ΤΑ ΣΦΗΝΑΚΙΑ ΤΟΥ ΚΕΤΣΕΤΖΟΓΛΟΥ..

@ Η οικογένεια της ΑΕΚ σε μια πραγματικά εντυπωσιακή μαζική συγκέντρωση αποχαιρέτησε πριν από λίγο τον μεγάλο Αρχηγό της Βασίλισσας. Μια πολύ δύσκολη στιγμή, κυρίως για την οικογένεια του βέβαια στης οποίας την θέση ποτέ δεν μπορεί να μπει κάποιος τρίτος αυτές τις στιγμες, ένας αποχαιρετισμός που μπορεί στην κατάσταση που ήταν ο μεγάλος αρχηγός τα τελευταία χρόνια να ήταν λίγο πολύ αναμενόμενος αλλά δεν παύει η οριστικοποίηση της απώλειας να είναι τεράστιο σοκ. Το όσο υπάρχει ζωή υπάρχει ελπίδα το έχω ζήσει και πράγματι το πιστεύω. Αντίο λοιπόν μεγάλε αρχηγέ. Η κληρονομιά σου θα είναι πάντα εδώ. Κι ο μύθος σου ποτέ δεν θα σβήσει. Μαζί με τον μύθο όμως θα μείνει αξέχαστη και η απλότητα σου. Η μαγκιά σου. Και πάνω από όλα η ατέλειωτη αγάπη σου για την ΑΕΚ που ποτέ δεν πλήρωσε στην καρδιά σου το ότι κάποιοι που την εκπροσωπούσαν σε πλήγωσαν. Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ. ΠΟΤΕ. Οπως ποτέ δεν κατάφεραν να σε κόψουν όταν είχες αποφασίσει αν πάρει την μπάλα και να τους παίξεις όπως θέλεις εσύ.
@ Ας επιστρεψουμε στα δικά μας πεζά με παιδιά που έχουν την τιμή να φοράνε την φανέλα που έκαναν σύμβολο άθλητές σαν τον Γιώργο Αμερικάνο. Το θέμα της εφημερίδας GOAL, που παρεμπιπτόντως της αξίζει ένα τεράστιο μπράβο για το σημερινό της πρωτοσέλιδο, για τα επαγγέλματα με τα οποία βγάζουν το ψωμί τους οι παίκτες του ΑΟ Περιστερίου μπορεί να φαίνεται λαϊκιστικό αλλά δεν παύει να είναι η αλήθεια. Αυτοί είναι οι αντίπαλοι της ΑΕΚ. Μιας ΑΕΚ που αποτελείται ΜΟΝΟ από επαγγελματίες ποδοσφαιριστές και που λειτουργεί επαγγελματικά όσο ελάχιστες ομάδες της Σούπερ Λιγκ. Για αυτόν και για κανέναν άλλο λόγο που να έχει να κάνει με οποιοδήποτε είδος αλλαζονείας ή  υποτίμησης αντιπάλου είναι απόλυτα φυσιολογική η βεβαιότητα πως η ΑΕΚ έχει ανέβει ήδη ενώ ο στόχος που χάθηκε νωρίς, των 28 νικών, δεν ήταν καθόλου υπερβολικός αλλά απόλυτα λογικός. Ηταν ο πιο δύσκολος στόχος που θα μπορούσε να βάλει η ΑΕΚ για φέτος, ένας στόχος που άξιζε κι ας μην έδινε κάποιο τρόπαιο και χάθηκε. Οταν μια επαγγελματική ομάδα οργανωμένη σε όλα τα επίπεδα με μόνο μειονέκτημα απέναντι στους αντιπάλους την άγνοια της κατηγορίας παίζει με παιδιά που κάποια κάνουν και δυο δουλειές για να βγάλουν το μεροκάματο δεν μπορεί να έχει άλλο στόχο ιδίως όταν λέγεται ΑΕΚ και έχει αφεντικό τον Μελισσανίδη. Απλά είναι τα πράγματα.
@ Από εκεί και πέρα ήταν αναμενόμενο ότι θα φτάσουν τα πράγματα και στο άλλο άκρο. Πάρα πολλοί φίλοι Ενωσίτες θεώρησαν προσβλητικό το ότι έγινε αναφορά στα διαιτητικά λάθη. Μιλάμε για λάθη που οδήγησαν ακόμη κι αυτή την ΕΠΟ του Σαρρή να στείλει τους δύο επόπτες που ξεκάθαρα διαμόρφωσαν το αποτέλεσμα σπίτια τους ΔΙΑ ΠΑΝΤΟΣ.  Αλλο η απαίτηση λόγω της τεράστιας διαφοράς για νίκη ακόμη και με τόσο εχθρική διαιτησία και άλλο να λέμε και ευχαριστώ όταν δύο παιδάκια κάνουν τόσο εξώφθαλμα λάθη, στερούν νίκη, βαθμούς και ηρεμία και, το κυριότερο, προκαλούν τόσο κόσμο που ευτυχώς που συγκρατήθηκε γιατί αλλιώς η ΑΕΚ θα μπορούσε να είχε πάθει ΤΕΡΑΣΤΙΑ ζημιά. Οτι γίνεται σε έναν αγώνα πρέπει να λέγεται και να σχολιάζεται. Σε οποιαδήποτε κατηγορία, οποιονδήποτε αγώνα και με οποιοδήποτε σκορ κι αν έληξε. Και βέβαια για να κλείσουμε το θέμα το δεδομένο είναι ένα. Αυτή η ΕΠΟ δεν πρόκειται να αλλάξει μυαλά. Αρα θα αλλάξει η... ίδια.
@ Με αφορμή την απροκάλυπτη προσπάθεια που κάνει ένα παρεάκι, που νομίζει πως το ημερολόγιο λέει 8 Οκτωβρίου 2012 και όχι 8 Οκτωβρίου 2013, να διώξει τον Δέλλα και να φέρει τον Τσιώλη στην ΑΕΚ να πούμε μερικά πράγματα για το θέμα αυτό. Σίγουρα το ξεκίνημα δεν είναι αυτό που περιμέναμε και οπωσδήποτε θα έπρεπε και η εικόνα και η βαθμολογική συγκομιδή να είναι καλύτερη. Και φυσικά γίνεται και θα γίνεται κριτική και στον Δέλλα και στους παίκτες. Το να ονειρεύονται όμως κάποιοι το ότι ο Μελισσανίδης δεν είχε σκεφτεί τον... Τσιώλη και για αυτό πήρε τον Δέλλα είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Ο Δέλλας είναι μια στρατηγική επιλογή του Μελισσανίδη στην λογική της ολικής επανεκίνησης της ΑΕΚ από το μηδέν. Αν η ΑΕΚ ήταν στην Α Εθνική με Μελισσανίδη αποκλείεται να ήταν ο Δέλλας προπονητής.  Στην Γ Εθνική έχει όμως λογική αφού είναι ευκαιρία για την ΑΕΚ σε ένα πρωτάθλημα που το έχει πάρει πριν την κλήρωση να προσπαθήσει να βγάλει έναν προπονητή. Ενα δικό της παιδί που έχει και την προσωπικότητα, και τις εμπειρίες που χρειάζεται για να κάνει μια προσπάθεια σε αυτή την θέση. Το ότι δεν είναι προπονητής είναι γνωστό πριν ξεκινήσει και απορώ γιατί κάποιοι το λένε και το ξαναλένε. Φυσικά δεν είναι προπονητής. Μόλις πέντε επίσημα παιχνίδια έχει και στην ουσία τρία αφού στα δύο μοιραία τα περυσινά ήταν εμψυχωτής και όχι προπονητής. Θέλει να γίνει προπονητής, ασχολείται από το πρωί μέχρι το βράδυ και είναι ο Δέλλας. Βέβαιως κάνει λάθη και θα κάνει κι άλλα. Και όπως έχω ξαναπεί αν στο τέλος αποτύχει θα φταίει μόνο αυτός ή τουλάχιστον έτσι πρέπει να πιστεύει για να μην αφήνει τον εαυτό του ούτε ένα λεπτό ήρεμο. Γιατί αυτή η ΑΕΚ που γεννιέται ζει με την πίεση.  Και έτσι θα ζει από εδώ και πέρα.  Το τέλος όμως δεν μπορεί να είναι τρεις αγωνιστικές. Δεν γίνεται. Φυσικά ο Δέλλας δεν παντρεύτηκε την ΑΕΚ. Είναι δεδομένο πως αν ο Μελισσανίδης πιστέψει πως αυτό που θέλει να κάνει στην ΑΕΚ κινδυνεύει από τον Δέλλα πολύ απλά θα αλλάξει προπονητή. Οπως θα αλλάξει οποιονδήποτε άλλο κρίνει πως δεν ανταποκρίνεται. Αλλά αυτό θα το αποφασίσει ο Μελισσανίδης. Και αυτό είναι το μεγάλο ευτύχημα για την ΑΕΚ. Το ότι πλέον έχει αφεντικό που αποφασίζει ο ίδιος.