@ Πολύ έντονη μέρα η χθεσινή. Με πολλές ειδήσεις και μη... ειδήσεις. Σίγουρα η είδηση της ημέρας ήταν η επιστροφή του Μανωλά στην ΑΕΚ. Μια είδηση που πριν τρία χρόνια θα γινόταν δεκτή με ενθουσιασμό και το μόνο που θα έλεγαν πολλοί, προσωπικά δεν συμφωνώ, είναι γιατί δεν πήρε μια μεγαλύτερη θέση. Και δεν συμφωνώ γιατί θεωρώ πως η ομάδα Κ20 ιδίως με το υλικό που υπάρχει και με την δουλειά που γίνεται από πέρυσι το καλοκαίρι στην ΑΕΚ είναι μια τρομερά υπεύθυνη θέση υψηλών απαιτήσεων. Και με μεγάλη σημασία. Θα υπήρχε ενθουσιασμός λοιπόν γιατί ο Μανωλάς είναι ο ορισμός του παίκτη που έκανε πράξη την πίστη στη φανέλα που ονειρεύεται κάθε οπαδός για την ομάδα του. Αρχισε και τελείωσε στην ΑΕΚ μια καριέρα όχι της πλάκας αλλά συγκλονιστική. Εγραψε ιστορία ως ένας από τους κορυφαίους, από τους μετρημένους στα δάκτυλα αμυντικούς που έπαιξαν στην Εθνική και στο Ελληνικό πρωτάθλημα. Και όλα αυτά στην ΑΕΚ. Ποτέ δεν αμφισβήτησα σαν παίκτη και σημαία της ΑΕΚ τον Μανωλά και θεωρώ άδικα τα περί Νάξου και πατέρα Βαρδινογιάννη. Ο άνθρωπος απάνταγε στο γήπεδο 20 χρόνια σερί. Μπήκε παιδί και βγήκε χέρι χέρι με τα παιδιά του.
@ Αλλά ενθουσιασμός δεν υπάρχει... Και δεν φταίνε οι ΑΕΚτζήδες για αυτό αλλά ο ίδιος. Και το ξέρει πολύ καλά. Εχω τα ίδια συναισθήματα με τους περισσότερους. Ο Μανωλάς πλήγωσε πολύ κόσμο με τις πράξεις αλλά κυρίως με τα λόγια του. Οπως έχει πληγώσει με τα λόγια του πριν 10 χρόνια τον άνθρωπο που χθες του ξανάνοιξε την πόρτα της ΑΕΚ, την οποία ΚΑΝΕΙΣ ΑΛΛΟΣ δεν θα μπορούσε να του την ανοίξει μετά από όσα έγιναν με τον ανηψιό, που βλέπω να γυρίζει κι αυτός στην ΑΕΚ απλά δεν ξέρω πότε, αλλά και με όσα δήλωσε για την ιστορία αυτή και για τον Ολυμπιακό και τον Μαρινάκη. Ας δουλέψει λοιπόν για να τον δικαιώσει και μαζί να φτιάξει το όνομα του όχι σαν ποδοσφαιριστής, που πάντα για μένα είναι ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ ούτε σαν πιστός στην μοναδική φανέλα, που είναι ο μεγαλύτερος, αλλά σαν άνθρωπος της ΑΕΚ. Γιατί όταν τα χρόνια περνάνε και τα μαλλιά ασπρίζουν η υστεροφημία τα ξεπερνάει όλα σαν στόχος ιδίως για ανθρώπους που χάρη στο ταλέντο τους και στην σκληρή δουλειά τους έχουν λύσει τα προβλήματα που έχουμε εμείς οι κοινοί θνητοί. Αν ξεχάσουμε όλο τον πρόλογο λοιπόν μέχρι τώρα μπορούμε να πούμε πως η Β ομάδα της ΑΕΚ πήρε προπονητή με δίπλωμα UEFA Pro. Επίσης έναν προπονητή που δεν χρειάζεται ούτε να μιλήσει για να επιβληθεί σε 18χρονα και 20χρονα παιδιά. Μακάρι να πετύχει με κάποια παιδιά της ΑΕΚ ότι πέτυχε με τον ανηψιό του αλλά και με τον γιό του που έχει κάνει τρομερή πρόοδο στα Χανιά του φίλου μου του Σεροπιάν που έχασε την συμμετοχή στο μπαράζ στις λεπτομέρειες. Η βελτίωση τους είναι τρομερή. Ο γιός βέβαια δεν έχει φτάσει τον ανηψιό αλλά η πρόοδος είναι ραγδαία.
@ Καλή επιτυχία λοιπόν προπονητή Στέλιο Μανωλά και ελπίζω αυτή την φορά να μην θεωρείς πως πάλι κάνεις... χάρη στην ΑΕΚ. Οταν γράφεις για Μανωλά δεν χρειάζεται αναφορά σε τίποτε άλλο αλλά θα κάνω... μιάμιση εξαίρεση. Για τον Παπαδόπουλο δεν υπάρχει πλέον κάτι να γράψουμε. Εχω πει την γνώμη μου. Τον ήθελα αλλά έπρεπε να έχει υπογράψει από την πρώτη μέρα. Και η μαγκιά δεν θα ήταν να ζητάει τριέτές αλλά να έλεγε κάντε μου ένα χρόνο και το καλοκαίρι θα με παρακαλάτε να ανανεώσω. Τριετές σε 33χρονο δεν υπάρχει εκτός αν λέγεται... Πίρλο ή Ριβάλντο. Που και πάλι μια δικλείδα ασφαλείας κρατάς. Θα βρούμε καλύτερο γιατί έτσι αντιδράει η ΑΕΚ. Τέλος έφυγε κι ο Κέζος. Αυτή την φορά όχι για τον ΠΑΟ αλλά για την... Κύπρο. Καλή συνέχεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου