@ Εφτασε λοιπόν η μέρα. Η μεγάλη μέρα. Η ιερή μέρα όχι για κάθε φίλαθλο, αλλά για κάθε παιδί που έχει κλωτσήσει μπάλα στην ζωή του. Σε οποιαδήποτε χώρα. Σε οποιοδήποτε γήπεδο ή αλάνα ή δρόμο ή παραλία... Για κάθε παιδί που έχει κάνει έστω ένα όνειρο για το ποδοσφαιρο. Είναι η μέρα του απόλυτου αγώνα. Του απόλυτου τελικού. Οταν από όλο τον πλανήτη, από όλα τα παιδιά, τα δισεκατομμύρια που ξεκίνησαν να παίζουν μπάλα, μπαίνουν στο γήπεδο τα 22 που κάνουν τα όνειρα όλων μας πραγματικότητα. Τελικός Μουντιάλ. Δεν ξεχνάω και δεν θα ξεχασω ποτέ που ήμουν και τι έκανα τις προηγούμενες 9 ευλογημένες Κυριακές. Σήμερα ειναι η 10η. Κι η πρωτη χωρίς τον πατέρα μου. Δεν του άρεσε το ποδόσφαιρο, μόνο έναν, τον πρώτο, είχαμε δει μαζι. Αργεντινή - Ολλανδια 3-1. Κι αυτό για χάρη μου, επειδη ήμουν πολύ μικρός για τον δω μόνος. Σήμερα θα είναι μαζι κι ας μην τον βλέπω για να δούμε τον δεύτερο. Και να το πάρουμε ξανά...
@ Φτάσαμε λοιπόν στον μεγάλο τελικό. Ενας τελικός που η γενιά μου αλλά και οι λιγο μικρότεροι τον έχουν ζήσει δυο φορες. Με τον Θεο να το σηκώνει κάτω από τον καυτό ήλιο του Μεξικό και τέσσερα χρόνια μετά να πηγαίνει μόνος του με τον Κανίγια, τον Γκοϊγκοϊτσέα και 8 ακόμη πολεμιστές στον τελικό όταν κανείς δεν το περίμενε. Εναν τελικό όπου η διαιτησία έπαιξε καθοριστικό ρολο για να νικήσει η καλύτερη Γερμανία σε ένα άθλημα που το να μη νικάει πάντα ο καλύτερος το έχει κάνει το μακράν δημοφιλέστερο στον κόσμο. Ελπιζω να μην γίνει το ίδιο και τώρα και να παιχτεί στα ίσια. Οχι σε βάρος της Αργεντινής αλλά ούτε σε βάρος της Γερμανίας. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να παίζει ρολο η διαιτησία και ιδίως σε ένα παιχνίδι σαν κι αυτό. Από εκεί και πέρα αν ο διαιτητής ειναι σπαθί το ποδοσφαιρο είναι το πιο δικαιο άθλημα. Και αν η διαιτησια είναι δίκαιη νικάει πάντα αυτός που αξίζει. Ανεξάρτητα αν είχε κατοχή, αν επιτέθηκε περισσοτερο, αν είχε τις καλύτερες ευκαιρίες. Η μπάλα κι ας είναι πόρνη δεν φταίει ποτέ. Ηρθε η μέρα. Ηρθε η ώρα. Ενα μόνο κακό έχει ο τελικός. Πως είναι ο τελευταίος αγώνας. Και θα μετράμε πάλι 4 χρόνια μέχρι όλη η γη να σμίξει στη Ρωσία και οι καρδιές όλου του κόσμου να χτυπάνε ξανά συντονισμένα. Το ίδιο στην Αλάσκα και το Κονγκό. Στη Νέα Ζηλανδία και στην Νορβηγία. Παντού. Οπου ζει η φυλή της μπάλας. Η μεγαλύτερη φυλή του γνωστού κόσμου...
@ Από τις 10 φορές σημερα είναι η τέταρτη τόσο όμορφη. Γιατί είναι πάλι στον τελικό η Αργεντινή. Και απέναντι η Γερμανία όπως στο 75% των τελικών που έχει φτάσει η ομάδα που έβγαλε τον μεγαλύτερο ποδοσφαιριστή από τότε ο άνθρωπος άρχισε να κλωτσάει την μπάλα. Τον Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα. Και μπορει το 78 από τύχη λόγω ατμόσφαιρας των γηπέδων και... κόντρας στα άλλα παιδιά της γειτονιάς να υποστήριζα Αργεντινή αλλά από την μέρα που τον ειδα δεν υπήρχε άλλη επιλογή, δεν υπήρχε δεύτερη σκέψη. Το ίδιο συμβαίνει και με εκατομμύρια ανθρωπους σε όλο τον πλανήτη. Σήμερα είναι η μέρα. Στη χώρα και στο γήπεδο που κάθε Αργεντίνος ονειρεύεται να σηκώσει η ομάδα το μεγαλύτερο κύπελλο, απέναντι στον αχωνευτο αλλά πάντα άξιο αντίπαλο. Στην ομάδα που όπως λέει ο Μαραντόνα για να... πεθάνει πρέπει να της δώσεις το... πιστοποιητικό θανάτου. Αλλιώς μπορεί να σε σκοτώσει αυτή κι ας δείχνει χαμένη. Είναι σύγκρουση δυο κόσμων. Του κόσμου που η μπάλα είναι θρησκεία, το ταλέντο έμφυτο, το γήπεδο Ναός και οι ποδοσφαιριστές Αγγελοι και του κόσμου που που το πρόγραμμα, η δουλειά, η εκπαιδευση φέρνουν αποτέλεσμα. Αυτοί ειναι για μένα οι δυο κόσμοι. Ευπρόσδεκτοι όσοι υποστηρίζουν Αργεντινή μόνο για σήμερα για οποιοδήποτε λόγο αλλά κανείς που υποστηρίζει Γερμανία δεν πρέπει να αισθάνεται τύψεις για την... Μέρκελ και το... μνημόνιο. Ποδοσφαιρο είναι, ας αφήσουμε έξω αυτά που καταστρέφουν τις ζωές μας. Μην καταστρέψουν και την μαγεία που ο φτωχός αγκαλιάζεται με τον πλούσιο επειδή τους ενώνει μόνο ένα έμβλημα και ένα χρωμα. Η Γερμανία μετά τον μυθικό ημιτελικό είναι φαβορι. Θα κάνω μια πρόβλεψη. Εύκολη νίκη της Αργεντινής. Καλή μας μέρα. Vamos muchachos...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου