«…Ως εκ τούτου, ο πρόεδρος της ΠΑΕ ΑΕΚ κ.Νίκος Θανόπουλος πρόκειται να ζητήσει άμεση συνάντηση από τον πρόεδρο της ΕΠΟ κ.Σοφοκλή Πιλάβιο, ενώ όσον αφορά τη Super League και τον θεσμικό ρόλο που κατέχει σε αυτή, θα ανακοινώσει την απόφασή του τις επόμενες μέρες και αφού πρώτα συζητήσει με τους αρμόδιους τις θεσμικές διαδικασίες, δεδομένου ότι η Super League είναι συνεταιρισμός των ομάδων».
Το διάβαζα, το ξαναδιάβαζα και δεν το πίστευα αυτό το τελευταίο κομμάτι στην ανακοίνωση της ΠΑΕ ΑΕΚ. Αν κατάλαβα καλά, ο Νίκος Θανόπουλος:
- Αντί να πάει πρωί πρωί, όχι στους Θρακομακεδόνες, αλλά στα γραφεία της Σούπερ Λίγκας, να μαζέψει κάμερες και με την ιδιότητα του προέδρου της διοργανώτριας να τα «χώσει» εκεί που πρέπει να τα «χώσει»...
- Αντί να μας λέει πως θα ζητήσει «άμεση συνάντηση» (το «άμεση» μπορεί να είναι και στο τέλος της εβδομάδας) θα έπρεπε κατά το μεσημεράκι, απρόσκλητος, χωρίς ραντεβού να έχει παρκάρει στη Συγγρού 137 και να ανέβει στον τρίτο όροφο, στο γραφείο του προέδρου της ΕΠΟ (συγνώμη, μήπως δεν θα τον δεχόταν ο Πιλάβιος; Και για να έχουμε καλό ερώτημα, για εκείνη την ...ξαφνική επίσκεψη Κόκκαλη στον Πιλάβιο, πόσες μέρες πριν κλείστηκε το ραντεβού; Στο άψε-σβήσε έγινε η δουλειά...)...
- Αντί να βγει σε όλα τα ραδιόφωνα και τα κανάλια και να ταρακουνήσει λίγο το «σύστημα» (όχι ότι θα ιδρώσει το αυτί κανενός, αλλά λέμε τώρα), άφησε τον Δημητριάδη να βγάλει το φίδι από την τρύπα...
Τώρα ζητάει κι από πάνω την... άδεια των συνεταίρων, δηλαδή του Κόκκαλη και του πολυμετοχικού, για να παραιτηθεί! Ποιες είναι, διάολε, εκείνες οι θεσμικές διαδικασίες που θα πρέπει να τηρηθούν και οι οποίες εμποδίζουν τον πρόεδρο να σηκωθεί και να φύγει, εδώ και τώρα;
Η διαιτησία, ναι , είναι το καλύτερο άλλοθι για να κρύβεις δικές σου αδυναμίες και να καλύπτεις δικά σου προβλήματα. Έτσι συνέβαινε παντού, έτσι θα συμβαίνει μια ζωή. Εντάξει, τις ξέρουμε τις αδυναμίες, τις βλέπουμε, τις έχουμε καταγράψει. Η ΑΕΚ όμως δεν είναι ούτε Μάντσεστερ ούτε Μπαρτσελόνα, για να της ακυρώνουν δυο γκολ και να σημειώνει άλλα τρία μέχρι να το χωνέψει ο Κάκος και ο κάθε Κάκος πως πρέπει κάποια στιγμή να δείξει και σέντρα.
Η ΑΕΚ τα νόμιμα ζητάει, αυτά που δικαιούται. Σε ντέρμπι με τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό, να πάρει το πέναλτι που έγινε και το οποίο αν γινόταν από την ανάποδη (κατά πάσα πιθανότητα) θα σφύριζαν σε βάρος της. Σε ντέρμπι, να βλέπει ο διαιτητής το φάουλ που κάνει ο αντίπαλος, έτσι ώστε να μην υπάρχει εξέλιξη της φάσης, να μην υπάρχει γκολ. Σε ματς στην Ξάνθη, να μην αναρωτιόμαστε αν επέστρεψαν οι πιο σκληρές στιγμές της «παράγκας» από την οποία υπέφερε επί σειρά ετών η ΑΕΚ και όλο το ελληνικό ποδόσφαιρο. Πλην δυο ομάδων, που θα έπρεπε μονίμως να κερδίζουν, αν θυμηθούμε τα λόγια του (πατέρα) Σπάθα, που (τον Απρίλιο του 2002) άκουσε και όλη η Ελλάδα. (Εννοείται, πως αν τα έπαιρνε όλα αυτά που δικαιούτο η ΑΕΚ, αλλιώς θα διαβάζαμε τη σειρά των ομάδων στη βαθμολογία μετά την έκτη αγωνιστική...)
Δεν είμαι σε θέση να υποδείξω με ποιον τρόπο θα μπορούσε να αντιδράσει η ΑΕΚ απέναντι σ’ αυτό το φαινόμενο σήψης και δυσωδίας. Πιθανώς να μην υπάρχουν και πολλοί τρόποι για να διεκδικήσει και να κατακτήσει τον σεβασμό, όσο παραμένει η ίδια αδύναμη. Σε επίπεδο, όχι διοίκησης, αλλά ιδιοκτησίας. Έτσι κι αλλιώς καταρρίφθηκε με συνοπτικές διαδικασίες ο μύθος ότι η ΑΕΚ θα αποκτούσε φωνή στα κέντρα αποφάσεων, αν αναλάμβανε την προεδρία της Λίγκας.
Όσο η ΑΕΚ είναι αδύναμη στο κομμάτι του ιδιοκτησιακού, ούτε φωνή θα αποκτήσει ούτε ακρόαση. Η ΑΕΚ, δυστυχώς, είναι απρόσωπη σε υψηλό επίπεδο. Ο Κόκκαλης είναι αυτός που είναι με την αυτοκρατορία που έχει χτίσει. Ο Παναθηναϊκός έχει πέντε – έξι «οντότητες», η ΑΕΚ μια ψάχνει και δεν βρίσκει. Η Ξάνθη, για τα δικά της κυβικά έχει τον Πανόπουλο που μάχεται με κάθε τρόπο, με τον Κασναφέρη και τον Κοντοβαζαινίτη, να προασπίσει τα συμφέροντα της. Η ΑΕΚ έχει μεγαλομέτοχο που τηλεφωνούσε χτες το πρωί από τη Ν.Υόρκη να μάθει τι έγινε στην Ξάνθη. Όσο να ‘ναι υπάρχει μια διαφορά...
Ακούω διάφορους να λένε πως η ΑΕΚ έκανε τα ίδια και χειρότερα επί εποχής Μελισσανίδη. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη διαστρέβλωση της ιστορίας και της πραγματικότητας. Πρώτον, η ΑΕΚ επί Μελισσανίδη (και Καρρά) δεν «άλωσε» κανένα ελληνικό ποδόσφαιρο – δυο πρωταθλήματα πήρε. Ή μήπως δεν τα εδικαιούτο; Δεύτερον, αν η ΑΕΚ έκανε, τότε, τα ίδια και χειρότερα, κανένας διαιτητής Δερμετζόγλου, δεν θα σφύριζε πέναλτι σε βάρος της. Προτελευταία αγωνιστική (για όσους έχουν ασθενή μνήμη), Μάιος του ’93 στην Έδεσσα, σε ματς που κρινόταν ολόκληρος τίτλος. Ο Μήνου έπιασε το πέναλτι του Κόλεφ, η ΑΕΚ είχε ομαδάρα για να κερδίσει και την κόντρα διαιτησία Δερμετζόγλου. Την κόντρα διαιτησία Ζαχαριάδη, που σε ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό στη Ν.Φιλαδέλφεια (Γενάρης του ’94) δεν έδωσε τρία πέναλτι μαρς στην ΑΕΚ. Η ΑΕΚ, όμως κέρδισε με 2-0...
Είναι άχαρο, σκληρό και εξοντωτικό (πρωτίστως στην ψυχολογία, στο κουράγιο για να δουλέψεις) να μένουν 24 αγωνιστικές και να λες ότι δεν έχεις πλέον στόχο. Ότι είσαι εκτός στόχου.
Για τη διοίκηση – ιδιοκτησία τα είπαμε. Ο προπονητής, αγχωμένος, τρελαμένος μέχρι εκεί που δεν παίρνει, απίστευτα πιεσμένος. Οι ποδοσφαιριστές, μια του ύψους, μια του βάθους. Ρεσιτάλ και επίδειξη τεχνικής στο ματς με την Μπενφίκα. Μηδενική αντίδραση στην Ξάνθη μετά τα σφυρίγματα Κάκου. Θολωμένοι όλοι. Ο προπονητής δεν τολμά να πετάξει έξω τον Σκόκο και βγάζει τον μοναδικό παίκτη που τουλάχιστον προσπαθούσε και ως ένα βαθμό τα κατάφερνε, να προκαλέσει ρήγματα (Χέρσι). Σ’ ένα ολόκληρο ημίχρονο, το δεύτερο, δεν βρέθηκε ένας παίκτης με ηγετικά χαρακτηριστικά να πάρει την ομάδα πάνω του. Και να ανατρέψει την κατάσταση.
Μην το ψάχνετε, δεν υπάρχουν στην ομάδα ποδοσφαιριστές με ισχυρή προσωπικότητα. Απλώς σε κάποια παιχνίδια (ίσως και αρκετά αν σταματήσει το βιολί με τους Δαλούκες και τους Κάκους) θα πλησιάζουν ή θα ξεπερνούν τα υποφερτά στάνταρ, η ομάδα θα παίζει καλό και θεαματικό ποδόσφαιρο και θα κερδίζει...
ΥΓ 1: Σα να το βλέπω μπροστά μου το έργο. Στο επόμενο ματς με τον Πανθρακικό ή στο μεθεπόμενο, να δίνουν στην ΑΕΚ πέναλτι μαϊμού. Περισσότερο για να την εκθέσουν και να της κλείσουν το στόμα. Υπάρχει πάνω σ’ αυτό λύση. Παίρνει φόρα ο Μπλάνκο και στέλνει την μπάλα στο κόρνερ. Όλα τα κανάλια του κόσμου θα το παίξουν. Πιθανώς κάποια απ’ αυτά να ψάξουν να μάθουν γιατί ένας ποδοσφαιριστής από τα 11 μέτρα, αντί να σημαδέψει την εστία, στέλνει την μπάλα προς το κόρνερ. Όχι από στραβοκλωτσιά πάντως...
ΥΓ 2: Είναι σαφές, το βλέπουν τα ματάκια μας: η συνολική παρουσία Λεονάρντο μέχρι στιγμής στην ΑΕΚ, δεν δικαιώνει τον προπονητή που επέμενε τόσο πολύ στην απόκτηση του Βραζιλιάνου. Δεν ξέρω, αν σε τρεις μήνες, σε έξι μήνες ή σ’ ένα χρόνο, θα είναι σε θέση ο μικρός να κάνει πράγματα μέσα στο γήπεδο που να ωφελούν την ομάδα στη δημιουργία παιχνιδιού. Μακάρι να μπορέσει και να τα καταφέρει. Εγώ καταθέτω αυτό που έχω δει μέχρι στιγμής. Δηλαδή, τίποτα. (με όλα τα ελαφρυντικά που μπορεί να έχει ο «μικρός μάγος»...).
ΥΓ 3: Εννοείται πως δεν πρέπει να παραιτηθεί η ΑΕΚ από δω και πέρα στο πρωτάθλημα. 24 ματς, αν μπορεί και 24 νίκες να τις κάνει. Όμως μήπως είναι πλέον ευκαιρία να πάρουν περισσότερο χρόνο συμμετοχής μερικά Ελληνόπουλα; Ο Κουτρουμάνος, δυστυχώς το παλικάρι στάθηκε φοβερά άτυχο την Τρίτη. Να ‘ναι περαστικά και να γυρίσει το συντομότερο γερός και σιδερένιος. Οι υπόλοιποι όμως; Ο Γκέντσογλου, ο Ταχτσίδης, ο Μανωλάς και ο Παυλής. Ο Καράμπελας. Οι ξεχασμένοι Λαγός και Ρίκκα (εάν και εφόσον είναι σε θέση να παίξουν). Ευκαιρία είναι από δω και πέρα, χωρίς επαναλαμβάνω να «παραιτείται» η ΑΕΚ. Δυο παίκτες να βγουν, ένας να βγει, το κέρδος θα είναι μεγάλο σε τούτη την απρόσωπη ομάδα των ξένων...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου