Πληροφορίες

Η φωτογραφία μου
AEKΑΡΑ ΜΙΑ ΖΩΗ...ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΝΟΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΜΕ

AEKΑΡΑ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΝΟΜΑΤΑ..

Δευτέρα, Μαΐου 14, 2012

ΤΑ ΧΑΛΙΑ ΜΑΣ ΤΑ ΜΑΥΡΑ !!

Πολλά χάλια σε ένα τόσο κρίσιμο ματς
Του Θοδωρή Καρβουνιάρη, ρεπόρτερ ΑΕΚ του aek365
Καταρχάς να πούμε ότι δεν τελείωσε τίποτα. Το κακό είναι πως όλα είναι ανοιχτά: ακόμη και η τελευταία θέση, δηλαδή. Όποια θέση, όμως, κι αν τερματίσει η ΑΕΚ στα πλέι οφ δεν θα κάνει εντύπωση σε κανέναν! Προσωπικά με θλίβει αυτή η διαπίστωση, αλλά τι να κάνεις; Και μετά τη νίκη επί του Παναθηναϊκού έγραψα πως η ομάδα δεν δίνει την εμπιστοσύνη που θα έπρεπε να βγάζει ότι θα κάνει το απόλυτο ως το φινάλε. Δεν ανακάλυψα την... Αμερική. Μπαμ κάνει. Ακόμα κι έτσι όμως μπορεί... Με κατάθεση ψυχής στο δεύτερο ημίχρονο και δόση τύχης στο πρώτο, ήρθε η νίκη επί του Ατρομήτου στο ΟΑΚΑ. Και πάμε, σήμερα, στο Περιστέρι. Για να κερδίσει πήγε η ΑΕΚ. Να πετύχει δηλαδή την πρώτη της εκτός έδρας νίκη μετά από 4,5 μήνες. Ακόμη και τώρα αναπολούμε τα γκολ του Σιαλμά εκείνο το κρύο βράδυ στη Λιβαδειά του Αϊ - Γιαννιού. Και ο καιρός περνά και ένα διπλό πουθενά! Ούτε σήμερα.
Η ενδεκάδα που κατέβασε ο προπονητής σήμερα θα ήταν σούπερ αν η ΑΕΚ δεν έπρεπε να παίξει με αντεπιθέσεις. Θέλω να πιστεύω πως δεν ήταν εντολή του Κωστένογλου να δίνεται χώρος στον Ατρόμητο και να χτυπά η ομάδα στην κόντρα, γιατί αλλιώς θα έχουμε να κάνουμε με επικίνδυνες καταστάσεις. Τουλάχιστον, τώρα δεχόμαστε (λέμε τώρα...) πως η ΑΕΚ δεν μπορούσε. Και οι δύο εκδοχές δεν είναι ΑΕΚ! Έχοντας την κατοχή η ομάδα με Γκούντγιονσεν μπροστά (έστω και σαν αριστερό εξτρέμ), Λυμπερόπουλο, Λεονάρντο και Βάργκας θα έκανε φάσεις. Πώς όμως να έχεις κατοχή όταν φαίνεται αδούλευτη η ομάδα; Και για μένα η ΑΕΚ φαίνεται αδούλευτη όταν είναι κουρασμένη. Σήμερα δηλαδή όπου τα σημάδια κούρασης ήταν εμφανέστατα, φάνηκε πως κάποια πράγματα γίνονται στην τύχη κι αν μας πιάσουν... δόξα τω Θεώ! Όταν η πλειοψηφία των παικτών δεν μπορεί να τρέχει πάνω κάτω, πρέπει να έχεις το αυτόματο πλάνο σαν ομάδα να κυκλοφορεί η μπάλα με όσο το δυνατόν λιγότερα τρεξίματα. Η ΑΕΚ το... βιολί της: Βολέ ή ελεύθερο από τον Κωνσταντόπουλο μόνιμα στην επίθεση να πάρει κεφαλιά ο Λυμπερόπουλος (αν την πάρει όταν παλεύει μόνος του), να φτάσει στα πόδια συμπαίκτη του έπειτα και να γίνει επίθεση τριών παικτών της ΑΕΚ έναντι πέντε (αντιπάλων)! Αυτό είναι το καλύτερο σενάριο. Το χειρότερο είναι ότι δίνεις έτσι συνεχώς επιθέσεις στον αντίπαλο. Δεν βγαίνουν έτσι επιθέσεις. Κουρασμένο το μυαλό, κουρασμένο και το σώμα και πρώτη φάση στο... 42' και μετά το δοκάρι του Λεονάρντο! Από εκεί και πέρα τίποτα απολύτως. Ακόμη κι όταν το σκορ ήταν 1-0 ένα σουτ - φάουλ του Λεονάρντο θυμάμαι.
Λοιπόν, μη λέμε πολλά λόγια: έφυγε αυτό το ματς, τελείωσε πάμε για το επόμενο, με τον ΠΑΟΚ την Τετάρτη στο ΟΑΚΑ. Πέρα από τη σημασία του αγώνα βαθμολογικά και δεν γράφω πόσο ανάγκη έχει η ΑΕΚ να κερδίσει, θα θυμίσω προς όλους κάτι άλλο: Το ματς αυτό θα είναι το τελευταίο μπροστά σε όλους μας για τον Τραϊανό Δέλλα και τον Νίκο Λυμπερόπουλο (αν και ο Λύμπε άφησε ένα παραθυράκι να συνεχίσει). Θεωρώ λοιπόν ότι αυτοί οι δύο τεράστιοι παίκτες αξίζουν να δουν ένα ΟΑΚΑ να σφύζει από ζωή και να πάρουν ένα ζεστό χειροκρότημα. Προσέφεραν και συνεχίζουν να προσφέρουν πάρα πολλά στην ομάδα τόσα χρόνια και το «αντίο» τους πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο κοντά στην προσφορά τους στην ΑΕΚ. Εννοείται, βέβαια ότι τους αξίζει να γερό φιλικό αφιερωμένο αποκλειστικά σε αυτούς, αλλά τέτοιες ώρες αβέβαιες τέτοια λόγια. Αξίζουν ένα τελευταίο ζεστό χειροκρότημα απ' όλους. Γιατί πιστεύω πως ο Τραϊανός δεν θα χάσει αυτό το ματς. Θα είναι εκεί, θα παίξει και πρέπει να αποθεωθεί. Κλείνω ξανά έτσι: Κουράγιο ΑΕΚΑΡΑ. Προχώρα όσο μπορείς, να προχωράμε κι εμείς...
ΥΓ: Χίλια μπράβο στα παλικάρια που ήταν μαζί της στην εξέδρα και δεν δημιούργησαν κανένα πρόβλημα... Αυτός είναι ο λαός της ΑΕΚ.
 
Δυστυχώς, δεν είναι κάθε μέρα του... Αη Γιαννιού
Του Μάριου Τριβιζά, ρεπόρτερ ΑΕΚ του aek365
Η ΑΕΚ είχε την χρυσή ευκαιρία με νίκη στο Περιστέρι να κάνει την πλήρη ανατροπή σκηνικού. Ξεκίνησε τη διαδικασία των play offs ως το απόλυτο αουτσάιντερ, όχι μόνο με βαθμολογικά κριτήρια, αλλά και επειδή αντικειμενικά ήταν η χειρότερη ομάδα της κανονικής διάρκειας του πρωταθλήματος από τους συμμετέχοντες. Στα δύο πρώτα παιχνίδια της στους αγώνες κατάταξης, με τον ΠΑΟΚ και τον Παναθηναϊκό, έδωσε μια εντελώς διαφορετική εικόνα. Και με τη νίκη της στο ΟΑΚΑ απέναντι στον Ατρόμητο, έστω και αν με ευθύνη δική της και (κυρίως) του προπονητή της αυτή ήρθε με... περιπετειώδη τρόπο, της δόθηκε η δυνατότητα να μετατραπεί σε αφεντικό στην μάχη για τα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Οι ομάδες που μπορούν να υποστηρίξουν το βάρος της φανέλας τους, αυτές τις ευκαιρίες δε τις χάνουν. Κάνουν το... βήμα που απαιτείται, για να φέρουν την κατάσταση στα μέτρα τους...
Η ομάδα του Νίκου Κωστένογλου δεν κατάφερε να το κάνει αυτό στο σημερινό παιχνίδι. Για πολλούς λόγους. Λόγους που αφορούν τις αρχικές επιλογές του προπονητή και τον τρόπο που διαχειρίστηκε το ματς, αλλά και βαθύτερες αιτίες που σχετίζονται με ανοιχτές πληγές που δεν φαίνεται να υπάρχει ο τρόπος να γιατρευτούν, όπως για παράδειγμα το γεγονός ότι η ΑΕΚ έχει ξεμείνει με ένα αμυντικό δίδυμο που «φωνάζει» εδώ και καιρό ότι δεν μπορεί να κάνει... χωρίο, αλλά τη δεδομένη στιγμή δεν υπάρχει καμία άλλη λύση. Βέβαια, ακόμη και αν δεν υπάρχει μεγάλη πολυτέλεια για δουλειά στις προπονήσεις πλέον, μια άλλη πληγή, αυτή των στημένων φάσεων, ίσως και να μπορούσε να επουλωθεί έστω και λίγο, αν έπεφτε περισσότερο βάρος και προσοχή στο ότι σε κάθε εκτέλεση κόρνερ ή φάουλ, η ΑΕΚ αντιμετωπίζει σχεδόν τον ίδιο κίνδυνο που θα είχε αν ο αντίπαλος εκτελούσε... πέναλτι.
Σε κάθε περίπτωση, έπειτα από τέσσερις αγώνες στα play offs είναι δεδομένο ότι θα πρέπει να συμβιβαστούμε με την ιδέα ότι αυτή είναι η φετινή ΑΕΚ, έτσι θα παίξει τις όποιες ελπίδες της να πετύχει κάτι σε αυτή τη διαδικασία. Θεωρητικά, είναι στο χέρι της. Πρακτικά, όμως, όσο σκληρό και αν ακούγεται, για να καταφέρει τον στόχο της πρώτης θέσης πλέον η Ενωση, θα πρέπει να κερδίσει στην έδρα της μια ομάδα από την οποία έχει χάσει τέσσερις φορές(!) μέχρι στιγμής φέτος (τον ΠΑΟΚ) και να καταφέρει να πάρει το διπλό απέναντι στον Παναθηναϊκό, ως φιλοξενούμενη. Τη στιγμή που για να θυμηθούμε την τελευταία της νίκη εκτός έδρας θα πρέπει να πάμε μέχρι τη... Λιβαδειά, ανήμερα του Αγίου Ιωάννη. Και, δυστυχώς, δεν είναι κάθε μέρα του Άη Γιαννιού.
 
Δεν λέω σε καμία περίπτωση ότι πρόκειται για κάτι αδύνατο. Όμως, οι συγκεκριμένες παράμετροι καταδεικνύουν πόσο δύσκολη έκανε τη ζωή της η ΑΕΚ με την ήττα της στο Περιστέρι. Με μια νίκη, αυτή τη στιγμή θα ήταν πρώτη στη βαθμολογία και θα είχε ξεκάθαρο προβάδισμα για να κάνει αυτό που με την έναρξη των play offs έμοιαζε απίθανο. Τώρα, για να το πετύχει θα πρέπει να αποκτήσει... συνήθειες που δεν έχει φέτος...
 
Τετάρτη κοντή... γιορτή!
Του Τάσου Καπετανάκου, ρεπόρτερ ΑΕΚ στο aek365
Περίμενα την ΑΕΚ με το «μαχαίρι στα δόντια», έχοντας και μια ορθολογική και αναμενόμενη επιλογή 11αδας στο Περιστέρι, αλλά δεν το είδα... Δεν ήταν για να χάσει η ΑΕΚ, αλλά ούτε και για να κερδίσει. Ωστόσο, έτσι όπως έχασε, έτσι θα μπορούσε να κερδίσει κιόλας. Κρίμα, αλλά τίποτε δεν έχει τελειώσει για τον τελευταίο μεγάλο στόχο της ΑΕΚ. Οι παίκτες και ο Κωστένογλου έχουν ευθύνη και χρέος να «πεθάνουν» μέσα στο γήπεδο στους «τελικούς» με τον ΠΑΟΚ και τον ΠΑΟ. Και στο τέλος αν τα έχουν καταφέρει μπράβο τους. Επειδή σήμερα από τους παίκτες της ΑΕΚ λίγοι στάθηκαν επάξια, πρέπει να ξεχωρίσουμε τους Κωνσταντόπουλο, Καφέ και Μάκο. Όλοι οι υπόλοιποι πάνω - κάτω ήταν στο ίδιο (μέτριο) επίπεδο. Όσο και αν είναι άδικο ο Μπουγαΐδης που παίζει με όλη του την καρδιά στην ΑΕΚ, να μπαίνει στο ίδιο τσουβάλι με τον Γκούνγιονσεν και τον Λεονάρντο που απογοήτευσαν αμφότεροι (για ακόμη μια φορά). Η ΑΕΚ στάθηκε άτυχη στις τρεις ευκαιρίες των δύο προηγούμενων και τιμωρήθηκε στην φάση του γκολ. Αν και εδώ που τα λέμε η άμυνα για ακόμη ένα ματς... παραπάταγε και ευτυχώς που Καφές - Μάκος έκοψαν πολλές επιθέσεις του Ατρομήτου και μετρίασαν κάπως την πίεση.
Τα περιθώρια δεν είναι πολλά πια και στο Περιστέρι έγινε ακόμη πιο εμφανές ότι η ΑΕΚ πρέπει να... πεθάνει για να κερδίσει τον ΠΑΟΚ την Τετάρτη. Δεν πρέπει να δει από τώρα και το ντέρμπι με τον ΠΑΟ, αλλά να κοιτάξει πως θα κινήσει τον ΠΑΟΚ. Ένα ΠΑΟΚ που σήμερα έχασε σχετικά εύκολα από τον μέτριο ΠΑΟ. Και αυτό πρέπει να το έχουν στο μυαλό τους στην ΑΕΚ. Την Τετάρτη δεν υπάρχει κανένα περιθώριο. Όπως κέρδισε ΠΑΟ και Ατρόμητο, πρέπει να νικήσει και τους Θεσσαλονικείς. Το θετικό είναι ότι δεν υπάρχουν άλλες απώλειες από το σημερινό ματς (εκτός του τιμωρημένου Καράμπελα) και ο Κωστένογλου θα έχει πολλές και αξιόλογες επιλογές για 11αδα και 18αδα.
Όμως, πιο σημαντικό από όλα θα είναι ο κόσμος. Αν το ΟΑΚΑ έχει την προσέλευση που είδαμε στα δύο πρώτα ματς των πλέι οφ, τότε θα γίνει ακόμη πιο εύκολο το έργο του ΠΑΟΚ να φύγει με θετικό αποτέλεσμα. Αν η εξέδρα έχει εικόνα και παλμό ΑΕΚ, τότε οι παίκτες θα έχουν μεγαλύτερο κίνητρο και πάθος. Η ΑΕΚ δεν αντέχει να παίζει πάλι μόνη της.
Υ.Γ.: Ώρες - ώρες είναι να απορείς με τον Λεονάρντο. Σταματά να παίζει, διαμαρτύρεται στον επόπτη, αφήνει τον Καράμπελα με 2-3 αντιπάλους. Δεν ξέρω πόσο ακόμη θα αδικεί το ταλέντο που του έδωσε ο Θεός. Μπορεί να κάνει πολλά πράγματα, αλλά μέχρι στιγμής δίνει πολύ λίγα.
Υ.Γ.1: Δεν ταιριάζει σε μια ΑΕΚ, να δημιουργεί κόντρες με οτιδήποτε έχει σχέση με έναν Ατρόμητο. Ελεος...
 
Ο ένας την «έσωσε» ο άλλος την... πέθανε
Του Αλέξανδρου Λυμπέρη, ρεπόρτερ ΑΕΚ στο aek365
Ποτέ δεν έκρυψα τη συμπάθειά μου για τον Μανόλο Χιμένεθ. Ήμουν από τους λίγους που μου άρεσαν τα φαγητά του «μάγειρα» και τα γιατροσόφια του «τσαρλατάνου». Είναι απλός και ξεκάθαρος ο λόγος. Ο χειρότερος Ισπανός προπονητής, είναι μακράν καλύτερος από τον κορυφαίο Έλληνα (όχι, δεν εννοώ τον Δώνη). Ξέρω, είναι μία στιγμή που θα έπρεπε να ασχοληθώ περισσότερο με την ΑΕΚ και την... πεταμένη ευκαιρία της στο Περιστέρι και αυτό είχα σκοπό να κάνω. Βλέποντας όμως το παιχνίδι της Χετάφε με την Σαραγόσα και τη σκηνή όπου όλη η ομάδα σήκωσε στα χέρια τον Μανόλο, φάνηκαν πολλά. Για την ακρίβεια τόσα πολλά που κανείς στην ΑΕΚ δεν εκτίμησε. Όχι κανείς, για να είμαι δίκαιος. Γνωρίζω πολλούς που περίμεναν σήμερα το βράδυ να μάθουν τι έκανε ο «φίλος» τους και πανηγύρισαν με την ψυχή τους. Ο άνθρωπος που έμεινε μόλις έναν χρόνο στην Ελλάδα και αγαπήθηκε όσο ελάχιστοι (ίσως και κανένας) σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ το περσινό παιχνίδι με την Ξάνθη στο ΟΑΚΑ. Ήταν η κρισιμότερη μέρα για το θέμα του προπονητή και ποιος θα διαδεχόταν στον πάγκο τον Ντούσαν Μπάγεβιτς. Ένα πανό της Original εκεί ψηλά, έγραφε «Vamos Bien». Για κάποιους ήταν... μήνυμα. Η διοίκηση (ή τέλος πάντων ο Αδαμίδης) διέψευδε συμφωνία με τον πρώην τεχνικό της Σεβίλλης, αλλά έλεγε πως βρισκόμαστε σε διαπραγματεύσεις. Δεν πέρασε πολύς καιρός. Λίγες ώρες και το αεροδρόμιο σείστηκε. Θυμάμαι να παίρνω τον Θοδωρή και να τον ρωτάω με αγωνία τι γίνεται εκεί και αισθανόμουν άτυχος που δεν βρισκόμουν στα Σπάτα. Ο καιρός πέρασε. Συγκεκριμένα, ένας χρόνος. Με μεγάλες χαρές, με τεράστιες πίκρες και με έναν τίτλο. Δεν κατάλαβα ποτέ το γιατί. Και ίσως να μην το μάθω κιόλας, αλλά αυτόν τον προπονητή τον πίστεψα περισσότερο από κάθε άλλον τα τελευταία χρόνια.
Ένα όμως κατάλαβα απόψε το βράδυ. Πόσο σημαντικό είναι να έχεις δίπλα σου ανθρώπους που σε πιστεύουν και σε στηρίζουν στα δύσκολα. Τον Μανόλο και τον πίστεψαν και τον στήριξαν στην Σαραγόσα, σε αντίθεση με εμάς. Ο «μάγειρας, ο «τσαρλατάνος», ο «παπατζής» κατάφερε να πετύχει το «θαύμα» και να σώσει την ομάδα του από έναν... βέβαιο υποβιβασμό. Κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος αν θα μπορούσε να είχε πετύχει και ένα... θαύμα με την ΑΕΚ, εφόσον κάποιοι «γνώστες» του αθλήματος, δεν τον έστελναν πίσω στην πατρίδα του. Άλλωστε πρώτη την είχε την ΑΕΚ, με τρεις νίκες σε τέσσερα παιχνίδια, τα τρία εξ αυτών εκτός έδρας.
Ναι, δύο εκτός έδρας νίκες, στα τρία πρώτα ματς. Όσες δηλαδή νίκες έχει κάνει η ομάδα σε όλη τη διάρκεια που ο Κωστένογλου κάθεται στον πάγκο της. Και όμως, κάπως έτσι γράφετε η ιστορία. Από μικρά μικρά συμβάντα. Την ημέρα που ο Μανόλο Χιμένεθ έσωζε τη Σαραγόσα, ο Νικόλας... σκότωνε την ΑΕΚ στο Περιστέρι και την έβαζε σε περιπέτειες. Για το ματς του Περιστερίου δεν υπάρχουν και πολλά για να αναφερθείς. Όταν βγάζεις τον μοναδικό ποδοσφαιριστή σου, που τρέχει στη μεσαία γραμμή και κρατάς τους άλλους δύο που έχουν παίξει τέσσερα σερί ενανηντάλεπτα και με το φόβο των καρτών, τότε είσαι άξιος της μοίρας σου. Και για τον κόουτς αυτό συμβαίνει. Απλά μία απορία έχω. Τόσο καιρό που ο Βάργκας «φώναζε» ότι έχει ενοχλήσεις, το ιατρικό επιτελείο το επιβεβαίωνε, αλλά ο Κωστένογλου φρόντισε να τον εκθέσει, λέγοντας ότι δεν έχει τίποτα. Αντίθετα, απόψε που οι γιατροί δεν είχαν τίποτα να πουν για τον Κολομβιανό, ο προπονητής φρόντισε να ενημερώσει τους εκπροσώπους του Τύπου πως η αλλαγή ήταν αναγκαστική, λόγω ενοχλήσεων...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΟΤΙ ΘΕΛΕΤΕ ΕΔΩ....

ΑΕΚ Σ ΑΓΑΠΩ !!

Ο ΝΤΕΜΗΣ ΦΩΝΑΖΕΙ ΑΕΚ..ΟΛΕ..

ΚΙΤΡΙΝΟΜΑΥΡΑ ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ !!

AEK-QPR 3-0 ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΩΤΕΡΟΙ..

O NTEMHΣ ΣΦΥΡΑΕΙ ΑΕΚ !!

ΜΙΑ ΑΓΑΠΗ ΕΧΩ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ...

ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ..ΤΟ ΜΕΓΑ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ..

ΑΓΙΑ  ΣΟΦΙΑ..ΤΟ ΜΕΓΑ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ..
29 MAIOY 1453 ΚΩΝ-ΠΟΛΗ - 20-7-1974 ΚΥΠΡΟΣ ΜΕΡΕΣ ΜΝΗΝΗΣ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑΣ..ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ..!!

ANΤΩΝΗΣ ΚΑΙ ΑΝΤΩΝΙΑ ΟΙ ΦΑΝΑΤΙΚΟΙ ΑΕΚΤΖΗΔΕΣ

ANΤΩΝΗΣ ΚΑΙ ΑΝΤΩΝΙΑ ΟΙ ΦΑΝΑΤΙΚΟΙ ΑΕΚΤΖΗΔΕΣ

ΕΔΩ Ο ΝΤΕΜΗΣ..ΛΕΕΙ ΑΕΚ !!

ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΜΠΛΟΥΖΑ THΣ ΑΕΚΑΡΑΣ ΜΑΣ.....

ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΜΠΛΟΥΖΑ THΣ ΑΕΚΑΡΑΣ ΜΑΣ.....

ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ Ο ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΑΠΕΡΓΗΣ ΕΝΑΣ ΑΓΝΟΣ ΦΙΛΑΘΛΟΣ ΑΠΟ ΑΘΗΝΑ ΚΑΙ ΦΙΛΟΣ ΤΟΥ ΣΥΝΔ.

ΣΤΟ  ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ Ο ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΑΠΕΡΓΗΣ ΕΝΑΣ ΑΓΝΟΣ ΦΙΛΑΘΛΟΣ ΑΠΟ ΑΘΗΝΑ  ΚΑΙ ΦΙΛΟΣ ΤΟΥ ΣΥΝΔ.
ΔΕΞΙΑ ..ΤΑΚΗΣ ΚΑΣΠΑΡΗΣ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΩΣΤΑΣ ΧΑΤΖΗΚΩΣΤΑΣ

MIA AΠΟ ΤΙΣ ΜΠΛΟΥΖΕΣ ΜΑΣ..

MIA AΠΟ ΤΙΣ ΜΠΛΟΥΖΕΣ ΜΑΣ..
Η ΚΛΑΣΙΚΗ ΜΑΣ...

ΤΑ ΦΙΛΑΡΑΚΙΑ ΜΑΣ..

AΛΛΗ ΜΙΑ ΜΠΛΟΥΖΑ ΜΑΣ..

AΛΛΗ ΜΙΑ ΜΠΛΟΥΖΑ ΜΑΣ..
Η ΟΠΑΔΙΚΗ...ΜΑΥΡΗ Ή ΚΙΤΡΙΝΗ ΚΑΙ ΜΕ ΣΧΕΔΙΑ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΑ..

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ..VIDEO ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΑΣ ΟΜΑΔΑ

ΔΙΑΦΟΡΑ VIDEO ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΞΕΧΑΣΤΑ ΠΑΙΓΝΙΔΙΑ..ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΑΣ ΟΜΑΔΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΤΕ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΣΑΣ..

Η ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ !!

AEKΑΡΑ MIA ZΩΗ..

Η ΝΕΑ ΜΑΣ ΜΠΛΟΥΖΑ..ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΣΤΟ BLOG ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΟΡΑ ΤΗΣ..!! ΣΤΕΛΛΟΥΜΕ ΠΑΝΤΟΥ..

Η ΝΕΑ ΜΑΣ ΜΠΛΟΥΖΑ..ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΣΤΟ BLOG ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΟΡΑ ΤΗΣ..!! ΣΤΕΛΛΟΥΜΕ ΠΑΝΤΟΥ..
ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΓΕΘΗ( ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΚΑ ) ΚΑΙ ΣΕ ΦΟΥΤΕΡ..

ΑΕΚ ΚΥΠΕΛΛΟΥΧΟΣ 2002