Αξιότιμοι ασθενείς, καλημέρα σας.
Πολλά μπορούν να γραφτούν για τον αγώνα της ΑΕΚ στα Γιάννενα. Λάθη των παικτών, λάθη του προπονητή, κάκιστος αγωνιστικός χώρος, αηδιαστικός διαιτητής που σφύριζε κάθε τριάντα δευτερόλεπτα, όλα αποτελούν κομμάτι της χτεσινής ισοπαλίας. Για μένα όμως, άλλο είναι το σημαντικό, και θέλω να το μοιραστώ μαζί σας.
Από την αρχή της χρονιάς βλέπουμε μια ΑΕΚ με ένα κυρίαρχο χαρακτηριστικό. Είτε είναι καλή, είτε είναι κακή, το βασικό της πρόβλημα είναι η έλλειψη πάθους, αποφασιστικότητας, αυτοπεποίθησης, ισχυρής θέλησης. Είναι μια ομάδα χωρίς «μέταλλο» νικήτριας. Αυτό για μένα είναι το πρώτο συμπέρασμα που βγαίνει (και) από το χτεσινό παιχνίδι. Το είχα παρατηρήσει από την αρχή της σεζόν, όμως δεν ήθελα να βιαστώ προτού εκφράσω αυτήν την ανησυχία. Έχοντας όμως ήδη δει τα έξι πρώτα φετινά ματς, πολύ φοβάμαι ότι το συμπέρασμα επιβεβαιώνεται. Mε Ατρόμητο, Βασλούι και Ηρακλή, δεν το πληρώσαμε. Χτες ήρθε η ώρα να μας τιμωρήσει η μπάλα γι'αυτό...
Από τεχνικής άποψης, πρέπει να επισημανθούν κάποια πράγματα. Μια ΑΕΚ χωρίς συνοχή, με πολύ...«ροτέισιον», ήταν η χτεσινή. Και ήταν φανερό ότι θα περιμέναμε την μία καλή ενέργεια για να καθαρίσουμε το ματς. Η ενέργεια αυτή ήρθε, με την ωραία κάθετη μπαλιά του Μαντούκα και την άμεση εκτέλεση του Νέμεθ. Όμως κάπου εκεί Μπάγεβιτς και παίχτες ξέχασαν ότι είχαμε ακόμα μισή ώρα μπάλα. Έσβησαν τις μηχανές και προσπάθησαν να «σκοτώσουν» την ώρα που απέμενε, αντί να σκοτώσουν τον αντίπαλό τους με ένα δεύτερο γκολ. Σε αυτό βοήθησαν και οι ακατανόητες αλλαγές του Μπάγεβιτς. Ο Νέμεθ που ήταν διαρκής απειλή και θα μπορούσε να βάλει το δεύτερο, τελειώνοντας το ματς, ξαφνικά πέρασε έξω χωρίς λόγο. Η ομάδα «κάθησε», επαναπαύτηκε στο γκολ, και τελικά το πλήρωσε. Το παιδικό λάθος του Άρσε, ας μην το σχολιάσω. Ξύπνησαν μνήμες Φερούζεμ. Και μετά την ισοφάριση, ο απόλυτος πανικός. Μπαίνει πρώτη φορά μετά την...προετοιμασία ο Ιορντάκε, και αρχίζει τις σέντρες στο πουθενά. Καταδικασμένα, απονενοημένα διαβήματα.
Όμως αυτά είναι λιγότερο σημαντικά, κατ'εμέ, από το βασικότερο πρόβλημα της χτεσινής ΑΕΚ, που ήταν το έλλειμμα πάθους και αποφασιστικότητας. Μια ομάδα πρωταθλητισμού πρέπει να μπαίνει σε αυτά τα ματς και να πνίγει τον αντίπαλο. Έναν αντίπαλο πολύ μέτριο. Ειδικά μετά το πρώτο γκολ, έπρεπε να τα δώσουν όλα για να τελειώσουν το ματς. Έτσι δείχνεις πόσο πολύ θέλεις να κερδίσεις. Αντίθετα οι παίχτες και ο Μπάγεβιτς κοιτούσαν τα ρολόγια τους και περίμεναν να τους λυτρώσει από την αγγαρεία ο Καλόπουλος. Έτσι όμως προκαλείς την τύχη σου, μια τύχη που θα σου γυρίσει την πλάτη, και στη φάση του Άρσε, και στη φάση με το διπλό δοκάρι. Γιατί; Γιατί πολύ απλά, της έδωσες το δικαίωμα να το κάνει...
Αν κάτι πρέπει να διορθώσουν ο Μπάγεβιτς και ο Βασίλης Δημητριάδης (παρεμπιπτόντως καλή του επιτυχία στη νέα του θέση), είναι ακριβώς αυτό. Οι παίχτες της ΑΕΚ φαίνονται κάποιες φορές να περπατάνε σαν υπνωτισμένοι στο γήπεδο. Να φταίει που δεν υπάρχουν πολλοί Έλληνες; Nα φταίει που η λέξη «πρωτάθλημα» έχει αρχίσει να γίνεται μακρινή ανάμνηση; Ίσως και τα δύο. Σα να μην καταλαβαίνουν ότι στην Ελλάδα μετράει μέχρι και ο...μισός πόντος που θα χάσεις, σε έδρες σαν το Περιστέρι και τα Γιάννενα. Δείχνουν να μην έχουν καταλάβει πόσο πολύ ανάγκη έχει η ομάδα αυτούς τους βαθμούς. Πρέπει σύντομα να συνειδητοποιήσουν ότι τέτοιου είδους απώλειες ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΙ ΔΙΑ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ, σε ένα πρωτάθλημα σαν το ελληνικό...
Αν και είναι ακόμα νωρίς, η αγωνιστική αυτή ήταν κομβική για την εξέλιξη του πρωταθλήματος. Ο Παναθηναϊκός νίκησε, έστω και σπρωχτός από τα κοράκια, έναν δυνατό Άρη, προσθέτοντας πόντους στη δυναμική που έχει δημιουργήσει από νωρίς. Ο Ολυμπιακός βρήκε τη δύναμη να γυρίσει το ματς μέσα στην Τούμπα, στο τελευταίο λεπτό, αποδεικνύοντας πόσο πολύ ήθελε τη νίκη στο ματς. Και η ΑΕΚ; Mια ΑΕΚ μπλαζέ, υπνωτισμένη, κάθισε πάνω στο γκολ της και περίμενε να πάρει τους τρεις πόντους χωρίς να ιδρώσει άλλο. Με την αδράνειά της αυτή, χάρισε δύο υπερπολύτιμους πόντους, σε μια έδρα όπου (επαναλαμβάνω ότι) απαγορεύονται οι απώλειες βαθμών. Ευτυχώς είναι ακόμα νωρίς, όμως χρειάζεται να αλλάξουν πολλά στην ομάδα. Πρέπει να δούμε όχι μόνο αγωνιστική βελτίωση, αλλά και αλλαγή νοοτροπίας μέσα στο γήπεδο.
Αυτά για σήμερα. Και να θυμάστε: δεν ψαρώνουμε ποτέ!!!
Ο Ψαράς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου