TA ΣΦΗΝΑΚΙΑ ΤΟΥ ΚΕΤΣΕΤΖΟΓΛΟΥ..

@ Ο αποχωρισμός θα ήταν πικρός ούτως ή άλλως. Οταν τελειώνει το Μουντιάλ η μελαγχολία είναι δεδομένη για τα δισεκατομμύρια τρελούς με την μπάλα σε όλο τον πλανήτη που ανακαλύπτουν με... τρόμο πως θα πρέπει να περιμένουν τέσσερα ακόμη χρόνια. Και η πρώτη μέρα ήταν η χθεσινή, η κορύφωση λοιπόν της μελαγχολίας.  Σήμερα είναι λίγο καλύτερα γιατί ήδη πέρασε μία... μέρα. Για μένα λοιπόν η μελαγχολία είναι μεγαλύτερη γιατί η ομάδα μου έχασε έναν τελικό που θα μπορούσε να νικήσει. Θα μπορούσε... Με ένα αν λιγότερο. Του Ιγκουαϊν, κυρίως αυτού, του Παλάσιο, τους Μέσι... Αν έμπαινε έστω ένα. Δεν μπήκε, το έβαλε ο Γκέτσε με εκπληκτικό τρόπο αν υπολογίσουμε την χρονική στιγμη και την κρισιμότητα και τέλος. Ετσι απλά γράφεται η ιστορία. Που σιγά σιγά συνειδητοποιείς ότι γράφτηκε και θα μείνει για πάντα ενώ την ώρα του αγώνα βλέπεις απλά ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι. Που μοιάζει ίδιο με όλα τα άλλα αλλά μόνο 20 έχουν γίνει και τα πρώτα ήταν πριν τον... Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο. 20 μόνο. Σε ένα από αυτά λοιπόν την ιστορία την έγραψε ο Γκέτσε και αυτή θα είναι καλή μαζί του. Και κακή με τον Ιγκουαϊν. Γιατί το ποδόσφαιρο είναι δίκαιο. Και ο καθένας παίρνει ότι του αξίζει. Στον Μέσι όμως δεν αξίζει αυτό το ξέσκισμα. Δεν πήρε το παιχνίδι μόνος του, δεν έβαλε το μεγάλο γκολ αλλά παραμένει μεγάλος παίκτης. Ο μεγαλύτερος μαζί με τον Κριστιάνο. Κι αν ήταν στις δύο ευκαιρίες του Ιγκουαϊν και του Παλάσιο θα το έβαζε με δέκα τρόπους.  Αν...

@ Ας φύγουμε από τα «αν» κι ας πάμε στο μεγάλο γεγονός. Ηταν ένα υπέροχο Μουντιάλ. Με γήπεδα γεμάτα και με μεγάλο κέφι στην εξέδρα. Ακόμη περισσότερο κι από τον Γκέτσε και την νικήτρια Γερμανία θα μείνει στην ιστορία ο απίστευτος ημιτελικός. Αυτό το 7-1 με το οποίο διασύρθηκε η Βραζιλία μέσα στο σπίτι της. Μέσα στην έδρα της σε ημιτελικό Μουντιάλ! Με αυτή την εφτάρα με 5-0 ημίχρονο η Βραζιλία ανέβασε στα ύψη τον... πήχη του διασυρμού. Δεν το λέω ειρωνικά είναι η πραγματικότητα. Οταν είσαι η ομάδα με τα περισσότερα τρόπαια, το φαβορί της διοργάνωσης και χάνεις 1-7 μέσα στην έδρα σου τότε ποιος άλλος μπορεί να πει ότι διασύρθηκε; Πραγματικά αξεπέραστο αυτό που έπαθε η ομάδα του Σκολάρα. Το πότε θα σηκώσει ξανά κεφάλι η Βραζιλία δεν το ξέρουμε. Μόνο ότι θα σηκώσει είναι σίγουρο. Ποτέ δεν την υποστήριξα αλλά είναι μια χώρα που ζει για το ποδόσφαιρο και το απέδειξε και τώρα. Ζει με ένα μοναδικό τρόπο σε σχέση τουλάχιστον με την υπόλοιπη Λατινική Αμερική. Πιστεύω πως αν είχε πάθει το ίδιο η Αργεντινή σε Μουντιάλ που διοργάνωνε η διοργάνωση θα... σταμάταγε. Ο άλλος ημιτελικός και ο τελικός θα γίνοντας στην... Ουρουγουάη, στη Βραζιλία ή στη... Ρωσία για μεγαλύτερη ασφάλεια. Ο μικρός τελικός δεν θα γινόταν ποτέ γιατί ο προπονητής και οι διεθνείς θα έμεναν σε... καταφύγια για το υπόλοιπο της ζωής τους. Οι Βραζιλιάνοι και στο μικρό τελικό πήγαν και πανηγύρισαν (!) κιόλας την ήττα της Αργεντινής στον τελικό. Χαρά στο κουράγιο τους.  Να είναι καλά πάντως γιατί διοργάνωσαν ένα υπέροχο Μουντιάλ που το ευχαριστηθήκαμε από την αρχή ως το τέλος. Να έχουμε όλοι την υγειά μας σε τέσσερα χρόνια να πανηγυρίσουμε πάλι για την Ελλάδα μας και να... σκοτωθούμε για τις άλλες ομάδες μας γιατί όλοι υποστηρίζουμε από μία. Τέρμα το υπέρχο διάλειμμα.  Επιστρέφουμε στα δικά μας