TA ΣΦΗΝΑΚΙΑ ΤΟΥ ΚΕΤΣΕΤΖΟΓΛΟΥ..

@ Καλη εβδομάδα να έχουμε κι αφού οι πρώτες πρωινές ώρες της εβδομάδας είχαν μέσα Αργεντινή, δεν μπορεί θα πάει καλά η εβδομάδα. Τα δικά μας παιδιά, όλων μας, η Εθνική Ελλάδος δεν πήγε καλά το Σάββατο. Είμαι από αυτούς που μετά το 2004 έχω γίνει φανατικός και... τυφλός οπαδός της Εθνικής Ελλάδος και πιστεύω πως για πολλά ακόμη χρόνια θα παραμείνει ο δικός μας θρίαμβος στην Πορτογαλία η μεγαλύτερη έκπληξη σε ομαδικό άθλημα στην ιστορία. Στηρίζω αυτή την ομάδα μέχρι θάνατο, δεν με νοιάζει σε ποια ομάδα παίζουν οι παίκτες της, δεν έχω απαιτήσεις να παίζουμε σαν την Αργεντινή και δεν ξεχνώ ποτέ τα παιδικά μου καλοκαίρια, και όχι μόνο, όταν είμαστα ματάκηδες στα μεγάλα τουρνουά και τώρα έχουμε γίνει σταθεροί συμμετέχοντες.

@ Τα γράφω όλα αυτά επειδή δεν συμφωνώ καθόλου με το να πάμε στο άλλο άκρο και να θυμίζουμε... Τσαγκαλίδη, τον μεγάλο προπονητή της Καστοριάς που μετά το ΠΑΟ - Καστοριά 7-0 είχε δηλώσει «ήμασταν άτυχοι, ο Παναθηναϊκός έκανε 7 ευκαιρίες και έβαλε... 7 γκολ!». Κάτι τέτοιο μου θυμίζει ένα μέρος των σχολίων μετά το 3-0 της πρεμιέρας από την Κολομβία. Φυσικά δεν θα πάω στους μηδενιστές που βρήκαν την ευκαιρία να βγάλουν τα απωθημένα τους απέναντι στον Σάντος και τους παίκτες. Ούτε θα πω ότι για όλα έφταιγε το ότι έπαιζε ο Κατσουράνης και δεν ξεκίνησε ο Φετφατζίδης. Αλλά η ομάδα με απογοήτευσε. Για δύο λόγους. Επειδή η άμυνα μας, η αμυντική μας λειτουργία γενικώς, αυτή την φορά ήταν της πλάκας λες και ήθελε να... διαψεύσει αυτούς που μας κατηγορούν επειδή παίζουμε αμυντικά μόνο που χαμένοι μόνο εμείς ήμασταν και επειδή με 2-3 εξαιρέσεις σαν τον Κονέ στο πρώτο ημίχρονο, τον Σωκράτη, τον Τοροσίδη δεν είδα το πάθος που από τότε που ήρθε ο Ρεχάγκελ και μετά ήταν το μεγάλο μας όπλο ανεξάρτητα από τον αντίπαλο και το αν ήμασταν σε καλή ή κακή μέρα.

@  Μια πολύ ξενέρωτη και ψευτοκούλ προσέγγιση του αγώνα που κατέληξε φυσιολογικά για μένα σε αυτή την βαριά ήττα. Κι ας είχαμε περισσότερη κατοχή, η μεγαλύτερη απάτη - στατιστικό τοπυ ποδοσφαίρου,  κι ας είχαμε τις ίδιες τελικές, κι ας είχαμε πράγματι 2 τουλάχιστον βαρβάτες ευκαιρίες για γκολ. Κι αυτές οι ευκαιρίες άλλη τύχη θα είχαν αν η ομάδα άξιζε. Προχθές δεν άξιζε. Και δεν ξέρω αν σε κάποιους φανώ γραφικός αλλά μου την έσπασε πολύ η αντίδραση των περισσοτέρων παικτών όταν ακουγόταν ο Εθνικός ύμνος μας. Εμείς στα σπίτια μας είχαμε ανατριχιάσει και πάλι με εξαίρεση 2-3, οι υπόλοιποι έδειχναν σαν να βαριόντουσαν,  και δεν εννοώ τον μόνο δικαιολογημένο να μην τραγουδάει Χολέμπας, και κάποιοι έδειχναν σαν να περίμεναν να τελειώσει ένα... τραγουδάκι για να παίξουν την μπαλίτσα τους. Οι Κολομβιανοί αντίθετα το ζούσαν με την ψυχή τους και έδειχναν εκείνα τα λίγα λεπτά τις προθέσεις τους για το παιχνίδι. Αυτά. Πάμε γερά τώρα με τους Ιάπωνες. Τελικός είναι κι αυτός.

@ Σε λιγότερο χρόνο από όσο θα κάνετε να διαβάσετε τα... ΣΦΗΝΑΚΙΑ τελείωσε η χθεσινή Γενική Συνέλευση της  Ερασιτεχνικής ΑΕΚ. Υπερψηφίστηκαν σε χρόνο ρεκόρ οι δύο ιδρυτικές ομάδες που θα φτιάξουν την νέα ΠΑΕ και την νέα ΚΑΕ και τέλος. Και πάμε παρακάτω. Θα έρθει και η ώρα που θα συζητηθούν τα τμήματα. Και αυτή την φορά θα μπουν βάσεις για πραγματική εξυγίανση. Κι ας πονάει. Καλή εβδομάδα ΑΕΚάρα.