ΤΑ ΣΦΗΝΑΚΙΑ ΤΟΥ ΚΕΤΣΕΤΖΟΓΛΟΥ..

@ Να μην τη ματιάσουμε την Εθνική μας, με τόσες απουσίες και τόσα προβλήματα και παίζει τόσο ποιοτικό και αποτελεσματικό μπάσκετ. Με όλους τους παίκτες να αισθάνονται και να είναι χρήσιμοι και κάθε φορά κι άλλον πρωταγωνιστή ανάλογα με το αδύναμο σημείο του αντιπάλου. Μια πραγματικά καλοκουρδισμένη μηχανή με έναν εξαιρετικό προπονητή, ένα δικό μας παιδί τον Φώτη Κατσικάρη που δίνει ρεσιτάλ σε ένα άθλημα όπου η παρεμβατικότητα του κόουτς την ώρα του αγώνα είναι πολύ μεγαλύτερη και σημαντικότερα από όλα σχεδόν τα άλλα ομαδικά αθλήματα. Ισως δεν θυμάται κανείς αλλά εγώ το θυμάμαι πως τον πρώτο καιρό στην ΑΕΚ αμφισβητούσα πάρα πολύ το αν ο Φώτης θα μπορούσε να γίνει προπονητής υψηλού επιπέδου. Διαψεύστηκα παταγωδώς και πολύ το χάρηκα γιατί σαν παιδί ήταν και είναι πάντα πάρα πολύ συμπαθής. Πίστευα πως ήταν λίγος και πως έκατσε στον πάγκο της ΑΕΚ για λόγους κυρίως οικονομίας. Ισως πράγματι ο Γρανίτσας και ο Φιλίππου να τον έβαλαν για αυτό τον λόγο όμως η ουσία είναι πως ο Φώτης πρόσφερε στην ΑΕΚ και στη συνέχεια εξελίχθηκε στον καλύτερο Έλληνα προπονητή με σοβαρή καριέρα και στο εξωτερικό σε ομάδες που πολλοί θα ζήλευαν. Επίσης αποδείχτηκε το αντίθετο του καρεκλοκένταυρου. Μόλις ο Φιλίππου άρχισε να ξεπουλάει και να διαλύει την ομάδα διαχώρισε την θέση του και σε κάποια στιγμή έφυγε κι ας περίμεναν ίσως το αντίθετο τα αφεντικά. Ένα παιδί με προσωπικότητα, χαμηλών τόνων και με συνεχή προσπάθεια βελτίωσης, ένα πραγματικό κόσμημα. Ότι κι αν γίνει στο τέλος του τουρνουά είναι σίγουρο πως αυτή η αποδυναμωμένη Εθνικη ομάδα κρατάει και πιστεύω πως θα κρατήσει πολύ ψηλά τη σημαία. Κι εγώ θα θυμάμαι πάντα το πόσο έξω έπεσα για τον Φώτη. Να τον έχει ο Θεός καλά όπως και όλα τα παιδιά μας που μπορεί να είναι μόνοι αν σκεφτούμε πόσοι λείπουν αλλά εχουν φτιάξει μια πολύ αγαπησιάρικη ομάδα που είναι σίγουρο πως θα καθηλώσει τον κόσμο τις τηλεοράσεις για να τη δουν.


@ Αντίθετα με τον Φώτη πίστευα πάρα πολύ στο προπονητικό μέλλον του Δέλλα πριν ακόμη γίνει... προπονητής. Μέσα στη σαιζόν που πέρασε ταρακουνήθηκα πολύ και ταρακουνήθηκαν κι άλλοι με αποτέλεσμα ο Δέλλας να κινδυνεύσει να χάσει το μεγαλο στοίχημα πριν ακόμη το... παίξει καλά καλά. Για την ακρίβεια εκεί στα τέλη του χειμώνα έδειχνε να μην έχει ο δρόμος επιστροφή. Τελικά με την στήριξη του Μελισσανίδη και του Μπάγεβιτς πήρε την δεύτερη ευκαιρία και μέχρι τώρα χωρίς βέβαια να έχουν αρχίσει οι αγώνες πρωταθλήματος που εκεί πέφτει ζόρι και βγαίνουν συμπεράσματα η ομάδα δείχνει πολύ καλύτερη ομαδικά γιατί ατομικά ήταν ούτως ή άλλως. Μακάρι λοιπόν και ο Τράι να κάνει άλλο ένα μεγάλο καμ μπακ. Βέβαια είναι πολλές οι διαφορές των αθλημάτων με κυριότερη το ότι στο μπάσκετ η Ελλάδα έχει πολύ καλύτερη παραγωγή προπονητών σε σχέση με το ποδόσφαιρο όμως ο Δέλλας είναι μια ξεχωριστή περίπτωση. Εχει την ευλογία του χρόνου για να δείξει τι μπορεί να κάνει χωρίς το πιστόλι στον κρόταφο λόγω της ιδιορυθμίας με την παρουσία της ΑΕΚ σε αυτές τις κατηγορίες που δεν υπήρξε και δεν θα ξαναβρεθεί ποτέ. Επίσης είναι τυχερός σε σχέση με τον Φώτη στο ότι αυτός έχει τον Μελισσανίδη στην αρχή της νέας εποχής του στην ΑΕΚ ενώ ο Φώτης έγινε προπονητής στην Βασίλισσα όταν ο Φιλίππου είχε πάρει απόφαση να φύγει. Δεν είχε βέβαια την τύχη να δουλέψει σαν βοηθός δίπλα σε προπονητές όπως ο Ιβκοβιτς και ο Σάκοτα αλλά αυτό το μειονέκτημα εξισοροπείται με τις σπουδαίες παραστάσεις της καριέρας του όπου υπήρξε παίκτης μεγάλων προπονητών από τον Καπέλο και τον Φερέρ μέχρι τον Σάντος και τον Ρεχάγκελ. Στο μαγικό και αγαπησιάρικο περιβάλλον της ΑΕΚ όλα γίνονται. Μακάρι...