ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΜΑΡΙΟΥ ΤΡΙΒΙΖΑ..

Δεν έκανε επίθεση, απλά έτσι αμύνεται…

Η χθεσινή μέρα ήταν πολύ «ζωντανή» για την ΑΕΚ. Και χαρμόσυνη. Διότι αυτό που έμεινε στο τέλος ήταν ότι οι οπαδοί αυτής της ομάδας, που έχει ταλαιπωρηθεί όσο καμία σε διοικητικό επίπεδο τόσα χρόνια, ένιωσαν στο πετσί τους μετά από δεκαετίες ότι υπάρχει ένα αφεντικό που με το δικό του ανάστημα την φέρνει ξανά στο πραγματικό της ύψος.
Αυτό καταγράφηκε ήδη. Είναι γεγονός. Όλα τα υπόλοιπα, χθες απλά... ξεκίνησαν. Είναι δεδομένο ότι θα υπάρξει συνέχεια. Ήταν από την πρώτη στιγμή μαθηματικά βέβαιο, καθώς δεν θα μπορούσε ποτέ και κανείς (φίλος ή εχθρός) να πιστέψει ότι μια ΑΕΚ με τον Δημήτρη Μελισσανίδη στο τιμόνι της θα μπορούσε να αρκεστεί σε κάτι λιγότερο από τον ρόλο του πρωταγωνιστή (και μάλιστα του... πρώτου ονόματος) του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Φαντάζομαι ότι όσοι αδυνατούσαν κοντά δύο μήνες τώρα να κατανοήσουν γιατί ήταν στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας σταθερά η υπόθεση της ιδιωτικοποίησης του ΟΠΑΠ και πώς μπορεί να συνδέεται έμμεσα με την ΑΕΚ, πλέον -έστω και με καθυστέρηση- άρχισαν να παίρνουν χαμπάρι. Σε ένα βαθμό είναι λογικό ότι οι πρώτοι που είχαν καταλάβει το... έργο και την δύναμη που θα έπαιρνε στα χέρια του ο νέος ιδιοκτήτης του ΟΠΑΠ ήταν αυτοί που (για έναν... περίεργο λόγο) την γνώριζαν πάρα πολύ καλά. Γι' αυτό και δεν μπορούσαν με τίποτα να κρύψουν τον πανικό που τους είχε (και τους έχει) καταλάβει.
Ο πόλεμος ήταν μοιραίο να έρθει, λοιπόν. Το timing ήταν που αιφνιδίασε. Την ΑΕΚ. Γιατί είναι ξεκάθαρο σε όσους ξέρουν να «διαβάζουν» τις εξελίξεις, ότι το ξέσπασμα του Τίγρη χθες το μεσημέρι δεν ήταν επίθεση. Ήταν απάντηση. Ο Μελισσανίδης είχε δείξει από την πρώτη στιγμή πως δεν είχε σκοπό να ανοίξει άμεσα κανένα μέτωπο. Έχουμε να κάνουμε με έναν άνθρωπο της πιάτσας. Γνώριζε πολύ καλά ότι από την πρώτη μέρα της επιστροφής του όλοι περίμεναν το πρώτο... βέλος προς τον Πειραιά. Και ήξερε πολύ καλά ότι την ημέρα που παρουσίαζε τα διαρκείας της ομάδας, αν πετούσε ένα... τσιτάτο για τον ΟΣΦΠ θα δημιουργούσε ιδανικό κλίμα στις τάξεις των οπαδών της ΑΕΚ. Όμως, τα πάντα έχουν την ώρα τους. Και αρκέστηκε να στείλει εκείνο το μήνυμα «Όταν επιστρέψουμε, θα τους ειδοποιήσω εγώ πρώτος».
Το μήνυμά του, όμως, δεν το... έλαβαν. Η άλλη πλευρά ήταν εκείνη που έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι της για να δημιουργήσει θέμα. Και όχι επίσημα, αλλά μέσω δημοσιευμάτων, όχι μόνο από ΜΜΕ ερυθρόλευκης απόχρωσης (που αυτό σε ένα βαθμό είναι... μες στο παιχνίδι), αλλά και από άλλα. Πολύ περισσότερα από ένα. Έγινε μια συντονισμένη προσπάθεια δημιουργίας κλίματος. Αυτό ήταν που εξόργισε το αφεντικό της ΑΕΚ, σε βαθμό που μια «σπίθα», μια ερώτηση, αρκούσε για να ακολουθήσει το ξέσπασμά του.
Δεν έκανε, λοιπόν, επίθεση ο Μελισσανίδης. Απλά, για όσους δεν το ήξεραν, αυτός είναι τρόπος του να... αμύνεται. Φανταστείτε πώς επιτίθεται...