ΤΑ ΣΦΗΝΑΚΙΑ ΤΟΥ ΚΕΤΣΕΤΖΟΓΛΟΥ..

@ Η ομάδα πετάει για την Κρήτη. Για τον προτελευταίο αγώνα της χρονιάς. Σε ένα παιχνίδι που ο κουμπάρος του υποψήφιου δημοτικού σύμβουλου με ήττα πέφτει. Φυσικά δεν λέω σε καμία περίπτωση να κάνουμε θέμα το να πέσουν τα... Ζωνιανά. Απλά το παιχνίδι είναι σοβαρό όπως όλα και έτσι πρέπει να το δει η ομάδα. Σε ουδέτερο γήπεδο όπου έπαιζε ομάδα Β Εθνικής παίζουμε, ο κόσμος μας θα είναι περισσότερος, η διαφορά δυναμικότητας είναι η γνωστή που είναι με όλες τις ομάδες οπότε η ΑΕΚ πρέπει να νικήσει. Κι επειδή υπάρχει κίνητρο για τον αντίπαλο, ανεξάρτητα από το ποιος είναι, που με ήττα πέφτει γιατί τελευταία αγωνιστική έχει ρεπό η ομάδα πρέπει να σταθεί στο ύψος της. Να κάνει δηλαδή αυτό που όλη την χρονιά ήταν και είναι... αυτονόητο. Να νικήσει προσπαθώντας να παίξει όσο καλύτερα μπορεί. Κάποιοι μπορεί να γελάνε με αυτό που γράφω και με το ότι δίνω σημασία αλλά για μένα έχει και μάλιστα μεγάλη. Ιδίως σε αυτό το παιχνίδι που ο αντίπαλος «καίγεται» εκτός από το αυτονόητο υπάρχει και κάτι παραπάνω. Κι επειδή η συγκεκριμένη ομάδα είναι καλύτερη από το Πέραμα που το νικήσαμε με δύο γκολ που μπαίνουν, ιδίως στον ίδιο αγώνα, μία φορά στα 20 χρόνια πρέπει να υπάρξει μεγάλη προσοχή. Κι αν δεν βγαίνει να ξεκινάμε με τους μικρούς και μετά να μπαίνουν οι μεγαλύτεροι ας γίνει και το αντίθετο.  Ισως είναι καλύτερο και για τα παιδιά που παίρνουν τώρα στο τέλος μαζεμένες ευκαιρίες.

@ Μια και μιλήσαμε για ευκαιρίες θα συμφωνήσω με αυτό που είπε ο Δέλλας, ότι δηλαδή οι παίκτες όλοι έχουν δείξει μέσα στη χρονιά τι μπορούν να κάνουν. Αυτή ομάδα ζει κάθε μέρα μαζί, η μιάμιση ώρα της Κυριακής είναι για να την βλέπουμε κι εμείς. Ο Δέλλας ανεξάρτητα από το αν θα είναι αυτός προπονητής και του χρόνου ή όχι θα κάνει εισηγήσεις για όλους που σίγουρα θα ληφθούν πολύ σοβαρά υπόψην. Είναι όμως δεδομένο πως πάρα πολλά παιδιά σε λίγο καιρό θα χτυπάνε το κεφάλι τους για την ευκαιρία όχι που έχασαν αλλά που δεν την διεκδίκησαν όσο και όπως έπρεπε. Κι όταν λέω παιδιά δεν εννοώ τους πιτσιρικάδες μόνο. Ολους παιδιά μας τους λέω όσο φοράνε αυτή την φανέλα. Οπως είχα γράψει από την πρώτη αγωνιστική όμως αυτό που με ενδιέφερε περισσότερο είναι να αρπάξει την ευκαιρία ο Δέλλας. Γιατί η μεγάλη επιτυχία και με προοπτική της ΑΕΚ είναι να βγάλει έναν δικό της προπονητή. Δεν ξέρω αν την έχασε, θα μάθουμε σε λίγες μέρες οριστικά. Αλλά μπορώ να πω με σιγουριά πως δεν την διεκδίκησε κι αυτός όσο έπρεπε και μπορούσε. Είναι συγκεκριμένα τα πράγματα και τα έχουμε πει όλη την χρονιά. Το θέμα τώρα είναι αν έχει πείσει πως υπάρχει ελπίδα να πάρει ο Μελισσανίδης, γιατί αυτός θα αποφασίσει, το ρίσκο να του δώσει και τον δεύτερο χρόνο και να δικαιωθεί. Το έχω γράψει αρκετές φορές. Η επιλογή του προπονητή είναι η πιο σημαντική και δύσκολη απόφαση. Γιατί εκτός του ότι ο Δέλλας είναι ένα στοίχημα που ο ίδιος ο Μελισσανίδης το έβαλε και φυσικά δεν θέλει να το χάσει είναι και το ότι ο Τράι έδειξε σε όλη την σαιζόν αλλά και ιδίως τώρα στο τέλος μετά την δημοσιοποίηση των δύο επαφών που έγιναν με προπονητές το πόσο άντρας είναι. Η στάση του ήταν αξιοπρεπέστατη και ούτε υπόνοια παραπόνου ή δικαιολογίας ή οτιδήποτε άλλο δεν ακούστηκε ή δεν βγήκε προς τα έξω με κάποιον από τους γνωστούς τρόπους που υπάρχουν και θα υπάρχουν πάντα. Αυτό φυσικά δεν δίνει προπονητική εγγύηση για το μέλλον. Αλλά σίγουρα δικαιώνει την επιλογή από την πλευρά του ανθρώπου. Μετράει αλλά φυσικά δεν φτάνει από μόνη της. Γιατί είπαμε... Η Ευθύνη της επιλογής είναι τεράστια. Και από την επόμενη σαιζόν κιόλας τα περιθώρια για λάθη στενεύουν πολύ. Καλό ταξίδια στα παιδιά μας και τα λέμε κι αύριο πρώτα ο Θεός.