ΤΑ ΣΦΗΝΑΚΙΑ ΤΟΥ ΚΕΤΣΕΤΖΟΓΛΟΥ..

@ Με μια μικρή καθυστέρηση λόγω της χθεσινής απουσίας, να πω ένα μεγάλο μπράβο κι ένα τεράστιο ευχαριστώ σε όλους τους συντελεστές της ομάδας μπάσκετ της ΑΕΚ που δύο συνεχόμενες χρονιές έκαναν το καθήκον τους και αποκατέστησαν την τάξη και μαζί την ιστορία της ομάδας που έμαθε το μπάσκετ στους Ελληνες. Η μεγαλύτερη νίκη σίγουρα δεν ήταν αυτή του Σαββάτου. Αυτή ήταν η υπογραφή που κανείς δεν μπορεί να πάρει πίσω. Η υπογραφή της επιστροφής εκεί που πάντα ήταν και ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ η ΑΕΚ. Για μένα οι μεγάλες νίκες αυτού του ταξιδιού ήταν δύο. Η μία στο μπαράζ με τον Ηρακλή πέρυσι, που αν δεν ερχόταν κανείς δεν ξέρει που θα ήταν τώρα η ομάδα μας και τι θα έψαχνε. Η άλλη αυτή στις 26 Οκτωβρίου μέσα στην Καβάλα. Αυτή ήταν η νίκη που τελικά έφερε την ΑΕΚ στην Α1 αφού το κυνήγι ήταν σκληρό και κράτησε μέχρι το τέλος. Το πόσο δύσκολο ήταν το φετινό πρωτάθλημα της Α2 φάνηκε από το ότι η ΑΕΚ με μόνο 3 ήττες σε όλη την σαιζόν εξασφάλισε την άνοδο προτελευταία αγωνιστική κι ενώ δύο αγωνιστικές πριν το τέλος ήταν δύο πόντους μπροστά από τον τρίτο και τον είχε στην ισοβαθμία. Στην τριπλή ισοβαθμία όμως κινδύνευε. Ενα ψυχοβγαλτικό πρωτάθλημα λοιπόν από την αρχή μέχρι το τέλος με την ΑΕΚ να τα καταφέρνει κυρίως χάρη στο ότι δεν έκανε ούτε μία γκέλα. Με όλες τις ομάδες από την τέταρτη θέση και κάτω, τους μη διεκδικητές δηλαδή, νίκησε μέσα και έξω. Κι αν αυτό φαίνεται εύκολο ας θυμηθούμε από ποιους έχασε βαθμό η ποδοσφαιρική ομάδα φέτος σε ένα πρωτάθλημα που ήταν η μόνη επαγγελματική ομάδα απέναντι σε Ερασιτέχνες, καμία σχέση με την Α2 του μπάσκετ δηλαδή που κι οι άλλοι διεκδικητές είχαν υψηλό μπάτζετ και επαγγελματίες παίκτες.

@ Το εγχείρημα λοιπόν που ξεκίνησαν Κωτσάτος και Αλεξίου το καλοκαίρι του 2012 ολοκληρώθηκε στο αγωνιστικό κομμάτι με απόλυτη επιτυχία. Απομένει και η τυπική λήξη της εκκαθάρισης που μεθοδικά προώθησε όλο αυτό το διάστημα ο Αλέξης Αλεξίου και μετά έρχεται η μεγάλη πρόκληση. Η Α1 όπου εκεί η ΑΕΚ δεν μπορεί να είναι σε καμία περίπτωση κομπάρσος ούτε ομάδα που θα κινδυνεύσει πάλι. Εμπιστοσύνη υπάρχει. Πρέπει να υπάρξει και συμπαράσταση γιατί το καράβι είναι πολύ μεγάλο και δεν πάει μόνο του όπως απέδειξε η περιπέτεια που ζήσαμε. Αλλά αυτά θα τα δούμε στην πορεία. Σημασία έχει πως η Βασίλισσα επέστρεψε. Ας κοιτάξουμε τον ουρανό, ας πούμε άλλο ένα συγνώμη και πάμε γερά για τα καλύτερα που έρχονται.

@ Τα παιδιά της Βασίλισσας λοιπόν δεν έχασαν την ευκαιρία. Τα παιδιά της ποδοσφαιρικής ΑΕΚ την έχασαν χθες σχεδόν όλα. Με εξαίρεση τον Ντούνη που το παιδί έδειξε πως είναι τερματοφύλακας και μάλιστα στην ηλικία των 17 ετών που θεωρείται... παιδική για την συγκεκριμένη και μόνο θέση όλοι οι άλλοι που έπαιξαν με το Αιγάλεω βήματα πίσω έκαναν. Με χειρότερους τα πλάγια μπακ και... χειροτερότερο τον Τσούπρο που μόνο αυτή η αποβολή σαν επιστέγασμα όλης της παρουσίας του φέτος αρκεί για να αποτελέσει το παιχνίδι με το Αιγάλεω το κύκνειο άσμα του. Μια ομάδα... παραλίας που απλά νίκησε με 1-0 επειδή δεν μπορούσε να κάνει τίποτε άλλο απέναντι σε μια ομάδα της πλάκας που του χρόνου θα παίζει τοπικό. Και πολλά... είπαμε.