ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ..

Στην παρούσα φάση και προσπαθώντας να “σώσει” μια χρονιά η οποία ξεκίνησε με τους χειρότερους οιωνούς για την ομάδα, το τελευταίο πράγμα από το οποίο έχει ανάγκη η ΑΕΚ είναι από μπλαζέ συμπεριφορές, από ποδοσφαιριστές οι οποίοι μοιάζουν λες και δεν έχουν την όρεξη να τη βοηθήσουν. Και από άλλους που δεν έχουν τη διάθεση να συνεργαστούν με τους συμπαίκτες τους. Αν μη τι άλλο, οι τελευταίες εμφανίσεις και η συχνότητα με την οποία ο προπονητής αναδείκνυε διαρκώς νέους ήρωες, κατέδειξαν ότι δεν χρειάζονται χάρες σε εκείνους που δεν λένε να καταλάβουν τι διακυβεύεται τους επόμενους δύο μήνες.

Ο Μπάγεβιτς δεν είχε κανένα λόγο να επαναφέρει τον Χουανφράν στη βασική ενδεκάδα για να τον βλέπει να διαμαρτύρεται στο βοηθό διαιτητή κι ενώ ο ίδιος έκανε το ένα λάθος πίσω από το άλλο. Όπως επίσης δεν είχε υποχρέωση να δώσει ακόμη μία ευκαιρία στον Μαντούκα ώστε στην τελευταία φάση του αγώνα (κι ενώ είχε περάσει στο ματς ως αλλαγή, άρα ήταν πιο “φρέσκος” και όφειλε να προσπαθήσει και να τρέξει περισσότερο), να μαρκάρει με τα μάτια τον Σταυρακάκη λέγοντάς του… “ορίστε, κάνε τη σέντρα σου, να μην σε ενοχλώ κιόλας”.

Ο προπονητής ήθελε να δώσει χρόνο συμμετοχής στους τραυματίες που επέστρεψαν και μόνο ο Παντελής Καφές (που παρεμπιπτόντως πάντοτε είναι εξαιρετικός με τον Μπάγεβιτς προπονητή) δικαίωσε την επιλογή του. Για τους προαναφερθέντες, μάλλον το μετάνιωσε! Ο Ισπανός ήταν μια μόνιμη τρύπα στο αριστερό άκρο της άμυνας και ο Βραζιλιάνος ο γνωστός… άνευρος ποδοσφαιριστής, η ποιότητα του οποίου τελικά διαπιστώνεται μόνο στις προπονήσεις. Και φτάνουμε στον Ράφικ Τζεμπούρ… Όση μπάλα ξέρει, τόσο “μονοφαγάς” είναι. Μοιάζει να παίζει για τον εαυτό του, όχι για την ομάδα. Και σίγουρα δεν αξίζει στον Εντίνιο να μην παίρνει δευτερόλεπτο συμμετοχής όταν ο Αλγερινός παραμένει τόσο φλύαρος και ατομιστής.

Η ποιότητα δεν συνεπάγεται κι επιβολή! Ας παίζει ο Ζεράλδο Άλβες στο αριστερό άκρο της άμυνας κι ας μην είναι αυτή η φυσική θέση του. Διότι αντιλαμβάνεται την ευκαιρία που του δίνεται και “σκίζεται” για την ομάδα και τη φανέλα που φοράει. Ας χρησιμοποιηθεί ως αλλαγή ο Ελ Χατζί Ντιουφ κι όχι ο Μαντούκα ο οποίος έκανε όλο το γήπεδο να τον καταριέται για τη νωχελικότητά του. Και ναι, να πάρει κι άλλες ευκαιρίες ο Δημήτρης Κουτρομάνος κι ας μην ήταν καλός στο συγκεκριμένο ματς. Τουλάχιστον ήταν πάντοτε μαχητικός και είχε νεύρο στο παιχνίδι του. Σεβόταν τη φανέλα που φορούσε και προσπαθούσε να ανταποκριθεί.

Για τον Παναγιώτη Ταχτσίδη, μπορώ πολλά να γράψω. Όμως δεν θέλω να εκθειάζω τόσο το ταλέντο του, όσο το στυλ του… Είναι ξεχωριστό μετά από τόσα χρόνια να βλέπεις έναν έλληνα ποδοσφαιριστή σε μικρή ηλικία να σε προϊδεάζει με τη φινέτσα του και το αρχοντικό παίξιμό του ότι θα διαγράψει σπουδαία καριέρα. Τον φαντάζομαι μια μέρα να φορά τη φανέλα με το νο. 10 και να ταξιδεύει τους φίλους της ΑΕΚ σε μαγικές βραδιές. Δεν ξέρω αν πρέπει να βάλω πιπέρι στο στόμα μου ή καρφίτσες στα δάχτυλά μου (επειδή καταγράφουν τις σκέψεις μου), όμως θέλω να πιστεύω ότι ένας νέος Βασίλης Τσιάρτας δημιουργείται!

Το άρθρο δημοσιεύτηκε Κυριακή, 15 Μάρτιος 2009 στις 12:10 π.μ. στην κατηγορία Reporter - Sport24, ΑΕΚ, Βαγγέλης Αρναούτογλου. Μπορείς να παρακολουθείς τα σχόλια χρησιμοποιώντας το RSS 2.0 feed Μπορείς να αφήσεις ένα σχόλιο, ή trackback από το δικό σου site.