TA ΣΦΗΝΑΚΙΑ ΤΟΥ ΚΕΤΣΕΤΖΟΓΛΟΥ..

@ Καλή εβδομάδα να έχουμε. Που θα έχουμε. Είναι μεγάλη εβδομάδα αυτή για πολλούς λόγους. Οπως χθες ήταν μια πολύ μεγάλη βραδιά. Στην Γλυφάδα. Στο κλειστό που ξεκινήσε και η μεγάλη αντεπίθεση το 1996 που κορυφώθηκε με το πρωτάθλημα το 2002 και βέβαια με το Ευρωπαϊκό και τα δύο κύπελλα νωρίτερα. Ζήσαμε υπέροχες στιγμές. Από τα παλιά. Ακόμη κι αν χάναμε κανείς δεν θα μετάνιωνε από όσους διάλεξαν να μην δουν την ποδοσφαιρική ομάδα. Αλλά η νίκη είναι πάντα νίκη. Κερασάκι στην υπέροχη τούρτα. Μια ομάδας που μέσα σε 15 μέρες φτιάχτηκε και μέσα σε τέσσερις λατρεύτηκε! Αλλο ένα από τα μικρά θαύματα που έχουν φτιάξει την τεράστια αυτή ομάδα.

@ Εννοείται πως με το σήμα ΑΕΚ όποιος κι αν παίζει στηρίζεται όμως κακά τα ψέματα η χημεία δεν είναι πάντα η ίδια μεταξύ κόσμου και ομάδας. Με αυτή την ομάδα λοιπόν η χημεία που έχει αναπτυχθεί είναι τρομερή. Δεν γυρίζει αλλιώς ένα παιχνίδι από 14 πόντους απέναντι σε μια ομάδα αντικειμενικά καλύτερη. Ο κόσμος έδωσε δύναμη στην ομάδα αλλά και η ομάδα έδωσε πίστη στον κόσμο. Και μετά όλα πήραν τον δρόμο τους. Ηταν μια πολύ μεγάλη νίκη γιατί το Ρέθυμνο ήταν μια πολύ καλή κανονική ομάδα. Καμία σχέση με τον Κολοσσό που είχε έναν τύπο που έβαλε 40 πόντους και όλοι οι άλλοι θύμιζαν κομπάρσους. Και από το Ρέθυμνο αυτός ο απίστευτος Κάουνσιλ έβαλε έξι τρίποντα αλλά ήταν κανονικά σουτ ενώ το εκπληκτικο είναι το ότι έχασε μόνο ένα! Αν πάντως δεν είχαν τόσο πολύ χέρι στα τρίποντα οι παίκτες του Ρεθύμνου η ΑΕΚ θα μπορούσε να νικήσει πιο εύκολα με την τρομερή ενέργεια που έβγαζε και την ΑΡΝΗΣΗ στην ήττα που είναι το χαρακτηριστικό που θεωρώ πως είναι το πρώτο που πρέπει να έχει η ΑΕΚ σε όποιο άθλημα και με όποιον αντίπαλο.

@ Τι θα μπορούσε να πει κάποιος αν η ΑΕΚ έχανε από μια ομάδα με τόσο καλή πορεία τα τελευταία χρόνια που ήταν σχεδόν συμπληρωμένη όταν η ομάδα μας είχε τον... Τσιάκο και τον Παπαδιονυσίου; Ούτε καν τον Πολυτάρχου που έσκισε κι ένα συμβόλαιο για να μείνει. Τίποτα. Θα ήταν φυσιολογικό και η δικαιολογία υπήρχε έτοιμη. Ομως αυτά τα παιδιά και ο προπονητής τους προτίμησαν να πεθάνουν για τη νίκη παρά να έχουν το μπλαζέ ύφος αυτού που δεν του ζητούνται με απαίτηση πράγματα. Εβαλαν την πίεση μόνοι τους στον εαυτό τους. Και μπορεί στο τέλος να έσπασαν καρδιές αλλά το πιο κρίσιμο σημείο ήταν το τελευατίο πεντάλεπτο του πρώτου ημιχρόνου. Εκεί που η ομάδα με ψυχή και προσωπικότητα Βασίλισσας μάζεψε την διαφορά των 14 πόντων και πέρασε το μήνυμα στον αντίπαλο αλλά και στην εξέδρα πως κατέβηκε στο γήπεδο για να πεθάνει για τη νίκη. Και για αυτό την πήρε.

@ Ηταν βελτιωμένοι οι ξένοι μας, και οι τρεις για μένα, ήρθε κι ο ψηλός μας χθες οπότε συμπληρώθηκε το ρόστερ για τα καλά αλλά ο Γκούντριτζ έχει έναν γίγαντα Σαρικόπουλο παρτενέρ που ήταν πάλια πολύ καλός χθες, ο Κασελάκης ήταν ο κορυφαίος από τους Ελληνες, ο Σάκοτα όπως πάντα μια κατηγορία μόνος του και ο Ζιάγκος έχει μια ψυχραιμία που αν δεν την έχεις συνηθίσει την λες και... αναισθησία. Ηταν τέλεια. Και είπαμε. Μετράμε τις ώρες να την ξαναδούμε. Το ίδιο κάνει και η ποδοσφαιρική ομάδα για να αρχίσει το πρωτάθλημα. Δεν είδα το ματς αλλά η κούραση μετά από τρεις μήνες προετοιμασία είναι ανθρώπινη παρότι προσωπικά δεν θα το έβλεπα σαν δικαιολογία αν ήμουν προπονητής ή παίκτης. Ετερο σχόλιο ουδέν, δεν μετάνιωσα λεπτό, ακόμη κι αν χάναμε, που προτίμησα το μπάσκετ αυτή τη σπάνια μέρα. Καλημέρα ΑΕΚάρα. Ευχομαι κουράγιο στον... Ολυμπιακό γιατί είναι ψυχοβγαλτικό να κάνεις το άσπρο μαύρο μια ζωή. Κάποια στιγμή σε παίρνουν χαμπάρι ακόμη και οι πιο πιστοί και γελάνε μαζί σου. Αυτό ακριβώς είναι το σημερινό στάδιο που έχει φτάσει ο Ολυμπιακός. Παιδιά κουράγιο. Ερχονται και... επίορκα κάγκελα.