TA ΣΦΗΝΑΚΙΑ ΤΟΥ ΚΕΤΣΕΤΖΟΓΛΟΥ..

@ Καλή Κυριακή να έχουμε. Και πως να μην έχουμε μετά από τέτοιο Σάββατο αδέρφια. Με τέσσερις ώρες σερί ΑΕΚ με ενδιάμεσα δέκα λεπτά δρόμο στην Κηφισίας. Είναι πλέον δεδομένο. Η Βασίλισσα επέστρεψε. Και δόξα τω Θεό χθες ήταν κανονική Βασίλισσα. Απέναντι στην πιο πετυχημένη Ελληνική ομάδα της τελευταίας διετίας, μια ομάδα θαύμα που δικαίως θεωρείται η πιο δυνατή μετά τους δύο μεγάλους όπως απέδειξε και η πρόσφατη νίκη της επί του Ολυμπιακού. Εκεί λοιπόν που έχασε ο Ολυμπιακός, μέσα στο Ζηρίνειο η ΑΕΚ φώναξε πως είναι ΕΔΩ. Είναι στην Α 1 σαν ΑΕΚ και όχι σαν την καρικατούρα των δύο τελευταίων της χρόνων πριν την καταστροφή. Δεν πρέπει να πάρουν τα μυαλά μας αέρα, σίγουρα υπάρχει ακόμη δρόμος για την κορυφή, γιατί εκεί μόνο είναι η Ιθάκη της ομάδας με τα κιτρινόμαυρα και τον Δικέφαλο στο στήθος. Όμως έχουμε δικαίωμα να χαρούμε. Γιατί όλα δείχνουν να έχουν πάρει τον  δρόμο τους. Το μεγάλο μυστικό όπως πάντα στον επαγγελματικό αθλητισμό είναι ένα. Η διοίκηση. Ένας άνθρωπος με όρεξη και όραμα για την ΑΕΚ και με οικονομικές δυνατότητες όχι τεράστιες αλλά ικανές να στηρίξουν το όραμα του, ο Μάκης Αγγελόπουλος, έκανε την διαφορά. Και όλα πήραν τον δρόμο τους. Στην κρίσιμη στιγμή μετά την ήττα στην Ελευσίνα πάρθηκε η άμεση και σωστή απόφαση και έτσι μέσα σε 15 μέρες η ομάδα που δέθηκε κόμπο από τον Τζίμι τον Κουστένη με το ίδιο ακριβώς υλικό νίκησε την τριτοτέταρτη ομάδα της Ελλάδας. Αν τα πράγματα πάνε όπως δείχνουν και βέβαια με την ενίσχυση που αναμένεται να γίνει την επόμενη εβδομάδα τότε θα μιλάμε για την πιο πετυχημένη κίνηση της χρονιάς, την αντικατάσταση του Ζιάγκου με τον Σάκοτα. Σωτήρια για την ΑΕΚ, σωτήρια και για τον Ζιάγκο που ο Αγγελόπουλος δεν τον άφησε να "καεί" και έτσι αν θέλει βέβαια κι αυτός θα έχει μέλλον στην ΑΕΚ. Με αγωνία περιμένουμε τον επόμενο άγωνα με τον Κολοσσό που χθες έκανε τεράστια νίκη μέσα στο Αλεξάνδρειο. Στη 1 το μεσημέρι θα είναι το παιχνίδι, μια θαυμάσια ώρα για να πάμε οικογενειακώς στο γήπεδο. Να δούμε την ΑΕΚάρα και τον Καρλ Ινγκλις που μας έχει πάρει τα μυαλά. Όπως και όλα τα παιδιά με την ψυχή, το πάθος και την πειθαρχεία τους. Εκτός από όλα τα άλλα ανακαλύψαμε πως έχουμε ακόμη δύο παίκτες. Τον Μιλόσεβιτς και τον Ουίλιαμσον που όποιος τους είχε δει στην Ελευσίνα, όπως εγώ, θα δυσκολευόταν χθες να πιστέψει πως ήταν τα ίδια πρόσωπα. Κι όμως ήταν οι ίδιοι. Και η χαρά στο πρόσωπο τους έξω από το γήπεδο τα έλεγε όλα. Προχωράμε ΑΕΚάρα.

@ Πάμε λίγο πιο πίσω. Με τη νίκη επί του Παναθηναϊκού η ΑΕΚ έδειξε αυτό που όλοι μας λίγο πολύ πιστεύουμε. Πως είναι ήδη ομάδα για αυτό το επίπεδο. Το επίπεδο της δηλαδή. Με το εικοσάλεπτο 45-65 έδειξε πως χρειάζεται ενίσχυση αλλά και εμπειρία για να πάρει του χρόνου το πρωτάθλημα. Γιατί ο στόχος αυτός θα είναι δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Σε εκείνο το εικοσάλεπτο λοιπόν η ΑΕΚ έδειξε πως έχει ξεμάθει να διαχειρίζεται καταστάσεις πίεσης, πράγμα φυσιολογικό αφού από πέρυσι τον Οκτώβριο μόνο... πιέζει, και βέβαια ότι θέλει εμπειρία και δύναμη στην θέση του αμυντικού χαφ αλλά για μένα και στου κεντρικού αμυντικού. Πιστεύω πάρα πολύ στον Κολοβέτσιο, μου αρέσουν ο Σαρρής κι ο Λαμπρόπουλος, θεωρώ πως ο Σβάρνας θα γίνει μεγάλος παίκτης αλλά χθες με τον Μπεργκ μέσα και την περιοχή να γίνεται Βαγδάτη στο εικοσάλεπτο χρειαζόταν κάποιος πιο έμπειρος. Άποψη μου, θα δειξει...Δεν συζητάμε βέβαια για σέντερ φορ, άλλο ένα εξτρέμ, αριστερό μπακ και άλλο ένα κεντρικό χαφ.

@ Καλό ήταν πάντως το φιλικό. Το ευχαριστηθήκαμε και βέβαια η νίκη είναι πάντα νίκη. Με καλό Πόδοσφαιρο για πολλή ώρα και με καταπληκτική αποτελεσματικότητα που ήταν ότι το καλύτερο είδα χθες. Μαζί με τον Πλατέλλα που αυτό πρέπει να είναι η αφετηρία του αν θέλει να έχει ελπίδες και για του χρόνου. Γενικά όμως όλοι οι μπροστά μου άρεσαν. Και αυτοί που μπήκαν αλλαγή. Όπως μου άρεσε που όλα τα κόκκινα ΜΜΕ αλλά και απλοί οπαδοί στα σόσιαλ ξεσάλωσαν με την φωτό Μελισσανίδη - Αλαφούζου. Μην αγχώνεστε παιδιά. Υπάρχουν πολύ χειρότερα που έρχονται και δεν έχουν καμία σχέση με συμμαχίες.