Έπειτα από το δεύτερο διαδοχικό... προβλεπόμενο μεσημέρι στο ΟΑΚΑ, είναι σαφές πλέον ότι η ΑΕΚ έχει βρει τον δρόμο της και μπήκε στη φάση που αρχίζει να... απολαμβάνει τη διαδρομή. Η... τάξη αποκαταστάθηκε πλήρως (και με το παραπάνω), το αυτονόητο (δηλαδή, η άνοδος) θα πρέπει να θεωρείται ήδη δεδομένο και η συνέχεια όλα δείχνουν ότι θα είναι αυτή που θέλαμε από την πρώτη στιγμή: μεσημέρια στο ΟΑΚΑ ή όπου αλλού, στα οποία το μόνο άγχος θα είναι αν θα κάνει το χατ τρικ ο Μπρέσεβιτς ή πόσους θα καταφέρει να περάσει ο Πλατέλλας. Όπως ακριβώς συνέβη χθες για δεύτερο σερί ματς...
Δεν έγινε καμία... κοσμογονία. Τα αυτονόητα βιώνουμε το τελευταίο διάστημα. Αποτυπώνεται στο γήπεδο η πραγματική διαφορά μιας ομάδας που έχει επαγγελματίες ποδοσφαιριστές και μπάτζετ όσο όλων των... ανταγωνιστών της μαζί. Στα χαρτιά αυτή η διαφορά ήταν χαώδης από την πρώτη μέρα. Στον αγωνιστικό χώρο χρειάστηκε χρόνος για να φανεί. Όμως στο τέλος φάνηκε. Έστω και αν χρειάστηκε πρώτα να έρθουν και δύσκολες στιγμές. Να βιώσει αυτή η ομάδα και αποτυχίες, που το μέγεθός τους τώρα αποτυπώνεται. Και φυσικά αποδεικνύεται ότι η κριτική που της ασκήθηκε ήταν εύλογη. Η καλόπιστη κριτική, που βασιζόταν στα πραγματικά δεδομένα και όχι σε... φαντασιώσεις.
Ούτε ο προπονητής ήταν... άχρηστος, ούτε οι παίκτες για... πέταμα. Και φυσικά γίνεται καταφανές πόσο άστοχη ήταν η προσέγγιση «αυτή η στάνη, αυτό το τυρί βγάζει», που εκφραζόταν από πολλούς εκείνο το διάστημα. Από την πρώτη στιγμή είχα την άποψη (και τη βεβαιότητα) πως η μη αναμενόμενη πορεία της ΑΕΚ οφειλόταν αποκλειστικά και μόνο σε ζητήματα νοοτροπίας. Πήρε χρόνο σε αυτή την ομάδα να ξεπεράσει την... κρίση ταυτότητας που περνούσε, να κατανοήσει τις πραγματικές της δυνατότητες, αλλά και τις υποχρεώσεις της. Να προσαρμοστεί πλήρως στην νοοτροπία του πρωταθλητισμού, που δεν κάνει συμβιβασμούς. Απαιτεί μόνο νίκες, απαγορεύει το σνομπάρισμα οποιουδήποτε αγώνα, καταργεί τις όποιες δικαιολογίες και επιβάλει να πετυχαίνεις σε κάθε ματς το μάξιμουμ.
Επειδή... τα γραπτά μένουν, παραθέτω την άποψη που είχα εκφράσει στην... μέση της κρίσης που πέρασε η ΑΕΚ: αμέσως μετά την νέα γκέλα με τη Βάρη και την νίκη με τα... χίλια ζόρια στην Κρήτη, με τον Ηρόδοτο. Ήταν το διάστημα στο οποίο άρχισαν να αμφισβητούνται όσο ποτέ οι πραγματικές δυνατότητες αυτής της ομάδας και η κουβέντα βάδιζε, όχι στο τι πήγαινε στραβά και η ΑΕΚ δεν έκανε αυτό που μπορούσε, αλλά στο αν αυτή η ΑΕΚ μπορούσε να κάνει κάτι περισσότερο από αυτά που βλέπαμε...
«Η ΑΕΚ έχει δεδομένα το πιο ποιοτικό ρόστερ της Γ' Εθνικής (και είναι αστείο να υπάρχει αμφισβήτηση γι' αυτό, παρά τις όποιες αστοχίες έγιναν το καλοκαίρι) και όταν ο... Πλατέλλας δεν κερδίζει στο Περιστέρι, υπάρχει πρόβλημα»... «Από τεχνικής πλευράς, προσωπικά έχω δει ενθαρρυντικά στοιχεία από τον προπονητή. Η ομάδα προσπαθεί να παίξει ένα συγκεκριμένο ποδόσφαιρο και βγάζει στο γήπεδο δείγματα δουλειάς από τις προπονήσεις.
Ακόμη και στο χθεσινό παιχνίδι, που όσοι το είδαν λένε ότι η ΑΕΚ έκανε ακόμη μια κακή εμφάνιση, στα γκολ που είδαμε, το πρώτο είναι μια κομπίνα από κόρνερ που φαίνεται ξεκάθαρα ότι είναι δουλεμένη στην προπόνηση και στο δεύτερο, βλέπει κανείς ότι η ομάδα δεν κυνηγάει το γκολ με... καμινάδες. Στο τρίτο λεπτό των καθυστερήσεων παίζει τη μπάλα κάτω, γίνεται μια πρώτη κάθετη που δεν περνάει, αλλάζει το παιχνίδι και φτάνει η μπάλα στον Πλατέλλα, που κάνει μια πολύ ωραία ενέργεια και μας γλιτώνει από το έμφραγμα.
Το πρόβλημα της ΑΕΚ είναι τα τεράστια σκαμπανεβάσματα της απόδοσής της από παιχνίδι σε παιχνίδι. Κάτι που οφείλεται στη νοοτροπία και στο γεγονός ότι οι παίκτες της δεν έχουν μπει στην φιλοσοφία του πρωταθλητισμού. Που είτε στην Γ', είτε στο... Τσάμπιονς Λιγκ σημαίνει πως κάθε ματς είναι το ίδιο σημαντικό και δεν υπάρχει άλλο αποτέλεσμα από τη νίκη. Κανένα παιχνίδι δεν μπορείς να το... σνομπάρεις και πρέπει να μάθεις να ζεις με την πίεση του αποτελέσματος», είχα γράψει μεταξύ άλλων αμέσως μετά το ματς της Κρήτης.
Η ΑΕΚ που βλέπουμε τον τελευταίο καιρό δικαιώνει όσους απαιτούσαν πολλά περισσότερα από εκείνη. Και πρώτον απ' όλους δικαιώνει τον Μελισσανίδη και αποδεικνύει ότι το «Θέλω τεσσάρες σε κάθε ματς» που είχε πει στην αρχή της χρονιάς στον Δέλλα, δεν ήταν μια... υπερφίαλη ατάκα, αλλά ένας ρεαλιστικός στόχος που είχε τεθεί -βάσει του ρόστερ που είχε δημιουργηθεί- προκειμένου να γλυκάνει η ομάδα λίγο την πίκρα του κόσμου για τη Γ' Εθνική.
Και επειδή (και) στο ποδόσφαιρο τίποτα δεν είναι τυχαίο, δεν αποτελεί ...σύμπτωση ότι τα πάντα για την ΑΕΚ άλλαξαν στο Αιγάλεω. Πριν από αυτό το ματς η ΑΕΚ είχε την γκέλα με τη Βάρη (1-1), την νίκη με το... στανιό με τον Ηρόδοτο (1-2), την αγχωτική πρόκριση, πάλι με τη Βάρη, για το κύπελλο (1-0), τη νίκη με την Κηφισιά (4-2) με σκορ ημιχρόνου το 2-2 και τον αποκλεισμό από τον Αγροτικό Αστέρα (2-0). Μετά από το παιχνίδι στο Αιγάλεω, έβαλε από τρία στον Περαμαϊκό (3-0) και τον Ερμή Ζωνιανών (3-0), πέντε στον Παναξιακό (0-5) και από οκτώ σε Μανδραϊκό (8-0) και Περιστέρι (8-1).
Στο συγκεκριμένο παιχνίδι, μπορεί η ΑΕΚ να έχασε στα χαρτιά τους τρεις βαθμούς που πήρε μέσα στο γήπεδο (και τον κόσμο της για δύο ματς), όμως κέρδισε πολλά περισσότερα. Ο χαρακτήρας που έβγαλε μέσα στο γήπεδο για να φτάσει στην ανατροπή (από 1-0 σε 1-2), μέσα σε αυτή την... κατά παραγγελία ζούγκλα, την βοήθησε απίστευτα στο να «χτίσει» την νοοτροπία της, το... μέταλλό της ως ομάδα, συνολικά και σε όλα τα επίπεδα. Της επέτρεψε να πάρει μπρος και σταδιακά να φτάσει στο επίπεδο που ήταν εξ αρχής ο προορισμός της.
Για να μετράμε τώρα κάθε Κυριακή τα γκολ και να λέμε... τέλος καλό όλα καλά. Για φέτος. Γιατί μπορεί η τάξη να αποκαταστάθηκε, όμως υπάρχει ένα μεγάλο μάθημα για την ομάδα από αυτή τη σεζόν. Είναι βέβαιο ότι και του χρόνου η ΑΕΚ θα έχει με διαφορά το καλύτερο ρόστερ της κατηγορίας. Ακόμη και αν οι μεταγραφές ολοκληρώνονταν... σήμερα (κάτι που δεν ισχύει, γιατί τα... κερασάκια θα κάνουν τη διαφορά), με τους παίκτες που έχουν ήδη πείσει από το φετινό ρόστερ, συν τους Μάνταλο, Φαγέ, Ανέστη, Αραβίδη, Κολοβέτσιο, Λαμπρόπουλο, Σαρρή, Ζόριτς, θα είχε καλύτερο υλικό από κάθε άλλη ομάδα.
Όμως, στην Β' Εθνική δεν θα έχει περίοδο... χάρητος για να βρει τα πατήματά της. Θα πρέπει το μαχαίρι να μπει στα δόντια από το πρώτο παιχνίδι και από το πρώτο λεπτό της πρεμιέρας η ομάδα να παίζει στο γήπεδο αυτό που πραγματικά μπορεί. Γιατί αν υπάρξει και πάλι μια περίοδος... εσωτερικών αναζητήσεων, δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα υπάρχει και ο χρόνος για να αποκαταστήσει την τάξη...
Υ.Γ.: Η σημερινή είδηση της... μεταγραφής του Νίκου Καραούζα από τον Ολυμπιακό, είναι ίσως η μεγαλύτερη απόδειξη όσων έρχονται για την ΑΕΚ. Γιατί για να πείσεις έναν τεχνοκράτη, που είναι ο κορυφαίος στο είδος του, να παρατήσει το καλύτερο μαγαζί αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα (για ένα εταιρικό στέλεχος), πρέπει να είναι και ο ίδιος σίγουρος ότι το νέο μαγαζί που πηγαίνει θα αλλάξει πλήρως τις ισορροπίες. Και η ΑΕΚ του Μελισσανίδη θα το κάνει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου