TA ΣΦΗΝΑΚΙΑ ΤΟΥ ΚΕΤΣΕΤΖΟΓΛΟΥ..

@ Οπως λέει και το κλισέ ξεκίνησα την δημοσιογραφία από το ρεπορτάζ Β Εθνικής και είμαι περηφανος για αυτό. Κλισέ αλλά το εννοώ. Από το 96 μέχρι το 99 μία από τις βασικές μου δουλειές στην ΩΡΑ ήταν πάντα η Β Εθνική. Εκανα κατά διαστήματα ρεπορτάζ Καλλιθέας, της αγαπημένης μου Προοδευτικής και του Εθνικού Αστέρα και κάθε Κυριακή ή Σαββατο ή Δευτέρα εκεινη την τριετία ήμουν σε γήπεδο. Εχω δει πάρα πολλά παιχνίδια. Και δεν σταμάτησα να βλέπω όποτε μπορούσα έστω και από την τηλεόραση, ΕΤ3 παλιά και τα τελευταία χρόνια στον ΟΤΕ, παιχνίδια του πρωταθλήματος που πάντα το αγαπάω. Το αγαπάω αυτό το πρωτάθλημα κι ας ειναι η Προοδευτική πια στο Τοπικό, αλλά θα επιστρέψει, και ο Εθνικός Αστέρας... πουθενά. Επειδή λοιπόν βρεθηκε ένας Γρατσάνης πουλέν κάποιου Μπουτζιώλη δεν θα ξεχάσουμε κι αυτά που ξέρουμε. Ούτε στο χειροτερο εφιάλτη μου δεν περιμενα ότι θα δω την ΑΕΚ σε αυτό το πρωτάθλημα αλλά πιστέψτε με όσο κι αν προσπαθούν να σας πείσουν η Β Εθνική δεν είναι ένα πρωτάθλημα χωρις κανόνες. Εχει τους ίδιους με όλα τα πρωταθλήματα ποδοσφαίρου. Απλά ο συγκεκριμένος διαιτητής, ο Βαγγέλης Γρατσάνης από τα Τρίκαλα, δεν τους εφαρμοσε και μάλιστα επιλεκτικά. Τελεία και παύλα. Αυτό έγινε την Κυριακή στο Αίγιο. Τίποτα περισσοτερο και τιποτα λιγότερο. Ενας διαιτητής, που δεν θα τον πω κακό γιατί αυτό του δινει... άλλοθι που δεν έχει, άφησε το παιχνίδι να γίνει έτσι. Σαφως και ειναι πιο δυνατό, πιο σκληρο, αυτό το πρωτάθλημα από την Σούπερ Λιγκ, πάντα ήταν, όμως όταν γίνεται αντιαθλητικό οι διαιτητές είναι εκει για να μην αφήνουν το ποδοσφαιρο να γίνει... κατς. Απλά πράγματα. Για όσους ξέρουν. Αν δεν ξέρουν καλύτερα να μην μιλάνε και να μην προσπαθούν να κάνουν το άσπρο μαυρο. Κι εγώ μετά το φιλικό με την Καλαμαριά ειχα γράψει πως θα πέφτουν κλωτσιές αλλά ποτέ δεν θα υποστηρίξω πως η κατηγορια που θα παιξει φέτος η ΑΕΚ ειναι της... κλωτσιάς μόνο. Δεν είναι.

@ Πολύ ασχοληθήκαμε με τον Βαγγέλη Γρατσάνη του... Θανάση. Η ΑΕΚ κατάφερε να νικήσει και να αποφυγει την παγίδα που της ειχαν στήσει. Για να το πετυχει αυτό σε ένα τέτοιο χωράφι και με αντιπάλους που είχαν το ελεύθερο να κλωτσάνε ότι κινείται έπαιξε όπως έπρεπε. Δεν είδαμε μπαλάρα αλλά υπήρχε πάθος, προσήλωση στο στόχο, θάρρος και κάποιοι παίκτες που πήγαν πάρα πολύ καλά. Για μένα ο Ανέστης ήταν ότι καλύτερο ειδα. Οτι πήγε μέσα... αποκρούστηκε αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Το κυριότερο ήταν η ηρεμία αυτού του παιδιού που έχει εντυπωσιάσει με την σοβαροτητα του αλλά και με το πόσο έχει μελετήσει την θέση παροτι ειναι ακόμη πολύ νέος για τερματοφυλακας και έχει ακόμη τρομερα περιθώρια βελτίωσης. Εκτός από τα φυσικά προσόντα που η ιστορια έχει αποδείξει ότι δεν φτάνουν ιδιως για τη συγκεκριμένη θέση ο Ανέστης παιζει πολύ και με το μυαλό. Ενα μυαλό που το έχει εκπαιδεύσει για να προλαμβάνει τις καταστάσεις. Χθες δικαιώθηκε και όποτε βγήκε και όποτε δεν... βγήκε. Το δεύτερο ειναι δυσκολότερο. Κι εκει πήρε άριστα. Οπως άριστα πήρε και ο Λαμπρόπουλος που έδωσε πραγματικό ρεσιτάλ. Δεν του ξέφυγε... κουνούπι, ειχε ατέλειωτες δυνάμεις που του επετρεπαν εκτός από όλα τα άλλα να κάνει και αριθμητική υπεροχη στην επίθεση όχι στα στημένα αλλά σε κανονική ροή φασης. Οι άλλοι δυο για μένα ήταν ο Μπαρμπόσα και ο Αραβίδης. Οχι μόνο επειδη ο ένας έφτιαξε και ο άλλος εκτέλεσε το μόνο γκολ αλλά γιατί οι δυο τους ηταν όλη η επίθεση. Εναν από τους δύο πλάγιους να ειχαν συμπαραστάτη σε καλύτερη φόρμα και σιγουρα η νίκη θα ήταν ακόμη πιο ευκολη. Δεν πειραζει. θα ειναι η επόμενη. Τίποτα και κανείς δεν θα σταματήσει αυτή την ομάδα. Και του χρόνου είπαμε... ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ.