Η ΑΕΚ έχει «3 στα 4» με το καλύτερο ξεκίνημα της στο πρωτάθλημα από το 2007 και μάλιστα με δύσκολο πρόγραμμα.
Ασφαλώς αυτό, προσωπικά, το αποδίδω στους ποδοσφαιριστές, έστω και αν ορισμένοι απ’ αυτούς έχουν τελειώσει σαν παίκτες και δεν υπάρχουν καν.
Είπαμε: Στις νίκες επικρατεί ο προπονητής, στις ήττες φταίει το κακό ρόστερ.
Το ρόστερ όπως έχω τονίσει από τον Αύγουστο, δεν είναι αυτό που ήθελε να παρουσιάσει ο προπονητής. Έχει εξαιρετικές αδυναμίες, πολλοί δεν θα έπαιζαν στην ΑΕΚ που θα ονειρευόμασταν κάποιοι, αλλά δεν είναι τόσο οικτρό όσο θέλει να περάσει η πλευρά που υπερασπίζεται καθημερινά τον κόουτς.
Γράφει ο Κώστας Μιαούλης
Οι ποδοσφαιριστές τουλάχιστον προσπαθούν και παλεύουν, παρά τις αντίξοες συνθήκες. Από την άλλη, οι ίδιοι έχουν φτάσει να υποβιβάζουν τόσο πολύ τους εαυτούς τους, με δηλώσεις του στιλ «δεν είμαστε Μπαρτσελόνα». Κανείς δεν τους ζητάει να γίνουν τέτοια, αλλά μια πάσα στα πέντε μέτρα -που έχει αρχίσει να γίνεται πολυτέλεια γι’ αυτή την ομάδα- νομίζω πως είναι μέσα στις δυνατότητες τους. Εκείνος που θα πρέπει να δείξει δουλειά είναι ο προπονητής και είναι ιδιαίτερα ενοχλητικό το θέαμα μια ομάδα να μην μπορεί να κάνει μια σωστή κατεβασιά.
Οι ποδοσφαιριστές τον στήριξαν με τον πανηγυρισμό και τις δηλώσεις που έκαναν μετά. Εκείνοι ξέρουν ποιόν θέλουν και είναι σεβαστό. Αρκεί αυτές τις δηλώσεις να τις κάνουν κι ύστερα από ήττες -όταν τα πράγματα είναι ιδιαίτερα στριμωγμένα για τον προπονητή. Πριν την Πέμπτη δεν είχε βγει κανείς να πει μια κουβέντα, να στηρίξει τον προπονητή. Όπως κάτι τέτοιο δεν έγινε ούτε τη δύσκολη ημέρα της Πέμπτης, πέρα από την ανάληψη της ευθύνης από τον Δέλλα.
Προσωπικά, μετά την φιλολογία που αναπτύχθηκε την Πέμπτη, αν ήμουν παίκτης θα είχα έναν σημαντικό λόγο παραπάνω να τον στηρίξω και να θέλω την παραμονή του. Όποιος θέλει να το «βασανίσει» λίγο περισσότερο το θέμα, ας καθίσει να το σκεφτεί κι ίσως καταλάβει τι εννοώ.
Όσο για τη διοίκηση; Πέρα από το ότι δεν θα μπορούσε ποτέ να απομακρύνει τον προπονητή μετά από νίκη, γιατί δεν έχει το ειδικό βάρος για να το πράξει, μάλλον τις έκατσε βολικά αυτή η εξέλιξη. Μπροστά μας υπάρχει το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό και αν κατέβαινε σε αυτό το ματς με νέο προπονητή η ΑΕΚ και η ομάδα γνώριζε την ήττα, ο καινούριος κόουτς θα «καιγόταν» πολύ γρήγορα. Έτσι κι αλλιώς, πάντως το μεγαλύτερο «αγκάθι» παραμένει το οικονομικό.
Το θέμα με την Petit Chateau απομακρύνεται. Δική μου εντύπωση είναι ότι μάλλον ήθελαν να βάλουν χέρι σε ποδοσφαιριστές και μάλλον κάπου εκεί «χαλάει» το πράγμα.
ΥΓ: Ξαφνικά εμφανίστηκαν μετά τη νίκη της Κυριακής πολλοί υποστηρικτές του Χιμένεθ. Απορώ ΠΟΥ ήταν να τον στηρίξουν την Πέμπτη, όταν όλο το γήπεδο έκραζε. Να υποθέσω ότι στα επόμενα παιχνίδια, αν πάνε στραβά τα πράγματα, θα είναι κοντά του να τον στηρίξουν -εκτός αν στο γήπεδο πηγαίνουν μόνο όσοι δεν τον «χωνεύουν», αφού φαντάζομαι ότι μόνο τέτοιοι υπήρχαν την Πέμπτη στο ΟΑΚΑ
Ασφαλώς αυτό, προσωπικά, το αποδίδω στους ποδοσφαιριστές, έστω και αν ορισμένοι απ’ αυτούς έχουν τελειώσει σαν παίκτες και δεν υπάρχουν καν.
Είπαμε: Στις νίκες επικρατεί ο προπονητής, στις ήττες φταίει το κακό ρόστερ.
Το ρόστερ όπως έχω τονίσει από τον Αύγουστο, δεν είναι αυτό που ήθελε να παρουσιάσει ο προπονητής. Έχει εξαιρετικές αδυναμίες, πολλοί δεν θα έπαιζαν στην ΑΕΚ που θα ονειρευόμασταν κάποιοι, αλλά δεν είναι τόσο οικτρό όσο θέλει να περάσει η πλευρά που υπερασπίζεται καθημερινά τον κόουτς.
Γράφει ο Κώστας Μιαούλης
Οι ποδοσφαιριστές τουλάχιστον προσπαθούν και παλεύουν, παρά τις αντίξοες συνθήκες. Από την άλλη, οι ίδιοι έχουν φτάσει να υποβιβάζουν τόσο πολύ τους εαυτούς τους, με δηλώσεις του στιλ «δεν είμαστε Μπαρτσελόνα». Κανείς δεν τους ζητάει να γίνουν τέτοια, αλλά μια πάσα στα πέντε μέτρα -που έχει αρχίσει να γίνεται πολυτέλεια γι’ αυτή την ομάδα- νομίζω πως είναι μέσα στις δυνατότητες τους. Εκείνος που θα πρέπει να δείξει δουλειά είναι ο προπονητής και είναι ιδιαίτερα ενοχλητικό το θέαμα μια ομάδα να μην μπορεί να κάνει μια σωστή κατεβασιά.
Οι ποδοσφαιριστές τον στήριξαν με τον πανηγυρισμό και τις δηλώσεις που έκαναν μετά. Εκείνοι ξέρουν ποιόν θέλουν και είναι σεβαστό. Αρκεί αυτές τις δηλώσεις να τις κάνουν κι ύστερα από ήττες -όταν τα πράγματα είναι ιδιαίτερα στριμωγμένα για τον προπονητή. Πριν την Πέμπτη δεν είχε βγει κανείς να πει μια κουβέντα, να στηρίξει τον προπονητή. Όπως κάτι τέτοιο δεν έγινε ούτε τη δύσκολη ημέρα της Πέμπτης, πέρα από την ανάληψη της ευθύνης από τον Δέλλα.
Προσωπικά, μετά την φιλολογία που αναπτύχθηκε την Πέμπτη, αν ήμουν παίκτης θα είχα έναν σημαντικό λόγο παραπάνω να τον στηρίξω και να θέλω την παραμονή του. Όποιος θέλει να το «βασανίσει» λίγο περισσότερο το θέμα, ας καθίσει να το σκεφτεί κι ίσως καταλάβει τι εννοώ.
Όσο για τη διοίκηση; Πέρα από το ότι δεν θα μπορούσε ποτέ να απομακρύνει τον προπονητή μετά από νίκη, γιατί δεν έχει το ειδικό βάρος για να το πράξει, μάλλον τις έκατσε βολικά αυτή η εξέλιξη. Μπροστά μας υπάρχει το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό και αν κατέβαινε σε αυτό το ματς με νέο προπονητή η ΑΕΚ και η ομάδα γνώριζε την ήττα, ο καινούριος κόουτς θα «καιγόταν» πολύ γρήγορα. Έτσι κι αλλιώς, πάντως το μεγαλύτερο «αγκάθι» παραμένει το οικονομικό.
Το θέμα με την Petit Chateau απομακρύνεται. Δική μου εντύπωση είναι ότι μάλλον ήθελαν να βάλουν χέρι σε ποδοσφαιριστές και μάλλον κάπου εκεί «χαλάει» το πράγμα.
ΥΓ: Ξαφνικά εμφανίστηκαν μετά τη νίκη της Κυριακής πολλοί υποστηρικτές του Χιμένεθ. Απορώ ΠΟΥ ήταν να τον στηρίξουν την Πέμπτη, όταν όλο το γήπεδο έκραζε. Να υποθέσω ότι στα επόμενα παιχνίδια, αν πάνε στραβά τα πράγματα, θα είναι κοντά του να τον στηρίξουν -εκτός αν στο γήπεδο πηγαίνουν μόνο όσοι δεν τον «χωνεύουν», αφού φαντάζομαι ότι μόνο τέτοιοι υπήρχαν την Πέμπτη στο ΟΑΚΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου