανία τελευταία αγωνιστική της πρώτης φάσης του Euro 1980. Και το... 4-4-2 στην Αμερική.
@ Τα τελευταία 10 χρόνια η Ελλάδα έχει συμμετάσχει σε 3 Euro έχοντας κατακτήσει(!!!) το ένα και έχοντας περάσει τον όμιλο στο άλλο και σε ένα Μουντιάλ όπου έκανε την πρώτη της νίκη και ήταν μέσα στην μάχη της πρόκρισης μέχρι τα τελευταία λεπτά του τελευταίου παιχνιδιού. Μιλάμε για πρόοδο που καμία χώρα στον ποδοσφαιρικό πλανήτη δεν εχει παρουσιάσει και μην κάνετε τον κόπο να ψάξετε. Δεν υπάρχει. Ολα αυτά η Ελλάδα τα πέτυχε χάρη στους προπονητές της, τους παίκτες της και επειδή θέλω να είμαι δίκαιος χάρη και στους προέδρους της ΕΠΟ, ναι και τον Γκαγκάτση, που άλλαξαν την νοοτροπία της Εθνικής. Οπως παντού στο ποδόσφαιρο όλα ξεκινάνε από το κεφάλι και πρέπει να αναγνωριστεί πως παρότι η συμμετοχή των προέδρων της ΕΠΟ στην... σιχαμάρα των Ελληνικών πρωταθλημάτων ήταν τεράστια, στην Εθνική τα πήγαν καλά. Μέχρι τώρα τουλάχιστον.
@ Ετσι πέτυχε η Ελλάδα. Και όλα αυτά τα πέτυχε... χωρίς να παίξει μπάλα. Δεν ξέρω πως το εννοούν αυτοί που δεν είναι ικανοποιημένοι επειδή η Ελλάδα δεν παίζει μπαλάρα αλλά έτσι έπαιζε από την αρχή της αναγέννησης της με μικρές διαφορές μέχρι σήμερα. Και έτσι θα συνεχίσει. Προσεχτικά στην άμυνα, αξιοποίηση των στημένων φάσεων και των αδύνατων σημείων των αντιπάλων που έχουν επισημανθεί αφού η Ελλάδα έχει πάψει να παίζει στην τύχη και η ανάλυση που γίνεται είναι καταπληκτική. Και βέβαια με πάθος και ψυχή για την Ελλάδα. Με καταπληκτικό κλίμα μεταξύ των παιδιών έξω από τις συλλογικές διαφορές που μας έτρωγαν παλιά. Ετσι εξηγείται η συγκομιδή των 25 βαθμών από τους συνολικά 30 που θα μπορούσε να πάρει η Ελλάδα και το ότι έφαγε γκολ μόνο σε δύο ματς σε σύνολο 10. Εμένα μου αρέσει. Ανήκω στην γενιά που μεγάλωσε βλέποντας στην τηλεόραση τους ...άλλους καλοκαίρι παρά καλοκαίρι και είμαι ευγνώμον που πλέον αντί για θεατής είμαι περήφανος οπαδός.
@ Εύχομαι την καλύτερη κλήρωση στα μπαράζ. Θέλω Ισλανδία και πρόκριση με 1-1 εκεί και 0-0 εδώ για να... σκάσουν οι οχθροί μας και του χρόνου το καλοκαίρι Βραζιλία. Μπάλα ελπίζω να δω από την... Αργεντινή, πάνω από όλα, και την Βραζιλία. Από την Ελλάδα θέλω να ακούσω Εθνικό ύμνο και να δω τα παιδιά να σκίζονται για την σημαία μας στο μέρος της καρδιάς τους. Αυτά τα λίγα και είμαι απόλυτα ευχαριστημένος. Ονδούρα, Καναδά και Νέα Ζηλανδία έβλεπα τα καλοκαίρια πριν να δω εμάς. Καλό είναι να μην ξεχνάς για να μην... επιστρέψεις πίσω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου