Αξιότιμοι ασθενείς, καλημέρα σας.
Υπομονή, παιδιά. Η καλύτερη αρετή. Η λέξη-κλειδί της εβδομάδας που μας πέρασε. Υπομονή πρέπει να κάνει ο Νίκος Θανόπουλος, για να πάρει την απάντηση του Γιούρκα Σεϊταρίδη. Υπομονή κι ο Λεονάρντο, ένα χρόνο ακόμα, για να έρθει στην ΑΕΚ. Υπομονή θα κάνουμε κι εμείς για να μάθουμε ποιοί θα αποτελέσουν τις 2-3 μεταγραφές που απομένουν. Υπομονή όμως και ο Μπάγεβιτς, για να βγάλει τα πρώτα του συμπεράσματα, μιας και ο παλιόκαιρος δεν του το επέτρεψε...
Ας τα πάρουμε όμως ένα - ένα. Γιούρκας Σεϊταρίδης: η υπόθεση φαίνεται να δυσκολεύει. Σήμερα εκπνέει η δεκαήμερη προθεσμία που είχε ζητήσει ο παίχτης από την ΑΕΚ, κι όμως δε φαίνεται διατεθειμένος ακόμα να δώσει ξεκάθαρη απάντηση. Ίσως περιμένει κάτι καλύτερο από το εξωτερικό ή τον Παναθηναϊκο, που έχει την τρύπα του όζοντος στη δεξιά πλευρά. Το θέμα είναι πόσο ακόμα θα τον περιμένει η ΑΕΚ. Αυτό βέβαια εξαρτάται από τις εναλλακτικές της επιλογές. Για τα δεξιά μπακ ισχύει ό,τι και για τις...γκόμενες: αν σου το παίζουν δύσκολες, πας στην επόμενη. Αν όμως η επόμενη δε σε καλύπτει, τότε θα υπομείνεις τα τσαλιμάκια της...προηγούμενης, θέλοντας και μη. Η γνώμη μου είναι ότι αν στην ΑΕΚ έχουν έτοιμη μια πολύ καλή εναλλακτική λύση, πρέπει να κουνήσουν μαντίλι στο Γιούρκα. Αλλιώς, ας τον περιμένουν λίγο ακόμα, δεν χάθηκε ο κόσμος. Ευτυχώς φέτος αρχίζουν αργά τα επίσημα ματς για την ΑΕΚ κι έτσι υπάρχει η πολυτέλεια να περιμένεις έναν - δύο παίχτες που πιστεύεις ότι αξίζουν την αναμονή.
Λεονάρντο: ο Κομπότης έπαιξε κι έχασε. Έπαιξε κυρίως με τα νεύρα μας, με όλες αυτές τις υποτιμητικές και προσβλητικές δηλώσεις που είχε κάνει κατά καιρούς. Έπαιξε και με την υπομονή (η λέξη - κλειδί που λέγαμε) του Θανόπουλου, που ανεχόταν όλες αυτές τις ομορφιές, γιατί έβλεπε ότι ο Ντούσαν είναι καψούρης με τον παίχτη. Όμως κάποια στιγμή εξαντλούνται τα όρια της υπομονής. Φυσικά χάνει και η ΑΕΚ. Χάνει έναν παίχτη που ταιριάζει απόλυτα στα πλάνα του προπονητή και θα μπορούσε να δώσει πολλές λύσεις, ειδικά στο ελληνικό πρωτάθλημα. Όμως σίγουρα κερδίζει το κύρος που είχε χάσει στην ποδοσφαιρική πιάτσα, μιας και ο επόμενος προεδρούλης θα το σκεφτεί καλά, προτού το παίξει μάγκας και πουλήσει τσαμπουκά. Τσαμπουκά πούλαγε κάποτε και ο Θωμάς Μητρόπουλος, όταν διαπραγματευόταν για τον Αγρίτη, τον Ψωμά, τον Αλεξόπουλο και τ'άλλα παιδιά. Τελικά οι παίχτες έφυγαν ως ελεύθεροι όταν έληξαν τα συμβόλαιά τους, ο Θωμάς δεν είδε ούτε ένα ευρώ, και το Αιγάλεω πήγε άκλαφτο στη Γ'Εθνική. Την ίδια τύχη εύχομαι και στη συμπαθή Λειβαδιά, όσο οι τύχες της διαφεντεύονται από τον κουμπάρο του Γκαγκάτση με το μπεγλέρι.
Μεταγραφές: εκτός από το δεξί μπακ, που τα είπαμε παραπάνω, απομένουν άλλες δύο. Μεσοεπιθετικός και σέντερ φορ. Δηλώνω ευθέως ότι από όσα ονόματα ακούστηκαν, προτιμώ τον Έκι. Μιλάμε για παίχτη που ξέρει το τόπι όσο λίγοι, και μπορεί αποδεδειγμένα να σηκώσει το βάρος του ηγέτη σε μια πορεία πρωταθλητισμού. Να δεχτώ ότι ένας Μπουρζάνοβιτς, ένας Μπέκριτς ή ενας Σμίλιανιτς ίσως είναι καλύτερη επένδυση για το μέλλον. Όμως, τις βαρέθηκα τις «επενδύσεις». Άλλωστε στην ομάδα έχουμε τον Ταχτσίδη, τον Σκόκο, από του χρόνου μπορεί να έχουμε και το Λεονάρντο. Ας είναι αυτοί οι...επενδύσεις. Έναν ηγέτη στο κέντρο θέλω, για τώρα, όχι για το μέλλον. Δεν είναι καλό παιδί, σου λέει, ο Έκι. Ε και λοιπόν; Ποδοσφαιριστή ψάχνω, δεν ψάχνω γαμπρό για την κόρη μου. Ας τους χειριστεί ο προπονητής και ας τους επιβάλει την πειθαρχία. Δικιά του δουλειά είναι. Όπως δικιά του δουλειά είναι να βρει ένα φορ περιοχής, αφού δεν του έκανε ο Εντίνιο. Επιθετικός και επιτελικό χαφ πρέπει να έχουν τελειώσει μέσα στην εβδομάδα, όπως και το δεξί μπακ.
Και η μπάλα; Θα μου πείτε. Χαρμάνια είμαστε όλοι μας. Ο παλιόκαιρος μας τα χάλασε χτες. Ξέρω κόσμο που ακύρωσε τριήμερα, γύρισε νωρίς απο την παραλία, έφαγε απίστευτη κρεβατομουρμούρα απο τη γυναίκα, μόνο και μόνο για να δει την ΑΕΚάρα. Χαλάλι. Ας ελπίσουμε να μας κάνει το χατίρι την Τρίτη, ο ουρανός του Ζέεφελντ. Σήμερα βλέπω κάποια ρεπορτάζ για το σύστημα του Ντούσαν που θυμίζει 95-96 με Τσάρτα - Κωστή στα πλάγια. Οι αναγνώστες του «νυστεριού» τα είχαν διαβάσει αυτά από την Τετάρτη. Είναι κι αυτή μια ικανοποίηση.
Αυτά για σήμερα. Και να θυμάστε: δεν ψαρώνουμε ποτέ!!!
Ο Ψαράς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου