ΤΑ ΣΦΗΝΑΚΙΑ ΤΟΥ ΚΕΤΣΕΤΖΟΓΛΟΥ..

@ Ένα χωριό 8000 κατοίκων γνωστό περισσότερο από την... ζύμη του παρά από την ομάδα του, που όμως όσοι βρεθήκαμε εκεί χθες καταλάβαμε ότι διψάει για μπάλα. Φιλοξενία, σεβασμός, χαρά... Είναι το τελευταίο παιχνίδι στην ιστορία της ΑΕΚ σε αγώνα πρωταθλήματος σε τέτοιο χωριό, χάρηκα που ήμουν εκεί. Μείναν δύο κι άλλοι δέκα αγώνες πλέι οφ και τέλος. Τέλος ο εφιάλτης, τέλος το διάλειμμα. Κι όπως έχουν δείξει ήδη οι αντίπαλοι μας δηλαδή ο μόνιμα διορισμένος πρωταθλητής τα πιο... συναρπαστικά έρχονται. Όπως έρχονται και κάτι σφαλιάρες όχι από την ΑΕΚ αλλά από την ίδια την...ζωή, όχι την πρόεδρο με τον ΑΕΚτζή άνδρα.

@ Τα χαρούμενα πρόσωπα των πολύ ωραίων φιλάθλων των Ψαχνών και τα δικά μας τα παιδιά που έδωσαν πραγματικό σόου ήταν το καλύτερο συνοδευτικό για ένα ευχάριστο παιχνίδι. Μπορεί να έλειψε η προτελευταία ενέργεια πριν την τελική προσπάθεια όπου ο Μάνταλος κάνει τη μεγάλη διαφορά αλλά μπορώ να πω ότι η ΑΕΚ μου άρεσε. Με τέτοια κατοχή και υπεροχή βέβαια θα έπρεπε να είχε σκοράρει περισσότερες φορές πριν το πέναλτι που αν δεν είχε αποκρουστεί από τον Ανέστη θα μπορούσε να προβληματίσει την ΑΕΚ που πάντως δύσκολα θα έχανε βαθμούς. Είδαμε όμως ωραία πράγματα. Τον Γιόχανσον όπως πάντα σταθερό σημείο αναφοράς στο κέντρο.
Τον Ανέστη να γίνεται καθοριστικός για την ομάδα σε μια Περίοδο που πολύ το χρειαζόταν. Τον Σοϊλέδη να δείχνει ξεκάθαρα το πόσο θα πρέπει η ΑΕΚ να ασχοληθεί μαζί του. Όταν το αριστερό μπακ σε ένα παιχνίδι φτιάχνει τα δύο από τα τρία γκολ με τέτοιες σέντρες θα ειναι αυτοκτονία και... ντροπή να μην του βελτιώσει το τεχνικό τιμ τα εύκολα. Την άμυνα του δηλαδή και την τακτική συμπεριφορά. Επιμένω πολύ σε αυτόν τον παίκτη γιατί άνετα μπορεί να γίνει ένας Χολεμπας που νομίζω πως μετά τον Γεωργάτο ήταν το επόμενο αριστερό μπακ διαφοράς στο επιθετικό κομμάτι. Ο Σοϊλέδης νομίζω πως έχει ακόμη καλύτερη σέντρα και μην ξεχνάμε πως έκανε φέτος καμ μπακ σε μεγάλη ομάδα και έχασε και τη μισή σεζόν με τις θλάσεις. Βέβαια και ο ίδιος πρέπει να ειναι αυστηρός με τον εαυτό του και να μην νομίζει πως αυτό που είναι τώρα αρκεί για ΑΕΚ πρωταθλητισμού. Δεν αρκεί. Θέλει κι άλλα. και πρέπει να τα κυνηγήσει και να τα πετύχει.
Και βέβαια με τέτοιο Αραβίδη ξέρεις πως αργά ή γρήγορα το γκολ θα έρθει. Το παιδί έχει πάρει φόρα και δεν σταματάει. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως στον πρώτο γύρο για ένα πολύ μεγάλο Διάστημα είχαμε ξεχάσει τα... γκολ του. Όμως όταν ξαναβρήκε την ρέντα του, γιατί να προσπαθεί και να τα δίνει όλα δεν σταμάτησε ποτέ, πήρε φόρα και εξελίχθηκε σε πρώτο κανόνι. Είναι μια ειδική θέση αυτή του επιθετικού. Και πάντα η τροφή του είναι τα γκολ. Όπως του προπονητή είναι οι νίκες.
Και μια και είπαμε για προπονητή είναι σίγουρα πρωτίστως δική του δουλειά, του Δέλλα, το ότι η ομάδα μετά το διπλό σοκ με την απώλεια της πρόκρισης του αιώνα με τέτοιο σαδιστικό τρόπο και την απώλεια του Μάνταλου συνέχισε την...βασική της δουλειά σαν να μην τρέχει τίποτα με νίκες επιβλητικές και εύκολες. Προχωράμε. Και έρχονται πολλά και καλά. Μείνετε συντονισμένοι...