ΤΑ ΣΦΗΝΑΚΙΑ ΤΟΥ ΚΕΤΣΕΤΖΟΓΛΟΥ..

@ Αυτό το δίλεπτο του Σαμαρά από την ώρα που κέρδισε το πέναλτι, που ήταν ξεκάθαρα πέναλτι από την στιγμή που έχει πλεονέκτημα και πάει να σουτάρει και ο αντίπαλος του βάζει το πόδι ανάμεσα στο δικό του και την μπάλα, μέχρι την στιγμή που την στέλνει στα διχτυα και φευγει να πανηγυρίσει είναι από αυτές τις στιγμές που βλέπουμε και θα βλέπουμε και 30 χρονια μετά σαν υπέροχες αθλητικές ιστορίες των Μουντιάλ. Ολο το μεγαλείο, ενός ποδοσφαιριστή, ενός άντρα, ενός Ελληνα μέσα σε δυο λεπτά. Οταν το βάρος της ευθύνης 10 συντρόφων μέσα στο γήπεδο, μιας αποστολής από τον Φερνάντο μέχρι τον φροντιστή, ενός όλόκληρου λαού που προδόθηκε από άνανδρους και ψάχνει την χαρά σαν το νερό στην έρημο φαίνεται πούπουλο. Οταν ο τερματοφύλακας σε προκαλεί και σου δείχνει την αποφασιστικότητα του κι εσύ τον αντιμετωπίζεις όπως ο Ιντιάνα Τζοουνς τον... Αραβα με το σπαθί σε αυτή την σκηνή. Σε ευχαριστώ Γιώργο κι εσύ μπορείς να ευχαριστήσεις τον Θεο, τους γονεις σου, όλους τους προπονητές και τους συμπαίκτες σου γιατί έζησες αυτή την στιγμή, αυτό το μεγαλείο του να σηκώνεις μια χώρα στους ώμους σαν να είναι πούπουλο με τα μάτια όλου του πλανήτη πάνω σου καρφωμένα. Οπως είχε πει το 1994 ο Σαββας Κοφιδης πριν το Μουντιάλ των ΗΠΑ είναι εκπληκτικό το ότι θα με βλέπει έστω ένας Κινέζος! Ετσι ήταν τότε. Τώρα με την εξέλιξη της ομαδαρας μας και της τεχνολογίας είναι σίγουρο πως ακόμη και στα νησιά του Σολομώντα όχι μόνο ειδε ένας την Ελλάδα μας να νικάει και να προκρίνεται αλλά θα πανηγύρισε και το γκολ του Σαμαρα. Και δεν μιλάω για Ελληνα, που σίγουρα κι εκει θα υπάρχει, αλλά για Μελανήσιο γνήσιο. Σίγουρα το γκοοοοοολ που ακούστηκε απο άκρη σε άκρη στην Ελλάδα θα ακούστηκε και από άλλους. Σε άλλες χώρες. Γιατί πάντα κάποιον διαλέγεις να υποστηρίζεις και χθες όποιος μας διάλεξε δικαιώθηκε. Για κάθε χτύπημα της τύχης που μας πήγε κόντρα η ομάδα μας έβρισκε δύναμη να γίνεται καλύτερη. Για κάθε δοκάρι κυνηγούσαμε με ακόμη μεγαλύτερη πίστη το γκολ. Και στο τέλος, ω Θεέ μου τι υπέροχο, όλη αυτή η ατυχία αλλά και όλη η θετική ενέργεια που όλο και μεγάλωνε όσο η Ελλάδα έδειχνε ότι άξιζε μας έφερε το πιο γλυκό φινάλε! Αυτό που ζήσαμε από την στιγμή που ο διαιτητής έδειξε την βούλα και ο Γιώργος πήρε πάνω του την μεγάλη ευθύνη μέχρι την ώρα που η μπάλα αναπαύτηκε στα δίχτυα ήταν η κορυφωση μια πρώτης φάσης που ξεκίνησε τόσο άσχημα και όσο πέρναγαν οι μέρες έφτιαχνε μέχρι να φτασει στην τελειότητα που απολαύσαμε όλοι μας στην πατρίδα και σε όλη την γη όπου παντού υπάρχει ΕΛΛΑΔΑ. Για τον Φερνάντο και τα παιδιά μας τι να πω; Πάντα τους στήριζα και πάντα τους στηρίζω. Και χθες και με την Ιαπωνία, επιμένω γιατί και εκεί με 10 παίκτες κάναμε σποουδαίο βήμα, έκαναν αυτό που μπορούσαν με τον καλύτερο τρόπο. Το μπράβο είναι μικρό. Η χαρά είναι όλων μας. Καλοδεχούμενοι κι αυτοί που πίστευαν κι αυτοί που δεν πίστευαν. Η χαρά και η γιορτή είναι για όλους. Και όσοι στεναχωριούνται επειδη και το πρωί της Τετάρτης υπήρχε μνημόνιο να τους πω απλά και πως αν χάναμε μνημόνιο θα υπήρχε. Αλλά δεν θα υπήρχε και χαμόγελο. Ζήτω η Ελλάς. Ζήτω οι μικρές μας νίκες. Πάμε παρακάτω. Η Ισπανία, η Ιταλία και η Αγγλία είναι σπίτια τους. Κι εμείς πάμε να παίξουμε με το άλλο θαυμα. Την Κόστα Ρίκα. Για ένα θαύμα μεγαλύτερο. ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.

@ Θα ήταν παράλειψη να μην γράψω πως το χθεσινό βράδυ ήταν όμορφο για το ποδόσφαιρο. Η Ελλάδα νίκησε έναν γενναίο αντίπαλο που σε κακή μέρα και με δύο από τους βασικούς παίκτες να ζουν προσωπικό δράμα πάλαιψαν για την πρόκριση όσο μπορούσαν μέχρι το τελευταίο λεπτό. Την έχασαν με πέναλτι για το οποίο διαμαρτυρήθηκε περισσότερο ο... Σπυρόπουλος παρά οι ίδιοι δεχόμενοι ιπποτικά ότι ήταν και έπρεπε να δοθεί ανεξάρτητα από το λεπτό. Επίσης ένα μεγάλο μπράβο στον δίκαιο διαιτητή και ένα ακόμη μεγαλύτερο στην Κολομβία που τίμησε την φανέλα και την σημαία της. Ολα υπέροχα, σε μια βραδιά που εκτός από την Ελλαδάρα μας νίκησε και το Μουντιάλ. Το ποδόσφαιρο.

@Παμε και λίγο ΑΕΚ να υποδεχτούμε τον Μπράνκο. Σε χρόνο ρεκόρ ο  Μιλοβάνοβιτς ήρθε, συμφώνησε και επιασε δουλειά. Γρήγορες δουλειές όπως γρήγορη σε όλα πρέπει να είναι αυτή η ΑΕΚ. Ο νέος τεχνικός διευθυντής είναι ακριβώς αυτό που είχα στο μυαλό μου. Είχα γραψει στις 17 Ιουλίου: " Θεωρώ πως άνετα θα μπορούσε η ΑΕΚ να βρει 3-4 περιπτώσεις από το εξωτερικό με προϋπηρεσία και γνώση των αγορών που να βλέπουν την ΑΕΚ σαν άλμα στην καριέρα τους και να κάνουν πολύ καλή δουλειά. Και να επιλέξει τον κατάλληλο. Χωρίς τα παρελκόμενα που πάντα υπάρχουν όταν πάμε σε λύσεις δικών μας παιδιών και πότε είναι καλά και πότε άσχημα. Ενας επαγγελματίας που να ξέρει το αντικείμενο και να έχει ανοικτό μυαλό. Ετσί το βλέπω εγώ. Και πιστεύω πως για τον Μελισσανίδη που έχει συνεργάτες σε 100 χώρες του κόσμου δεν είναι δύσκολο να βρει τον κατάλληλο. Και αυτό ελπίζω να γίνει".