@ Πάει κι αυτό λοιπόν. Για μένα ήταν το πιο γλυκό φινάλε. Οχι βέβαια επειδή σηκώσαμε αναγκαστικά την... κούπα, αφού το προβλέπει η προκύρηξη του πρωταθλήματος, αλλά επειδή σήκωσα την... κόρη μου και μπήκαμε πρώτη φορά μαζί στο γήπεδο που έπαιζε η ΑΕΚ. Από γενιά σε γενιά. Την είδα για πολύ γηπεδική οπότε θα έχουμε συνέχεια. Με την ευκαιρία μια και γράφω επί προσωπικού να ευχαριστήσω πάρα πολύ για τις ευχές. Να είμαστε όλοι καλά να μιλάμε για την αγάπη μας. Και πάμε παρακάτω.
@ Το τελευταίο παιχνίδι της χρονιάς δεν έβγαλε κάποια είδηση. Δεν θεωρώ τέτοια την παρουσία των τριών μικρών. Ξέραμε πως είναι καλοί παίκτες και ξέρουμε ακόμη περισσότερο πως έχουν μπροστά τους πολύ δρόμο. Την υγειά τους να έχουν και να συνεχίσουν γιατί είναι σε πολύ καλό δρόμο. Καθόταν πίσω μου η οικογένεια του Βλαχομήτρου και ειλικρινά συγκινήθηκα τόσο πολύ όταν έβαλε το γκολ με τον τρόπο που πανηγύρισαν και με αυτά που έλεγαν. Μακάρι όλοι οι γονείς του κόσμου να παίρνουν χαρές από τα παιδιά τους. Ηταν τόσο όμορφα. Η είδηση πάντως είχε βγει νωρίτερα. Η ανακοίνωση παραμονής του Δέλλα. Μια εξέλιξη που πριν 20-30 μέρες θα ήταν σούπερ έκπληξη αλλά τις τελευταίες μέρες έμοιαζε η πιο πιθανή εξέλιξη αφού η ΑΕΚ είχε ουσιαστικά πάψει να ψάχνει προπονητή. Kι ας είχε μιλήσει ο Μελισσανίδης σίγουρα με δύο, Σα Πίντο και Γκαρίδο, κι ας έπεφταν οι προτάσεις βροχή. Με θερμότερο υποστηρικτή τον Μπάγεβιτς και, εννοείται, τον Λυμπερόπουλο ο Δέλλας ανέβαζε συνεχώς τα... ποσοστά του για να μιλήσουμε την γλώσσα της εποχής. Ο ηγέτης της ΑΕΚ αφού το σκέφτηκε πολύ αποφάσισε τελικά να πάρει το ρίσκο και να πάει και στην Β Εθνική με Δέλλα. Το πρώτο μου σχόλιο με την ολοκλήρωση της σεζόν είναι πως ο Δέλλας ανέβηκε ακόμη περισσότερο στα μάτια μου σαν άνθρωπος, άντρας και ΑΕΚτζής. Η στάση του απέναντι σε όλους ήταν υποδειγματική και όταν όλοι πίστευαν πως ήταν τελειωμένος και τα ραντεβού έβλεπαν το φως της δημοσιότητας έδειξε με την στάση του πόσο μάγκας είναι. Σε ότι αφορά όμως το καθαρά προπονητικό κομμάτι ομολογώ πως περίμενα πολλά περισσότερα. Επίσης απείρως περισσότερα περίμενα στο επικοινωνιακό κομμάτι. Οχι με τους δημοσιογράφους βέβαια αλλά με τους παίκτες του και τον κόσμο. Μέσω των ΜΜΕ. Πολλές οι άστοχες δηλώσεις, πολλά τα λάθος μηνύματα.
@ Σε γενικές γραμμές το σίγουρο είναι πως ο Δέλλας δεν έπεισε την πρώτη του χρονιά πως είναι ένας προπονητής που μπορεί να γίνει προπονητής επιπέδου ΑΕΚ πρωταθλητισμού. Η ομάδα πραγματικά δεν έδειξε τίποτα εκτός από μια προσπάθεια να παίξει στρωτά και ορθολογικά που όμως κι αυτή συνήθως κατέληγε σε ένα βαρετό και ανούσιο τσούκου τσούκου, οι στημένες φάσεις και κυρίως τα... πεναλτι έγιναν ανέκδοτο, βελτίωση παικτών δεν υπήρξε και κυρίως οι παίκτες σε όλη την διάρκεια της σεζόν δεν έδειξαν αν αφομιώνουν και να εκτελούν όλο και πιο σωστά με την πάροδο του χρόνου αυτά που έκαναν στην προπόνηση. Γιατί κατά γενική ομολογία προπόνηση γινόταν και μάλιστα υψηλού επιπέδου. Αυτό το τελευταίο κατά την γνώμη μου είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα και το μεγαλύτερο στοίχημα για τον Δέλλα. Η μεταδοτικότητα. Δεν ξέρω αν είναι κάτι που βελτιώνεται ή απλά το έχεις ή δεν το έχεις αλλά ελπίζω και παρακαλώ τον Θεό να τα καταφέρει ο Δέλλας την δεύτερη σαιζόν. Σίγουρα θα έχει καλύτερους παίκτες αλλά θα έχει και πολύ καλύτερους αντιπάλους ΑΕΚ. Μην ξεχνάμε πως στην Β Εθνική θα παίζουν οι επαγγελματίες της ΑΕΚ έναντι επαγγελματιών. Κατώτερα θα είναι σίγουρα τα ρόστερ των αντιπάλων αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα είναι επαγγελματίες εναντίον... σερβιτόρων. Ο κύβος ερίφθη λοιπόν. Μπορεί να ξεθώριασε το όνειρο για ένα προπονητή δικό μας αλλά έμεινε ΖΩΝΤΑΝΟ. Στο χέρι του Τράι είναι να κάνει την μεγάλη ανατροπή. Και να πάρει η ΑΕΚ το μεγαλύτερο κέρδος από την τραγωδία. Να βγάλει δηλαδή έναν δικό της προπονητή με προοπτική. Aν πάρει παράδειγμα από την ποδοσφαιρική του καριέρα μπορεί να τα καταφέρει σίγουρα. Με τα τα καμ μπακ που έκανε σαν ποδοσφαιριστής έγραψε ιστορία. Μακάρι 1000 φορές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου