ΤΑ ΣΦΗΝΑΚΙΑ ΤΟΥ ΚΕΤΣΕΤΖΟΓΛΟΥ..

@ Από το βράδυ στο Καραϊσκάκη λένε είχε τελειώσει ο Μόγες. Στη ρεβάνς πάντως το καθήκον του το έκανε ο άνθρωπος κι ας μην κατάλαβε ούτε ο ίδιος... πως. Δεν θα το ξεχάσουμε ποτέ. Δόξα τω Θεό που τα κατάφερε εκείνη η ψόφια Μάντσεστερ γιατί ποιος ξέρει τι θα μπορούσαν να πάθουν οι παίκτες του Ολυμπιακού από το άγχος ενός προημιτελικού Τσάμπιονς Λιγκ. Το άγχος μπορεί ακόμη και να σκοτώσει.

@ Τελείωσε ο Μόγες λοιπόν. Ενα πολύ καλό παράδειγμα για όλες τις ομάδες που ψάχνονται για προπονητή. Για αρχή το ότι έκανε συμβόλαιο έξι ετών (!) απλά τους εξασφάλισε το ότι έμεινε στην θέση λίγο πάνω από έξι... μήνες. Η ΑΕΚ έχει καεί κι από τον Φερέρ στο παρελθόν, που για μένα ήταν προπονητάρα αλλά το τετραετές συμβόλαιο μόνο κακό έκανε στη σχέση του με την ομάδα, και γενικά πιστεύω πως τα μεγάλα συμβόλαια με τους προπονητές δεν έχουν κανένα ιδιαίτερο νόημα. Δεν λένε κάτι. Μπορεί με συμβόλαια δύο χρόνων ένας προπονητής να μείνει σε μια ομάδα για... 20 χρόνια με συνεχείς ανανεώσεις και μπορεί με εξαετή και τετραετή να φύγει πριν κλείσει σαιζόν. Μόνο ο ίδιος προπονητής είναι κερδισμένος γιατί τσιμπάει αποζημίωση αν πρέπει η ομάδα να τον αλλάξει οπωσδήποτε. Αντίθετα αν θέλει ένας προπονητής να φύγει είναι πολύ δύσκολο να τον κρατήσει η ομάδα. Αν ένας προπονητής δεν θέλει αργά ή γρήγορα θα βρει τον τρόπο να φύγει. Συμβόλαιο πάνω από δύο χρόνια δικαιολογείται μόνο αν το θέσει όρο κάποιος προπονητής που η ομάδα τον θέλει πάρα πάρα πολύ. Αν είναι να πείσεις τον... Μουρίνιο ή τον Σιμεόνε τα δέχεσαι όλα.

@ Ο Μόγες επίσης είναι ένα κλασικό παράδειγμα προπονητή που αποδείχτηκε πως είχε ταβάνι. Μια χαρά τα πήγε στην Εβερτον, έφτιαξε μια ομάδα που δεν έφτασε στο επίπεδο της δεκαετίας του 80 αλλά σίγουρα ήταν πολύ καλύτερη από τα χρόνια της παρακμής που ακολούθησαν. Μια χαρά ήταν για την Εβερτον. Οπως κι ο Τσιώλης ήταν καλός στον Πανηλειακό,τον Ιωνικό και τον... Ολυμπιακό Βόλου. Αλλά ούτε την πίεση του Αρη δεν άντεξε που δεν τον λες και τεράστια ομάδα. Κι ο Δώνης στη Λάρισα και τον Ατρόμητο το έπαιζε... Φέργκιουσον. Στην ΑΕΚ και στον ΠΑΟΚ παραλίγο να τον... χάσουμε με τις κεφαλιές στους τοίχους και τα ξεσπάσματα ενώ από εμάς έφυγε Νοέμβριο κι από τον ΠΑΟΚ πριν καν αρχίσουν τα πλέι οφ. Τώρα στον ΑΠΟΕΛ πάει καλά πάντως κι έτσι έκανε κι ένα βήμα πιο κοντά στην... Αγγλία που είναι ο επαγγελματικός του πόθος. Και στην Κύπρο... αριστερά οδηγάνε. Μπαίνει στο κλίμα σιγά σιγά. Τα ονόματα τα ανέφερα τυχαία, όχι πως είναι υποψήφιοι για την ΑΕΚ, αν και συγγενείς και φίλοι του Τσιώλη ακόμη λένε πως το καλοκαίρι θα είναι στην ομάδα μας. Για να δούμε πραγματικά έχει ενδιαφέρον αυτή η εμμονή.

@ Αλλο δίδαγμα από τον Μόγες. Τον διάλεξε ο Φέργκιουσον. Ποιον θα θεωρούσε κι ο τελευταίος φίλαθλος της Μάντσεστερ, άντε να εξαιρέσω τον... Διόγο, ιδανικότερο για να κάνει την επιλογή της επόμενης μέρας; Δεν σημαίνει λοιπόν πως αν διαλέξει προπονητή ένας πρώην μεγάλος προπονητής πως η επιλογή θα είναι πετυχημένη. Και βέβαια ίσχυσε και πάλι το διαχρονικό αξίωμα. Τον προπονητή σε μια ομάδα τον κρατάνε μόνο τα αποτελέσματα. Κι όταν λέω αποτελέσματα δεν εννοώ μόνο τα σκορ των αγώνων που βέβαια πάντα είναι το νούμερο 1. Εννοώ και τα αποτελέσματα της δουλειάς. Τρόπος παιχνιδιού, βελτίωση παικτών, δείγματα προοπτικής κτλ. Ούτε οι δηλώσεις στήριξης των προέδρων, ούτε η αγάπη των οπαδών, αν υπάρχει, ούτε η συμπαράσταση των παικτών μπορούν να κάνουν τίποτα παραπάνω από προσωρινά φιλιά ζωής. Ολα κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Αυτά. Κάθε μέρα για προπονητές γράφουμε αλλά τι να κάνουμε; Εκεί παίζεται το παιχνίδι...