@ Το μόνο κακό αλλά... μεγάλο είναι ότι έμειναν μόνο 7 παιχνίδια. Τον μικρό τελικό δεν τον βλέπω ποτέ και δεν θυμάμαι σχεδόν κανένα εκτός από το Βραζιλία - Ιταλία του 78 με Ριβελίνο κτλ και το 2002 που βγήκαν τρίτοι οι Τούρκοι. Εφτά ματς έμειναν κι αν κρίνω από ότι έχουμε δει μέχρι τώρα θα τα ευχαριστηθούμε μέχρι τελικής πτώσης. Με μια πίκρα να μας τρώει από μέσα μας γιατί ξέρουμε πως θα μπορούσαμε ΑΝΕΤΑ να είμαστε εκεί το Σάββατο στις 7 και να παλεύουμε για την πρόκριση στους 4. Ναι θα παλεύαμε. Γιατί εδώ που έχει φτάσει η διοργάνωση όλα γίνονται.
@ Με εξαίρεση το παιχνίδι Κολομβία - Ουρουγουάη που η βλακεία του Σοάρεζ προκάλεσε αδιόρθωτη ζημιά στην ομάδα του όλα τα υπόλοιπα ματς της φάσης των 16 ήταν βγαλμένα από τα όνειρα των άρρωστων της μπάλας. Δύο στα πέναλτι, τρία στην παράταση, δύο στο τελευταίο πεντάλεπτο, το ένα με τρομερή ανατροπή. Και μιλάμε για παιχνίδια που εκτός από το Ελλάδα - Κόστα Ρίκα είχαν ξεκάθαρο φαβορί. Και πράγματι όλα τα φαβορί πέρασαν. Αλλά έφτυσαν αίμα. Από την Βραζιλία που μίλησε με τον Θεό, την Γερμανία που έφτυσε αίμα μέχρι το 125 με την Αλγερία, την Γαλλία που σώθηκε από κάτι... πόντους που ήταν, αν ήταν, ακάλυπτος ο Νιγηριανός που έβαλε πρώτος γκολ και την αγαπημένη μου Αργεντινή που είδε, μαζί και τα εκατομμύρια πιστοί της, τον... Χριστό φαντάρο.
@ Θαυμάσαμε ομάδες σαν την Αλγερία και την Ελβετία να δίνουν την μάχη η καθεμία με το δικό της στυλ απέναντι σε παραδοσιακές ομάδες με διάσημους παίκτες και να λυγίζουν με έναν τρόπο ηρωικό που σε προκαλούσε να τους χειροκροτήσεις περισσότερο κι από τους νικητές. Θαύμασα πραγματικά το πάθος τους αλλά και την προσήλωση, κυρίως των Ελβετών, στην τακτική και την φοβερή
αυτοθυσία του ενός για τον άλλον. Οπως θαύμασα και την κακή Αργεντινή που δεν έβρισκε λύσεις απέναντι στην άμυνα και αυτό τον φοβερό τερματοφύλακα αλλά πάλευε μέχρι το τελευταίο λεπτό για να μην πάει στα πέναλτι. Και το γκολ που βάζει είναι πάλι ποίημα. Ο Ντι Μαρία κάνει το τέλειο πλασέ σε ένα σημείο που πρέπει να έχεις πολύ πίστη σε σένα για να το κάνεις έτσι αλλά όλα τα λεφτά είναι η ενέργεια του Μέσι. Του Μεσσία μας που μου δίνει την ελπίδα πως η Αργεντινή ΜΠΟΡΕΙ. Κι ας μην παίζει μπάλα. Εχει πάλι έναν σούπερ ήρωα. Αυτόν που όλοι μπορούν να ακουμπησουν πάνω του στα δύσκολα. Πρέπει όμως να βρίσκει και ήρωες μίας χρήσης όπως ήταν ο Ντι Μαρία χθες που έκανε την σούπερ ασίστ γκολ γιατί δεν μπορεί να καθαρίζει όλα τα ματς μόνος του. Μεγάλη απώλεια ο Ρόχο για το επόμενο ματς. Ενα μικρό διάλειμα για τα... διαρκείας μας και τις... πορείες τους που τις φοβάμαι πολύ και συνεχίζουμε. Για το ιερό δισκοπότηρο της μπάλας.
@ Με εξαίρεση το παιχνίδι Κολομβία - Ουρουγουάη που η βλακεία του Σοάρεζ προκάλεσε αδιόρθωτη ζημιά στην ομάδα του όλα τα υπόλοιπα ματς της φάσης των 16 ήταν βγαλμένα από τα όνειρα των άρρωστων της μπάλας. Δύο στα πέναλτι, τρία στην παράταση, δύο στο τελευταίο πεντάλεπτο, το ένα με τρομερή ανατροπή. Και μιλάμε για παιχνίδια που εκτός από το Ελλάδα - Κόστα Ρίκα είχαν ξεκάθαρο φαβορί. Και πράγματι όλα τα φαβορί πέρασαν. Αλλά έφτυσαν αίμα. Από την Βραζιλία που μίλησε με τον Θεό, την Γερμανία που έφτυσε αίμα μέχρι το 125 με την Αλγερία, την Γαλλία που σώθηκε από κάτι... πόντους που ήταν, αν ήταν, ακάλυπτος ο Νιγηριανός που έβαλε πρώτος γκολ και την αγαπημένη μου Αργεντινή που είδε, μαζί και τα εκατομμύρια πιστοί της, τον... Χριστό φαντάρο.
@ Θαυμάσαμε ομάδες σαν την Αλγερία και την Ελβετία να δίνουν την μάχη η καθεμία με το δικό της στυλ απέναντι σε παραδοσιακές ομάδες με διάσημους παίκτες και να λυγίζουν με έναν τρόπο ηρωικό που σε προκαλούσε να τους χειροκροτήσεις περισσότερο κι από τους νικητές. Θαύμασα πραγματικά το πάθος τους αλλά και την προσήλωση, κυρίως των Ελβετών, στην τακτική και την φοβερή
αυτοθυσία του ενός για τον άλλον. Οπως θαύμασα και την κακή Αργεντινή που δεν έβρισκε λύσεις απέναντι στην άμυνα και αυτό τον φοβερό τερματοφύλακα αλλά πάλευε μέχρι το τελευταίο λεπτό για να μην πάει στα πέναλτι. Και το γκολ που βάζει είναι πάλι ποίημα. Ο Ντι Μαρία κάνει το τέλειο πλασέ σε ένα σημείο που πρέπει να έχεις πολύ πίστη σε σένα για να το κάνεις έτσι αλλά όλα τα λεφτά είναι η ενέργεια του Μέσι. Του Μεσσία μας που μου δίνει την ελπίδα πως η Αργεντινή ΜΠΟΡΕΙ. Κι ας μην παίζει μπάλα. Εχει πάλι έναν σούπερ ήρωα. Αυτόν που όλοι μπορούν να ακουμπησουν πάνω του στα δύσκολα. Πρέπει όμως να βρίσκει και ήρωες μίας χρήσης όπως ήταν ο Ντι Μαρία χθες που έκανε την σούπερ ασίστ γκολ γιατί δεν μπορεί να καθαρίζει όλα τα ματς μόνος του. Μεγάλη απώλεια ο Ρόχο για το επόμενο ματς. Ενα μικρό διάλειμα για τα... διαρκείας μας και τις... πορείες τους που τις φοβάμαι πολύ και συνεχίζουμε. Για το ιερό δισκοπότηρο της μπάλας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου