@ Η στατιστική μερικές φορές λέει και αλήθεια εκτός από την μεγαλύτερη απάτη δηλαδή την κατοχή μπάλας που δεν λέει τίποτα. Η στατιστική του χθεσινού αγώνα λέει πολλές αλήθειες. Είκοσι τελικές προσπάθειες, οι 13 στο τέρμα, μόλις ένα γκολ στις καθυστερήσεις που αν μη τι άλλο επέβαλε δικαιοσύνη γιατί θα ήταν πολύ άδικο να μην πάρει αυτό το ματς η ΑΕΚ κι ας μην είχε καμία σημασία στην ουσία της πρόκρισης. Το νούμερο είναι εντυπωσιακό αν και πάντα στο μυαλό μου έχω εκείνη την μεγάλη νύχτα στο Εδιμβούργο με την Χαρτς που οι τελικές ήταν 30 για να μην χάνουμε τον έλεγχο των μεγεθών. Και βέβαια τότε η ΑΕΚ θα μπορούσε ακόμη και να έχει χάσει αφού το γύρισε στο τέλος, ένα υπέροχο παιχνίδι που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Ας γυρίσουμε όμως στα δικά μας, στην πεζή... Αμφισσα. Το ένα γκολ σε είκοσι τελικές με 13 στο τέρμα είναι κακό στατιστικά. Ειλικρινά όμως από την στιγμή που το τελικό σκορ δεν είχε ουσιαστική σημασία προτιμώ αυτό το στατιστικό παρά να είχε βάλει π.χ. η ΑΕΚ δύο γκολ σε 7 τελικές. Γιατί όταν έχεις τον τρόπο να φτάσεις στην ευκαιρία τα γκολ θα έρθουν, αυτό είναι νόμος. Εστω και άγραφος. Η στατιστική βέβαια δεν κατέγραψε χθες το καλύτερο στοιχείο της ΑΕΚ. Το πάθος και την διάθεση για νίκη λες και το σκορ στο πρώτο παιχνίδι ήταν 0-0 και την επιμονή μέχρι το 90 για τη νίκη.
@ Ένα στοιχείο προβληματισμού είναι και το ότι ο Αραβίδης από τις 20 τελικές τελείωσε την μία. Στοιχείο ανησυχητικό γιατί μιλάμε για τον σέντερ φορ της ομάδας. Εδώ όμως έρχεται η εικόνα του αγώνα που δεν καταγράφει η στατιστική να αποκαταστήσει την αδικία απέναντι στο παιδί που συμμετείχε σε πάρα πολλές από τις ευκαιρίες που έχασαν οι συμπαίκτες του με πάσες, με 1-2, ακόμη και ανοίγοντας διαδρόμους όπως λεγόταν κάποτε για τον Γκόγκιτς και πιο παλιά στη τεράστια ομάδα της περιόδου 95-96 για τον Μπατίστα. Η ΑΕΚ δεν πήρε σέντερ φορ κυρίως επειδή δεν καιγόταν για σέντερ φορ. Αλλιώς δεδομένα θα είχε πάρει. Ασχολήθηκε με τρεις διαφορετικές περιπτώσεις αυτό το καλοκαίρι. Παπαδόπουλος, Τζιμπούρ, Λέκιτς. Και οι τρεις έμοιαζαν ευκαιρίες και οι τρεις έχουν αδιαμφισβήτητη ποδοσφαιρική αξία αλλά για διαφορετικούς λόγους δεν έγινε τίποτα. Η ομάδα έδειξε πως αν έπαιρνε φορ θα το έκανε για κάποιον παίκτη που θα ερχόταν για να πάρει φανέλα σπίτι και με προοπτική να παίξει και του χρόνου στο κανονικό πρωτάθλημα. Ο Δέλλας από την πρώτη μέρα ξεκίνησε με τον Αραβίδη και ένα συγκεκριμένο τρόπο παιχνιδιού στο οποίο ο φορ δεν είναι σημείο αναφοράς αλλά γρανάζι. Η μη επιμονή του για την απόκτηση σέντερ φορ δείχνει πως αυτό είναι στρατηγική και όχι λύση ανάγκης. Θα κριθεί από πως θα λειτουργήσει και τα αποτελέσματα της. Θεωρώ πάντως πως για αυτό που δείχνει να έχει στο μυαλό του ο Αραβίδης κάνει, δεν παίρνω όρκο πως αυτό που έχει στο μυαλό του θα βγει. Είναι φανερό πως ο Δέλλας θέλει να κάνει την ομάδα λιγότερο προβλέψιμη και δυσκολότερα αντιμετωπίσιμη στην επίθεση. Περιμένοντας γκολ και τελικές προσπάθειες από την τριάδα πίσω από τον επιθετικό κορυφής. Κάτι σαν την μεγάλη ΑΕΚ του 95-96 όταν πίσω από τον Μπατίστα έπαιζαν και έκαναν την περισσότερη δουλειά στο σκοράρισμα και στις τελικές προσπάθειες ο Κωστής, ο Τιμούρ και ο Τσάρτας. Δεν συγκρίνω κλάση παικτών, θα ήταν ιεροσυλία και αδικία για τα παιδιά που παίζουν τώρα στην ΑΕΚ της Β Εθνικής, μην το ξεχνάμε, αλλά εκείνη η ΑΕΚ χωρίς τον σέντερ φορ κίλερ έπαιξε το καλύτερο ποδόσφαιρο, το πιο επιθετικό, το πιο απρόβλεπτο. Με τον αντίπαλο να μην ξέρει από πού θα του έρθει και από ποιον να φυλαχτεί. Πράγματι η φετινή ΑΕΚ έχει αυτό το στοιχείο στο παιχνίδι, τον πλουραλισμό δηλαδή στην επίθεση. Για μένα πολύ κρίσιμο ρόλο θα παίξει το αν ο Σοϊλεδης θα επιστρέψει υγιής και έτοιμος σύντομα ώστε να μπορέσει η ομάδα και από αριστερά να βελτιώσει τα στατιστικά της στις πετυχημένες σέντρες και πάσες. Φέτος τα δύο πλάγια μπακ θα είναι τα κλειδιά στο επιθετικό παιχνίδι μαζί με τον Αραβίδη στην κορυφή που επαναλαμβάνω είναι επιλογή με ρίσκο που αν βγει όμως τότε το μεγάλο πρόβλημα θα το έχουν οι αντίπαλοι και όχι η ΑΕΚ. Είδωμεν.
@ Μια άλλη αλήθεια που λέει το... μέτρο είναι πως η ΑΕΚ έχει κοντή ομάδα. Από την εντεκάδα που πάει για βασική μόνο ο Κολοβέτσιος και ο Λαμπρόπουλος έχουν ύψος για απειλή στα στημένα. Χθες με 11 κόρνερ έγινε μία ευκαιρία με την εκπληκτική κομπίνα του πρώτου ημιχρόνου όπου η μπάλα δεν σηκώθηκε από το έδαφος. Ευχής έργο θα ήταν να μπορέσει ο Φαγέ να μπει στην ομάδα και για αυτό το λόγο. Το ύψος του χθες έδωσε τη νίκη. Και χθες ήταν ευκαιρία να παίξει από την αρχή σε ένα ματς χωρίς μεγάλη σημασία και με τον Κορδέρο να λείπει. Μέσα από τα παιχνίδια θα βρει ρυθμό αν το έχει. Προτιμήθηκε ο Ρόβας. Τέλος πάντων.
@ Ένα στοιχείο προβληματισμού είναι και το ότι ο Αραβίδης από τις 20 τελικές τελείωσε την μία. Στοιχείο ανησυχητικό γιατί μιλάμε για τον σέντερ φορ της ομάδας. Εδώ όμως έρχεται η εικόνα του αγώνα που δεν καταγράφει η στατιστική να αποκαταστήσει την αδικία απέναντι στο παιδί που συμμετείχε σε πάρα πολλές από τις ευκαιρίες που έχασαν οι συμπαίκτες του με πάσες, με 1-2, ακόμη και ανοίγοντας διαδρόμους όπως λεγόταν κάποτε για τον Γκόγκιτς και πιο παλιά στη τεράστια ομάδα της περιόδου 95-96 για τον Μπατίστα. Η ΑΕΚ δεν πήρε σέντερ φορ κυρίως επειδή δεν καιγόταν για σέντερ φορ. Αλλιώς δεδομένα θα είχε πάρει. Ασχολήθηκε με τρεις διαφορετικές περιπτώσεις αυτό το καλοκαίρι. Παπαδόπουλος, Τζιμπούρ, Λέκιτς. Και οι τρεις έμοιαζαν ευκαιρίες και οι τρεις έχουν αδιαμφισβήτητη ποδοσφαιρική αξία αλλά για διαφορετικούς λόγους δεν έγινε τίποτα. Η ομάδα έδειξε πως αν έπαιρνε φορ θα το έκανε για κάποιον παίκτη που θα ερχόταν για να πάρει φανέλα σπίτι και με προοπτική να παίξει και του χρόνου στο κανονικό πρωτάθλημα. Ο Δέλλας από την πρώτη μέρα ξεκίνησε με τον Αραβίδη και ένα συγκεκριμένο τρόπο παιχνιδιού στο οποίο ο φορ δεν είναι σημείο αναφοράς αλλά γρανάζι. Η μη επιμονή του για την απόκτηση σέντερ φορ δείχνει πως αυτό είναι στρατηγική και όχι λύση ανάγκης. Θα κριθεί από πως θα λειτουργήσει και τα αποτελέσματα της. Θεωρώ πάντως πως για αυτό που δείχνει να έχει στο μυαλό του ο Αραβίδης κάνει, δεν παίρνω όρκο πως αυτό που έχει στο μυαλό του θα βγει. Είναι φανερό πως ο Δέλλας θέλει να κάνει την ομάδα λιγότερο προβλέψιμη και δυσκολότερα αντιμετωπίσιμη στην επίθεση. Περιμένοντας γκολ και τελικές προσπάθειες από την τριάδα πίσω από τον επιθετικό κορυφής. Κάτι σαν την μεγάλη ΑΕΚ του 95-96 όταν πίσω από τον Μπατίστα έπαιζαν και έκαναν την περισσότερη δουλειά στο σκοράρισμα και στις τελικές προσπάθειες ο Κωστής, ο Τιμούρ και ο Τσάρτας. Δεν συγκρίνω κλάση παικτών, θα ήταν ιεροσυλία και αδικία για τα παιδιά που παίζουν τώρα στην ΑΕΚ της Β Εθνικής, μην το ξεχνάμε, αλλά εκείνη η ΑΕΚ χωρίς τον σέντερ φορ κίλερ έπαιξε το καλύτερο ποδόσφαιρο, το πιο επιθετικό, το πιο απρόβλεπτο. Με τον αντίπαλο να μην ξέρει από πού θα του έρθει και από ποιον να φυλαχτεί. Πράγματι η φετινή ΑΕΚ έχει αυτό το στοιχείο στο παιχνίδι, τον πλουραλισμό δηλαδή στην επίθεση. Για μένα πολύ κρίσιμο ρόλο θα παίξει το αν ο Σοϊλεδης θα επιστρέψει υγιής και έτοιμος σύντομα ώστε να μπορέσει η ομάδα και από αριστερά να βελτιώσει τα στατιστικά της στις πετυχημένες σέντρες και πάσες. Φέτος τα δύο πλάγια μπακ θα είναι τα κλειδιά στο επιθετικό παιχνίδι μαζί με τον Αραβίδη στην κορυφή που επαναλαμβάνω είναι επιλογή με ρίσκο που αν βγει όμως τότε το μεγάλο πρόβλημα θα το έχουν οι αντίπαλοι και όχι η ΑΕΚ. Είδωμεν.
@ Μια άλλη αλήθεια που λέει το... μέτρο είναι πως η ΑΕΚ έχει κοντή ομάδα. Από την εντεκάδα που πάει για βασική μόνο ο Κολοβέτσιος και ο Λαμπρόπουλος έχουν ύψος για απειλή στα στημένα. Χθες με 11 κόρνερ έγινε μία ευκαιρία με την εκπληκτική κομπίνα του πρώτου ημιχρόνου όπου η μπάλα δεν σηκώθηκε από το έδαφος. Ευχής έργο θα ήταν να μπορέσει ο Φαγέ να μπει στην ομάδα και για αυτό το λόγο. Το ύψος του χθες έδωσε τη νίκη. Και χθες ήταν ευκαιρία να παίξει από την αρχή σε ένα ματς χωρίς μεγάλη σημασία και με τον Κορδέρο να λείπει. Μέσα από τα παιχνίδια θα βρει ρυθμό αν το έχει. Προτιμήθηκε ο Ρόβας. Τέλος πάντων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου