@ Ρεπό είχαν σήμερα τα παιδιά μας και ελπίζω να ξεκουράστηκαν ώστε να μην δούμε αύριο τίποτα που να θυμίζει τα χθεσινά. Και για εμάς είναι λίγο πιο εύκολα για αυτό και τα Σφηνάκια είναι λίγο πιο απογευματινά. Mε ώρα Αυστρίας εννοείται γιατί εδώ ο ήλιος ακόμη δεν έχει δύσει. Σιγά σιγά συνηθίζουμε. Το κρύο, τον ήλιο που όταν σκάει μύτη, περαστικός, καίει διπλάσια από ότι στην Ελλάδα, τα Γερμανικά των εκφωνητών στα ραδιόφωνα, τα... μουγκανητά και τα κουδουνάκια από τις αγελάδες. Μια άλλη διαφορετική ζωή. Βαρετή αλλά σίγουρα εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά από αυτό που ο Ράφικ περιέγραψε σαν δυστυχία την οποία έχει γνωρίσει και έτσι μπορεί να ξεχωρίσει ποια είναι τα πραγματικά σοβαρά πράγματα στην ζωή. Ξέρει τόσο καλά που λέει αβίαστα πως είναι ευτυχισμένος επειδή είναι εδώ και παίζει μπάλα. Που κάνει, και πληρώνεται καλά, αυτό που εκατομμύρια παιδιά των προαστίων του Παρισιού και των άλλων πόλεων ονειρεύονται αλλά... Ελάχιστοι τα καταφέρνουν να πάρουν το διαβατήριο για την άλλη ζωή. Αυτή που εμείς βαριόμαστε και οι πλουσιότεροι από εμάς την βαριούνται ακόμη περισσότερο. Που όμως αν γνωρίσεις και την άλλη πλευρά δεν θα την βαριέσαι καθόλου. Σαν τον Ράφικ. Που πέρασε από την άλλη πλευρά αλλά είναι φανερό πως ποτέ δεν ξεχνάει από που ξεκίνησε. Και έχει πάντα την έμφυτη επιθετικότητα του παιδιού που στην ζωή δεν του χαρίστηκε τίποτα και που ξέρει πως όσο πολέμησε για να κατακτήσει πρέπει να πολεμήσει για να διατηρρήσει. Δεν είναι πάντα βελούδινος αυτός ο τρόπος ζωής αλλά ποιοι είμαστε εμείς που θα κρίνουμε.
@ Εχω αρρώστια με τον Μπλάνκο αλλά γουστάρω πολύ τον Τζιμπούρ για ένα στοιχείο που δεν το έχει άλλος. Δεν θέλει να βάλει γκολ απλά για να νικήσει. Θέλει να βάλει γκολ για να γαμ.... τον αντίπαλο. Με την ποδοσφαιρική έννοια. Κι αυτό δεν είναι θέμα ποδοσφαιρικής ποιότητας αλλά καθαρά θέμα DNA. Ετσι γεννήθηκε. Δεν το διάλεξε αυτός αλλά όπως και ο αδυνατούλης Μέσι έκανε τα μειονεκτήματα του προτερήματα. Ενας μαχητής του δρόμου που δεν μπαίνει σε καλούπια αλλά αν βρεις τον τρόπο να τον κερδίσεις και να τον αξιοποιήσεις μπορεί να δώσει πράγματα που βλέπουμε μόνο στην... τηλεόραση.
@ Ούτε εμένα μου άρεσε η τελευταία απάντηση. Θα προτιμούσα να ακούσω ότι περίμενα. Πως όλα ανοίκουν στο παρελθόν και μας νοιάζει όλους μόνο το καλό της ομάδας. Μερικές φορές η διπλωματία είναι πολλή καλύτερη από την αλήθεια για τις εντυπώσεις. Ετσι κι αλλιώς όλοι που είμαστε εδώ δεν έχουμε δει το παραμικρό πρόβλημα. Δεν είναι κολλητοί ο Ράφικ με τον Νάτσο αλλά κατά τα άλλα όλα είναι πολύ νορμάλ. Και έχουν και οι δύο κέφι και όρεξη για δουλειά και καλό ποδόσφαιρο. Κανείς λοιπόν δεν θα αμφισβητούσε μια διπλωματική συνηθισμένη απάντηση. Δεν την έδωσε. Δεν τον κατηγορώ για αυτό. Ετσι έχει μάθει, έτσι είναι ο χαρακτήρας του και στο κάτω κάτω όσο περνάνε τα χρόνια ο κόσμος ζει με λιγότερη ειλικρίνεια. Ισως λοιπόν θα πρέπει να εκτιμάμε περισσότερο ακόμη κι αυτή που μας φέρνει σε δύσκολη θέση. Βέβαια ο Τζιμπούρ δεν είπε ότι υπάρχει πρόβλημα αλλά η απάντηση του "πρέπει να αλλάξω (ρούχα)" δεν ήταν και ακριβώς αυτό που περιμέναμε. Και σαφώς θα είναι κακό για την ομάδα να συνεχιστεί αυτή η ψυχρότητα, που επαναλαμβάνω δεν φαίνεται στις εκδηλώσεις της ομάδας που φυσικά δεν πάει για καφέ... όλη μαζί, μόνο αν επηρρεάσει την ομάδα αγωνιστικά. Αν συνεχίσει η συνεργασία τους ποδοσφαιρικά να είναι όπως στα τελευταία παιχνίδια της σαιζόν μόνο... εγώ θα θυμάμαι την αμηχανία που ένιωσα και την κατέγραψε και ο φακός. Προχωράμε. Παντού και πάντα είναι υπέροχα να είσαι ΑΕΚ. Και όλοι είναι δικοί μας. Τρομοκράτες, υδραυλικοί, εκτελεστές. Φτωχόπαιδα που έμαθαν την μπάλα στον δρόμο που δίπλα πούλαγαν πρέζα ή παιδιά του μπαμπά που τα πήγαινε από μικρά στην προπόνηση και περίμενε για να τα πάρει πίσω. Τους αγαπάμε όλους. Αρκεί να κάνουν αυτό που μπορούν. Αυτό που πρέπει. Να υπερασπίζονται το όνομα με τα τρία υπέροχα γράμματα. Τα ομορφότερα της ζωής μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου