Το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό πλησιάζει. Ηταν πάντα το αγαπημένο του παιχνίδι. Εκεί που ο Θωμάς Μαύρος πάντα είχε τον τρόπο του. Είτε έτσι, είτε αλλιώς έβαζε το γκολ… Ακόμα και σε δύσκολες εποχές για την ΑΕΚ ήταν το σήμα κατατεθέν της, ειδικά σε τέτοια ντέρμπι. Ο φόβος και ο τρόπος για τον Ολυμπιακό, ο φόβος και ο τρόμος του Σαργκάνη που σχεδόν πάντα ήταν ο πορτιέρο του ΟΣΦΠ στα ντέρμπι με την ΑΕΚ του Θε(ω)μά. Ο ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ Μαύρος μίλησε στην Νοva και στην εκπομπή «Legend Stories» για όλη την καριέρα του, αποκάλυψε λεπτομέρειες, μίλησε με συγκίνηση και μας απέδειξε ξανά γιατί είναι ο κορυφαίος γκολτζής στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Για το αν έπαιξε ρόλο στην απόφασή του να έρθει στην ΑΕΚ η παρουσία του Λουκά Μπάρλου:
"Σίγουρα ένας μεγάλος πρόεδρος είναι πάντα πόλος έλξης για τους ποδοσφαιριστές. Για πολλές απόψεις, όχι μόνο για το χρήμα. Έδινε ένα μεγάλο πρεστίζ στην ομάδα ο Λουκάς την εποχή εκείνη και πάρα πολλά παιδιά ήθελαν να πάνε στην ΑΕΚ".
Για το αν φοβήθηκε το ενδεχόμενο να μην ξαναπαίξει μπάλα με τη δικαστική οδό, που είχε πάρει εκείνο το θέμα και για το γεγονός ότι έμεινε έναν χρόνο εκτός δράσης:
"Κοιτάξτε, ήταν πεντακάθαρο το επιχείρημα το δικό μου και της ΑΕΚ στα δικαστήρια. Ήταν ξεκάθαρο, δεν μπορούσε να το αμφισβητήσει κανένας. Όταν ήμουν 11 χρονών και υπέγραψα στα τσικό του Πανιωνίου δεν υπήρχε η υπογραφή του πατέρα μου. Ήμουν ανήλικος, άρα δεν είχε ισχύ η υπογραφή. Έμεινα τελικά έναν χρόνο εκτός. Το γιατί δεν δόθηκε αμέσως η λύση σ' ένα απόλυτα δίκαιο αίτημα, δεν το ξέρω. Αυτό που ξέρω είναι ότι ταλαιπωρηθήκαμε έναν χρόνο για να τελειώσει αίσια σ' έναν χρόνο υπέρ μας, ενώ μπορούσε να τελειώσει πολύ πιο νωρίς".
Για το πώς είχε αντιμετωπίσει ψυχολογικά εκείνη την κατάσταση της απραξίας:
"Σίγουρα το να λείπεις από τα γήπεδα, απ' όλη την ατμόσφαιρα και ειδικά σε μία ομάδα που έχεις συμφωνήσει και θες να πας, θες να δείξεις, θες να προσφέρεις, είναι πάρα πολύ άσχημο ψυχολογικά. Αλλά τη στιγμή που πήρα μία απόφαση, που ήταν έτσι τα πράγματα, δεν μπορούσες να κάνεις τίποτα διαφορετικό. Έπρεπε να κάνεις υπομονή και το επόμενο δικαστήριο και το επόμενο δικαστήριο και φτάσαμε τον Ιούνιο, αν θυμάμαι καλά, που πήρε η δικαιοσύνη την οριστική απόφαση ότι ανήκω στην ΑΕΚ".
Για τη σπουδαία ευρωπαϊκή πορεία της ΑΕΚ στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ τη σεζόν 1976-1977:
"Αυτό ήταν τύχη. Όπως ήταν τύχη που είχα ξεκινήσει σε μία πολύ καλή ομάδα του Πανιωνίου. Είχα την τύχη να πέσω σε μία πολύ καλή ομάδα της ΑΕΚ και να μπω κ εγώ και είχαμε αυτή την πορεία, που αναφέρατε. Αν μάλιστα, είχαμε και λίγη τύχη στην κλήρωση-που είχαμε τύχη γενικά, μην είμαι άδικος- και αντί για τη Γιουβέντους πέφταμε με τη Μπιλμπάο, δεν ξέρεις, μπορεί να πηγαίναμε στον τελικό με τη Γιουβέντους".
Για το τι του έχει μείνει κυρίως από εκείνη την πορεία έως τα ημιτελικά του ευρωπαϊκού κυπέλλου:
"Τότε ξέρετε, οι ελληνικές ομάδες δεν είχαν πολλές επιτυχίες και ήταν άγνωστες στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Ήταν μία πορεία όπου όλοι μαζί ενωμένοι σαν μια γροθιά, με πολλή αγάπη για την ομάδα, με πολλή πίστη στα όνειρά μας ξεκινήσαμε και όπως σας είπα, είχαμε και τύχη σε ορισμένα παιχνίδια. Υπάρχουν παιχνίδια που μπορείς να χάσεις και με 6-1 και τελικά φέρναμε τον αγώνα εκεί που θέλαμε και προκρινόμασταν. Η τύχη μας εγκατέλειψε στην τελευταία κλήρωση. Αλλά δεν έχει σημασία, η προσπάθεια που κάναμε όλα τα παιδιά ήταν τεράστια. Είχαμε εμπιστοσύνη στις δυνατότητές μας δηλαδή, είχαμε χάσει με 3-0 από την ΚΠΡ στο Λονδίνο, ένα αποτέλεσμα, που κανονικά θα έκανε τη ρεβάνς τυπική διαδικασία, που λέμε κι όμως το θυμάμαι σαν τώρα ότι στο πούλμαν όλοι είπαμε ότι μπορούμε. Με αυτό τον αντίπαλο, παρότι φάγαμε τρία γκολ, λέγαμε ότι μπορούμε στη Νέα Φιλαδέλφεια να το ανατρέψουμε. Και αυτό βγήκε μετά στον αγωνιστικό χώρο στην έδρα μας, όπου βάλαμε τρία γκολ και αργότερα προκριθήκαμε στα πέναλτι".
Για το τι έκανε τους παίκτες να πιστεύουν πολύ στην ανατροπή του προημιτελικού με τους Άγγλους:
"Είχαμε πιστεύω σωστή αυτοκριτική. Σκεφτόμασταν ότι δεν είμαστε και τόσο χάλια ώστε να καταδικάζουμε τον εαυτό μας ότι σε οποιοδήποτε σε βάρος μας αποτέλεσμα είμαστε εξαφανισμένοι. Είχαμε εμπιστοσύνη στους εαυτούς μας, στην ομάδα μας, στον προπονητή μας, στον πρόεδρό μας και βεβαίως στη Φιλαδέλφεια και στους οπαδούς μας. Υπό αυτή την έννοια είδαμε ότι μπορούμε να ανατρέψουμε αυτό το σκορ".
Για το τι σκέφτηκε όταν είδε τον Νίκο Χρηστίδη να μπαίνει στο παιχνίδι στο 119΄:
"Ότι θα πιάσει κάποιο πέναλτι. Στις προπονήσεις βαράγαμε πέναλτι και ο Νίκος είχε απίστευτο ρεφλέξ και ήταν πνευματικός τερματοφύλακας. Θέλω να πω ότι έβλεπε τον αντίπαλο και τον ψάρευε πνευματικά. Σκέφτηκα λοιπόν, ότι ο Νίκος σίγουρα κάποιον θα ψαρέψει και θα μας δώσει την πρόκριση".
Για το ότι ο ίδιος δεν είχε χτυπήσει πέναλτι σε εκείνο το ματς:
"Όχι δεν είχα χτυπήσει. Μετά τους πρώτους πέντε ήμουν πολύ πριν ο...επόμενος, αλλά έλεγα "δεν μπορώ" γιατί εγώ είχα παίξει σε αυτό το ματς με διάστρεμμα της Κυριακής με τον Ολυμπιακό και Δευτέρα και Τρίτη ο Νίκος ο Πανταζής, που είναι και τώρα στην ΑΕΚ, έδινε μάχη με το πόδι μου. Έκανα ένεση νοβοκαΐνη, κορτιζόνη στον κύριο Χατζηγιάννη, γνωστό ΑΕΚτζή ορθοπεδικό τότε κι έτσι έπαιξα και μάλιστα το δοκίμασα πριν το παιχνίδι. Αν δεν μπορούσα θα έλεγα στον κύριο Φάντροκ ότι δεν μπορώ να βάλει κάποιον άλλο. Πήρα την απόφαση να παίξω, έβαλα και τα δύο γκολ με το δεξί, το χτυπημένο, αλλά μετά από 120 λεπτά ήταν το πόδι δράμα και δεν ήθελα να το διακινδυνεύσω για να χτυπήσω ένα πέναλτι. Όπως καταλαβαίνετε κρίνονταν πάρα πολλά".
Για την εμπειρία του από τον Φάντροκ και αν συμφωνεί ότι αυτός ο προπονητής ήταν μπροστά από την εποχή του:
"Ναι, ήταν γιατί είχε δουλέψει στην εθνική Ολλανδίας και οι Ολλανδοί την εποχή εκείνη ήταν πάρα πολύ μπροστά. Ήταν εξαίρετος τεχνικός με πάρα πολύ δουλειά. Δηλαδή, η προπόνησή του ήταν πάρα πολύ δυνατή και βέβαια το άλλο που συμπλήρωνε ήταν η φοβερή πειθαρχία. Όλοι οι παίκτες μέσα στο γήπεδο έπρεπε να εκτελέσουμε ο καθένας το κομμάτι της δουλειάς του ακριβώς όπως μας το ‘λεγε".
Για το αν έπαιξε ρόλο στην απόφασή του να έρθει στην ΑΕΚ η παρουσία του Λουκά Μπάρλου:
"Σίγουρα ένας μεγάλος πρόεδρος είναι πάντα πόλος έλξης για τους ποδοσφαιριστές. Για πολλές απόψεις, όχι μόνο για το χρήμα. Έδινε ένα μεγάλο πρεστίζ στην ομάδα ο Λουκάς την εποχή εκείνη και πάρα πολλά παιδιά ήθελαν να πάνε στην ΑΕΚ".
Για το αν φοβήθηκε το ενδεχόμενο να μην ξαναπαίξει μπάλα με τη δικαστική οδό, που είχε πάρει εκείνο το θέμα και για το γεγονός ότι έμεινε έναν χρόνο εκτός δράσης:
"Κοιτάξτε, ήταν πεντακάθαρο το επιχείρημα το δικό μου και της ΑΕΚ στα δικαστήρια. Ήταν ξεκάθαρο, δεν μπορούσε να το αμφισβητήσει κανένας. Όταν ήμουν 11 χρονών και υπέγραψα στα τσικό του Πανιωνίου δεν υπήρχε η υπογραφή του πατέρα μου. Ήμουν ανήλικος, άρα δεν είχε ισχύ η υπογραφή. Έμεινα τελικά έναν χρόνο εκτός. Το γιατί δεν δόθηκε αμέσως η λύση σ' ένα απόλυτα δίκαιο αίτημα, δεν το ξέρω. Αυτό που ξέρω είναι ότι ταλαιπωρηθήκαμε έναν χρόνο για να τελειώσει αίσια σ' έναν χρόνο υπέρ μας, ενώ μπορούσε να τελειώσει πολύ πιο νωρίς".
Για το πώς είχε αντιμετωπίσει ψυχολογικά εκείνη την κατάσταση της απραξίας:
"Σίγουρα το να λείπεις από τα γήπεδα, απ' όλη την ατμόσφαιρα και ειδικά σε μία ομάδα που έχεις συμφωνήσει και θες να πας, θες να δείξεις, θες να προσφέρεις, είναι πάρα πολύ άσχημο ψυχολογικά. Αλλά τη στιγμή που πήρα μία απόφαση, που ήταν έτσι τα πράγματα, δεν μπορούσες να κάνεις τίποτα διαφορετικό. Έπρεπε να κάνεις υπομονή και το επόμενο δικαστήριο και το επόμενο δικαστήριο και φτάσαμε τον Ιούνιο, αν θυμάμαι καλά, που πήρε η δικαιοσύνη την οριστική απόφαση ότι ανήκω στην ΑΕΚ".
Για τη σπουδαία ευρωπαϊκή πορεία της ΑΕΚ στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ τη σεζόν 1976-1977:
"Αυτό ήταν τύχη. Όπως ήταν τύχη που είχα ξεκινήσει σε μία πολύ καλή ομάδα του Πανιωνίου. Είχα την τύχη να πέσω σε μία πολύ καλή ομάδα της ΑΕΚ και να μπω κ εγώ και είχαμε αυτή την πορεία, που αναφέρατε. Αν μάλιστα, είχαμε και λίγη τύχη στην κλήρωση-που είχαμε τύχη γενικά, μην είμαι άδικος- και αντί για τη Γιουβέντους πέφταμε με τη Μπιλμπάο, δεν ξέρεις, μπορεί να πηγαίναμε στον τελικό με τη Γιουβέντους".
Για το τι του έχει μείνει κυρίως από εκείνη την πορεία έως τα ημιτελικά του ευρωπαϊκού κυπέλλου:
"Τότε ξέρετε, οι ελληνικές ομάδες δεν είχαν πολλές επιτυχίες και ήταν άγνωστες στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Ήταν μία πορεία όπου όλοι μαζί ενωμένοι σαν μια γροθιά, με πολλή αγάπη για την ομάδα, με πολλή πίστη στα όνειρά μας ξεκινήσαμε και όπως σας είπα, είχαμε και τύχη σε ορισμένα παιχνίδια. Υπάρχουν παιχνίδια που μπορείς να χάσεις και με 6-1 και τελικά φέρναμε τον αγώνα εκεί που θέλαμε και προκρινόμασταν. Η τύχη μας εγκατέλειψε στην τελευταία κλήρωση. Αλλά δεν έχει σημασία, η προσπάθεια που κάναμε όλα τα παιδιά ήταν τεράστια. Είχαμε εμπιστοσύνη στις δυνατότητές μας δηλαδή, είχαμε χάσει με 3-0 από την ΚΠΡ στο Λονδίνο, ένα αποτέλεσμα, που κανονικά θα έκανε τη ρεβάνς τυπική διαδικασία, που λέμε κι όμως το θυμάμαι σαν τώρα ότι στο πούλμαν όλοι είπαμε ότι μπορούμε. Με αυτό τον αντίπαλο, παρότι φάγαμε τρία γκολ, λέγαμε ότι μπορούμε στη Νέα Φιλαδέλφεια να το ανατρέψουμε. Και αυτό βγήκε μετά στον αγωνιστικό χώρο στην έδρα μας, όπου βάλαμε τρία γκολ και αργότερα προκριθήκαμε στα πέναλτι".
Για το τι έκανε τους παίκτες να πιστεύουν πολύ στην ανατροπή του προημιτελικού με τους Άγγλους:
"Είχαμε πιστεύω σωστή αυτοκριτική. Σκεφτόμασταν ότι δεν είμαστε και τόσο χάλια ώστε να καταδικάζουμε τον εαυτό μας ότι σε οποιοδήποτε σε βάρος μας αποτέλεσμα είμαστε εξαφανισμένοι. Είχαμε εμπιστοσύνη στους εαυτούς μας, στην ομάδα μας, στον προπονητή μας, στον πρόεδρό μας και βεβαίως στη Φιλαδέλφεια και στους οπαδούς μας. Υπό αυτή την έννοια είδαμε ότι μπορούμε να ανατρέψουμε αυτό το σκορ".
Για το τι σκέφτηκε όταν είδε τον Νίκο Χρηστίδη να μπαίνει στο παιχνίδι στο 119΄:
"Ότι θα πιάσει κάποιο πέναλτι. Στις προπονήσεις βαράγαμε πέναλτι και ο Νίκος είχε απίστευτο ρεφλέξ και ήταν πνευματικός τερματοφύλακας. Θέλω να πω ότι έβλεπε τον αντίπαλο και τον ψάρευε πνευματικά. Σκέφτηκα λοιπόν, ότι ο Νίκος σίγουρα κάποιον θα ψαρέψει και θα μας δώσει την πρόκριση".
Για το ότι ο ίδιος δεν είχε χτυπήσει πέναλτι σε εκείνο το ματς:
"Όχι δεν είχα χτυπήσει. Μετά τους πρώτους πέντε ήμουν πολύ πριν ο...επόμενος, αλλά έλεγα "δεν μπορώ" γιατί εγώ είχα παίξει σε αυτό το ματς με διάστρεμμα της Κυριακής με τον Ολυμπιακό και Δευτέρα και Τρίτη ο Νίκος ο Πανταζής, που είναι και τώρα στην ΑΕΚ, έδινε μάχη με το πόδι μου. Έκανα ένεση νοβοκαΐνη, κορτιζόνη στον κύριο Χατζηγιάννη, γνωστό ΑΕΚτζή ορθοπεδικό τότε κι έτσι έπαιξα και μάλιστα το δοκίμασα πριν το παιχνίδι. Αν δεν μπορούσα θα έλεγα στον κύριο Φάντροκ ότι δεν μπορώ να βάλει κάποιον άλλο. Πήρα την απόφαση να παίξω, έβαλα και τα δύο γκολ με το δεξί, το χτυπημένο, αλλά μετά από 120 λεπτά ήταν το πόδι δράμα και δεν ήθελα να το διακινδυνεύσω για να χτυπήσω ένα πέναλτι. Όπως καταλαβαίνετε κρίνονταν πάρα πολλά".
Για την εμπειρία του από τον Φάντροκ και αν συμφωνεί ότι αυτός ο προπονητής ήταν μπροστά από την εποχή του:
"Ναι, ήταν γιατί είχε δουλέψει στην εθνική Ολλανδίας και οι Ολλανδοί την εποχή εκείνη ήταν πάρα πολύ μπροστά. Ήταν εξαίρετος τεχνικός με πάρα πολύ δουλειά. Δηλαδή, η προπόνησή του ήταν πάρα πολύ δυνατή και βέβαια το άλλο που συμπλήρωνε ήταν η φοβερή πειθαρχία. Όλοι οι παίκτες μέσα στο γήπεδο έπρεπε να εκτελέσουμε ο καθένας το κομμάτι της δουλειάς του ακριβώς όπως μας το ‘λεγε".
ΟΛΗ Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΘΕΟ-ΘΩΜΑ ΣΤΟ ΑΕΚ365.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου