ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΜΑΡΙΟΥ ΤΡΙΒΙΖΑ..

Ο Μάριος Τριβιζάς γράφει για τη νίκη της ΑΕΚ στο Αίγιο, την διαιτητική ανοχή στην κλοτσοπατινάδα, τα όσα προηγήθηκαν του αγώνα και τη «μάχη» αλλαγής του σκηνικού, που δεν θα είναι... περίπατος στο δάσος

Δεν ξέρεις από πού να ξεκινήσεις και πού να τελειώσεις, όσον αφορά το παιχνίδι στο Αίγιο, όσα προηγήθηκαν και όσα ακολούθησαν. Το σημαντικότερο, είναι ότι η ΑΕΚ κέρδισε. Σε μια από τις πιο δύσκολες έδρες της κατηγορίες, με το σκηνικό που στήθηκε, με το ξύλο που έπεσε, εκείνη έφυγε με τους τρεις βαθμούς. Έκανε το ξεκίνημα που ήθελε, κόντρα σε όλους και σε όλα και αυτή η νίκη θα αποδειχθεί σημαντική σε πολλά επίπεδα στην πορεία...

Κάποιοι έχουν την άποψη ότι στο χθεσινό ματς ο Παναιγιάλειος απλά έβαλε την ΑΕΚ στο... κλίμα της Β' Εθνικής. Είναι σεβαστή, όπως κάθε άποψη, όμως έχω παρακολουθήσει αρκετά παιχνίδια της κατηγορίας (ακόμη και κρίσιμα, όπως τα play off) και δεν θύμιζαν σε κάτι αγώνα... κατς. Επίσης, ο ΚΑΠ, ακόμη και στην Ελλάδα, είναι ίδιος για όλες τις κατηγορίες. Διακρίσεις γίνονται μόνο κατά περίσταση και για συγκεκριμένες ομάδες. Όχι για... ολόκληρες κατηγορίες.

Συνεπώς και στη Β' Εθνική το τράβηγμα φανέλας (και, μάλιστα, από πίσω) είναι κίτρινη. Το να πηγαίνει ένας παίκτης να εκτελέσει γρήγορα το πλάγιο και να του παίρνει ο άλλος τη μπάλα από τα χέρια, είναι κίτρινη. Η αγκωνιά είναι κίτρινη, το τάκλιν από πίσω είναι κίτρινη και η προβολή με τις τάπες στο γόνατο είναι απ' ευθείας κόκκινη. Και ακόμη και στην απλοϊκή προσέγγιση «έχασε τον έλεγχο», δεν μπορώ να καταλάβω πώς γίνεται να υπάρχει η παραδοχή ότι είναι θαύμα που ο Παναιγιάλειος ολοκλήρωσε το ματς με 11 και η ΑΕΚ με 10, αλλά ταυτόχρονα και η κρίση ότι ο διαιτητής δεν έπαιξε σημαντικό ρόλο.

Δεν λέει κανείς ότι ο Παναιγιάλειος έπρεπε να περιμένει την ΑΕΚ με... τριαντάφυλλα στα χέρια, να χαιρετήσει δια... υποκλίσεως πριν τη σέντρα και να προσπαθήσει να παίξει ποδόσφαιρο. Ήταν δεδομένο ότι για εκείνον ήταν μονόδρομος να πάει το παιχνίδι στη δύναμη. Όμως, το πόσο... πάθος (που είπε και ο Νάστος) θα έχει μια ομάδα απέναντι σε έναν αντίπαλο τέτοιου επιπέδου, καθορίζεται από την ανοχή που θα δείξει ο διαιτητής. Γιατί αν από το... 20λεπτο οι στόπερ των γηπεδούχων είχαν από μια κίτρινη, δεν θα μπορούσαν να έχουν τον ίδιο... δυναμισμό στο παιχνίδι τους.

Τα... making of

Σεβαστή, λοιπόν, η άποψη ότι η Β' Εθνική είναι «σκληρή» κατηγορία, όμως εξακολουθεί να είναι ένα πρωτάθλημα ποδοσφαίρου. Και η εικόνα του χθεσινού αγώνα δεν ήταν χαρακτηριστική της κατηγορίας, αλλά αποτέλεσμα της διαιτητικής ανοχής που υπήρξε. Αυτή είναι η δική μου άποψη. Ο καθένας μπορεί να έχει τη δική του. Προς το παρόν, τουλάχιστον. Γιατί υπάρχουν και κάποιοι που δεν εκφράζουν άποψη επί των γεγονότων, αλλά... επί των απόψεων. Σε έναν ρόλο... Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλου του αθλητικού Τύπου.

Μόνο που το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν έχει καμία σχέση με το... σινεμά. Άλλωστε, τις περισσότερες φορές τα «making of» έχουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον από την ίδια την... ταινία. Δεν μπορείς να κρίνεις το χθεσινό παιχνίδι και να αγνοείς όσα έχουν προηγηθεί. Γιατί προηγήθηκαν κάποια πράγματα. Η ΑΕΚ της «νέας εποχής», με εξαίρεση τα κραυγαλέα γεγονότα του Περιστερίου, δεν ασχολήθηκε με τη διαιτησία. Και ΠΟΤΕ μέχρι τώρα δεν είχε ασχοληθεί... προκαταβολικά με τον ορισμό κάποιου διαιτητή σε παιχνίδι της. Την τσίμπησε καμία... μύγα και ξαφνικά «τρελάθηκε» με την απόφαση της ΚΕΔ να επιλέξει τον Γρατσάνη στο πρώτο της παιχνίδι για τη νέα σεζόν;

Και εντελώς... απέξω να είσαι, μπορείς να παρατηρήσεις μια σειρά γεγονότων. Καταρχήν, για το παιχνίδι της αγωνιστικής που δεδομένα θα είχε την μεγαλύτερη προβολή (μακράν του δεύτερου), επιλέχθηκε ένας διαιτητής που δεν είχε την απαιτούμενη εμπειρία. Αυτή η απόφαση από μόνη της, δεν είχε καμία λογική. Όμως, δεν επρόκειτο απλά για τον ορισμό ενός «άπειρου» διαιτητή, αλλά ενός ρέφερι από την ένωση των Τρικάλων, της οποίας ο πρόεδρος είχε καταθέσει ως μάρτυρας υπεράσπισης σε μια δίκη που είχε απασχολήσει έντονα το ελληνικό ποδόσφαιρο, με φόντο όσα συνέβησαν στον τελικό Κυπέλλου του 2013.

Σε όλα αυτά ήρθε να προστεθεί ένα εξαιρετικά σπάνιο, αν όχι πρωτοφανές γεγονός (τουλάχιστον εγώ δεν θυμάμαι κάτι ανάλογο): Λίγες ώρες πριν από το παιχνίδι, η ένωση στην οποία ανήκει ο διαιτητής που επρόκειτο να το διευθύνει, έβγαλε ανακοίνωση με σαφέστατες αιχμές κατά της ΑΕΚ και των ανθρώπων της, δυναμιτίζοντας απίστευτα το κλίμα. Ακόμη και αν έχουμε να κάνουμε με ένα λάθος... στο λάθος του λάθους, δεν θα μπορούσε η ΑΕΚ (πόσω μάλλον η σημερινή ΑΕΚ) να τα περάσει όλα αυτά... στο ντούκου. Και παρά το γεγονός ότι ήταν διάχυτος ο προβληματισμός των ανθρώπων της, είδαμε την συγκεκριμένη διαιτησία.

Περί... προστασίας

Βέβαια, πέρα από αυτούς που θεωρούν λάθος να ασχολείται η ΑΕΚ με τη διαιτησία (προφανώς, και ασπάζονται τα... «φτιάξτε ομάδα, κάντε επενδύσεις», και θεωρούν ότι οι υπόλοιπες ομάδες της Λίγκας, που έκαναν απεργία λόγω οικονομικών προβλημάτων, έχουν καλύτερα... επενδυτικά προγράμματα από την ΑΕΚ), υπάρχουν και εκείνοι που πιστεύουν ότι η Ένωση θα έπρεπε να έχει ήδη κάνει πολλά περισσότερα για να αλλάξει το τοπίο στο ελληνικό ποδόσφαιρο.

Σεβαστή και αυτή η άποψη. Όμως, είναι πολύ... αισιόδοξο να πιστεύει κανείς ότι η ΑΕΚ θα... χτυπήσει παλαμάκια και αυτομάτως θα αλλάξει ένα σκηνικό 20 χρόνων, επειδή στο τιμόνι της είναι ο Δημήτρης Μελισσανίδης. Καλώς υπάρχει η πίστη ότι μπορεί να το κάνει, γιατί έχει το ειδικό βάρος και το εκτόπισμα για να διαλύσει αυτό το κατεστημένο, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι μιλάμε για μια προσπάθεια που θα είναι... βόλτα στο δάσος.

Θα δοθούν πολλές «μάχες» σε αυτόν τον «πόλεμο». Το σημαντικό, όμως, είναι ότι θα τον δώσει ένας άνθρωπος που πέραν όλων των άλλων εφοδίων του, έχει ακόμη ένα προσόν: ξέρει τι καρυδιάς καρύδι είναι ο καθένας και τι ρόλο βαράει η κάθε... καρυδιά. Και η γνώση είναι δύναμη...

Ποδόσφαιρο... επαγγελματικό

Θα ήταν άδικο να μην ασχοληθούμε καθόλου και με το... κανονικό ποδόσφαιρο, γιατί τουλάχιστον μια από τις δύο ομάδες χθες προσπάθησε να παίξει. Η νίκη της ΑΕΚ δεν ήταν... συγκυριακή. Σε μια δύσκολη έδρα, με αγωνιστικό χώρο... χωράφι, εν μέσω κλοτσοπατινάδας και με αυτή τη διαιτησία, πέτυχε ένα γκολ, είχε ένα δοκάρι και «έβγαλε» άλλα δύο τετ α τετ για να τελειώσει το ματς (ένα που σπαταλήθηκε από τον Ντούνη και ένα που κόπηκε λανθασμένα από τον βοηθό). Δημιούργησε τέσσερις κλασικότατες ευκαιρίες και κέρδισε με 1-0. Όχι σε τέτοιες, αλλά ακόμη και σε πιο νορμάλ συνθήκες, αυτές οι φάσεις είναι ένας... ικανοποιητικός αριθμός για να «απαιτείς» να πάρεις το αποτέλεσμα, που είναι και το μεγάλο ζητούμενο.

Δεν λέει κανείς ότι η ΑΕΚ... μάγεψε. Και δεν τίθεται θέμα... εκπτώσεων. Πέρσι, ως aek365, είχαμε ακούσει πολλά για το ύψος στο οποίο είχαμε τοποθετήσει τον πήχη. Όμως ήταν ρεαλιστικό. Είχαμε να κάνουμε με την πρώτη χρονιά αυτής της διευρυμένης Γ' Εθνικής, στην οποία βρέθηκαν ξαφνικά ομάδες από τα τοπικά, χωρίς εμπειρίες, χωρίς υποδομές και με ποδοσφαιριστές που την επόμενη μέρα το πρωί έπρεπε να ξυπνήσουν για να πάνε να βγάλουν το μεροκάματο στις «κανονικές» δουλειές τους. Αυτές που τους δίνουν να φάνε.

Φέτος η ΑΕΚ έχει επιστρέψει στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο, έστω και με τη μορφή που έχει στις μέρες μας. Αντιμετωπίζει ομάδες... μπαρουτοκαπνισμένες στην κατηγορία, με ποδοσφαιριστές που ζουν από αυτό το άθλημα και οι περισσότεροι έχουν την εμπειρία των ...απαιτήσεων κάθε αγώνα. Δεν γίνεται να υπάρχουν οι ίδιες προσδοκίες για ένα... τσουβάλι γκολ σε κάθε ματς. Το ζητούμενο είναι πρωτίστως να έρχονται τα αποτελέσματα και σε κάποια παιχνίδια (όσο το δυνατόν περισσότερα) να φανεί στο γήπεδο η ποιοτική διαφορά που δεδομένα υπάρχει, ώστε να ικανοποιηθεί και ο κόσμος από το θέμα...