ΤΑ ΣΦΗΝΑΚΙΑ ΤΟΥ ΚΕΤΣΕΤΖΟΓΛΟΥ..

@ Περασαμε ένα δυσκολο βράδυ την Τρίτη προς Τετάρτη αλλά η ζωή συνεχιζεται. Οσοι διαβάζουν ΣΦΗΝΑΚΙΑ ξέρουν πως μπορεί ακόμη και στο Ολυμπιακός... Τζιχαντιστές να υποστηρίζω τους Τζιχαντιστές, αρκεί να είμαι σιγουρος μετά πως θα... συλληφθούν, αλλά δεν κάνω το άσπρο μαύρο. Η νίκη του Ολυμπιακου ήταν τεραστια. Και δίκαιη αφού δεν κρίθηκε από την διαιτησία παρότι μια αποβολή και μάλιστα του καλύτερου παίκτη του Ολυμπιακού θα μπορούσε να δοθεί σε εκείνη την αγκωνιά. Σίγουρα θα δινόταν στο Ολυμπιακός - Ξάνθη π.χ αν την αγκωνιά την έτρωγε ο Κασάμι. Νίκησε δίκαια ας πούμε. Αλλά θα κάνω μία προβλεψη. Θα έχει άσχημη συνέχεια. Το λέω βασισμένος σε αυτό που ειδα. Μπορεί να ακουστεί σαν τρελό ή σαν αποτέλεσμα πίκρας αλλά ο Ολυμπιακός είναι πολύ κάτω απο πέρυσι παροτι έκανε τζακ ποτ με τον Κασάμι, έχει τον Αμπιντάλ που είναι άλλου επιπέδου παίκτης και έχει αντικαταστήσει με καλό παικτη τον Χολέμπας. Εδώ θα ειμαστε, πρώτα ο Θεος ΠΑΝΤΑ, και θα δούμε...

@ Πάμε στα δικά μας. Δεν έχουμε χλιδη αυτό τον καιρο αλλά σίγουρα έχουμε μέλλον. Ενα είναι το δεδομένο. Σε τρία χρονια ο Σβάρνας και ο Βλαχομήτρος θα ειναι 20 χρονών. Σε 3 χρόνια. Δεν θέλω να αδικήσω κανένα παιδί αφού όλα όσα μπήκαν χθες να παιξουν έδειξαν πως αν μη τι άλλο η ΑΕΚ πλέον δουλεύει στις υποδομές της για να παράγει ποδοσφαιριστές. Θα με ρωτήσετε για τι δούλευε πριν; Δεν γνωρίζω, πάντως ποδοσφαιριστές δεν είδαμε. Δεν θέλω να αδικήσω τα αλλα παιδιά αλλά ο Βλάχομήτρος και ο Σβάρνας, που ειναι δημιούργημα της Τριγλίας, δείχνουν με κάθε ευκαιρία πως το μέλλον είναι δικό τους αρκει να μην το αφησουν να τους φύγει μέσα απο τα χερια. Και όταν λέμε μέλλον εννοούμε την βασική ενδεκάδα της ΑΕΚ της Αγιά Σοφιάς και του Τσάμπιονς Λιγκ. Τίποτα λιγοτερο. Ελπίζω να μην τους κάνουν ζημιά κειμενα σαν κι αυτό. Γραφω αυτό που βλέπω. Ειδα ένα παιδί να στέκεται άξιος συμπαραστάτης διπλα στον εκπληκτικό χθες Σαρρη που δείχνει πως το πάθος και το "θέλω" μπορουν να καλύψουν όλα τα ελατώματα. Και ειδα τον Βλαχομήτρο να μπαίνει και να συνεχίζει απο εκει που είχαμε μείνει τον Μάιο όταν έκανε τόσο γλυκό το φινάλε της χρονιάς που έφυγε και δεν θα ξαναέρθει. Συγκρίνετε πως τελείωσε την φάση ο Βλαχομήτρος και πως ο Ντούνης στο πρωτο ημίχρονο. Ποιος φανηκε να είναι ο έμπειρος με συμμετοχές στην Α Εθνική και σίγουρος για τον εαυτό του παίκτης και ποιος αυτός που με εξαιρεση κάτι 20λεπτα έχει παιξει μόνο με αντιπάλους παιδιά 16 και 17 χρονών. Ο τρόπος που ισοφαριζει ο Βλαχομήτρος και ο τρόπος που λίγα λεπτα αργότερα αναγκάζει τον τερματοφυλακα της ΑΕΛ στην απόκρουση της ημέρας αρκουν για να καταλαβεις ότι το παιδί το χει. Πως μπορεί να το... χάσει; Αν κορνιζαρει τα πρωτοσέλιδα και τα δημοσιεύματα και νομίζει πως κάτι έχει κάνει.  Τίποτα δεν έχει κάνει. Σήμερα ξεκινάει. Κάθε μέρα ξεκινάει. Η υπομονή είναι αρετή. Αλλά όταν έρθει η μεγάλη ευκαιρια απλά δεν πρέπει να χαθει. Οπως δεν χαθηκε χθες. Η Κ20 ειναι ούτως ή άλλως ο προθάλαμος. Ο μικρός πρεπει να φροντίσει ώστε να μην μείνει εκει για πολύ. Σε 3 χρόνια θα είναι 20. Πρέπει ήδη να εχει πάρει την φανέλα σπίτι. Κι αν δεν το έχει καταφέρει ακριβώς, για αυτό να έχει παλαίψει.

@ Ομαδική κριτική δεν μπορεί να γίνει σε παιχνίδι που έπαιζε 11αδα πειραματική και στο τέλος 11αδα που δεν θα ξαναδούμε ούτε σε προπόνηση τουλάχιστον για φετος. Σε ατομικό επίπεδο ειδαμε όμως κάποια πραγματα. Τον Βούρα να επιβεβαιώνει αυτό που πιστευαμε, ότι δηλαδή θέλει πίεση και δραση για να δείξει. Δεν μπορεί να είχε βγει με... μέσον καλύτερος τερματοφυλακας της Β Εθνικής και να μην κάνει ούτε για πάγκο... Β Εθνικής. Ο Σαρρης ήταν συνολικά ο καλύτερος και φάνηκε με το οτι έμεινε τόσο πολύ μέσα. Νομίζω πως ήρθε η ώρα να πάρει ένα ολόκληρο επίσημο παιχνίδι μαζί με τον Κολοβέτσιο και όλη την άλλη βασική ομάδα. Εκει θα βγάλουμε συμπεράσματα. Είναι παλίκαρος πάντως και του αρέσει να... τρώει την μπάλα. Και ότι άλλο... χρειαστεί. Ο Ντούνης έκανε ωραίες σέντρες αλλά όχι καλά στημένα και εκείνη η ευκαιρια γίνεται μόνο γκολ ιδίως όταν παλευεις να μπεις στην ενδεκάδα. Για απογοητεύσεις δεν γράφω σήμερα. Ολοι είδαν. Στο τέλος της μέρας θα κρατήσουμε τους μικρούς. Την ζωντάνια και το πάθος τους που εκανε ένα ψηλοβαρετό παιχνίδι συναρπαστικό. Φόρτσα ΑΕΚάρα...