ΤΟ ΑΕΚΟΜΕΤΡΟ..

Ο Ηλίας Τομαράς γράφει για τα "κοράκια", τον βόθρο και το ΑΕΚόμετρο που πρέπει να σπάσει

Από την προηγούμενη Κυριακή, όταν η ΑΕΚ βρέθηκε στο χείλος του γκρεμού, όλοι είχαν τις απαντήσεις για το πώς έφτασε η ομάδα εκεί. Όπως αποδείχθηκε ήταν πάρα πολλοί εκείνοι που γνώριζαν τα πάντα και περίμεναν την καταστροφή για να μας διαφωτίσουν. Ακόμα περισσότεροι αυτοί που έσπευσαν να ρίξουν ένα λουλούδι στο φέρετρο ως γνήσια "κοράκια" που αγαπούν όλους τους πεθαμένους μιας και πλέον δεν μπορούν να τους θίξουν τα συμφέροντα.
Η ΑΕΚ όμως δεν πέθανε, απλώς δεν άντεξε να κολυμπάει σε αυτό τον βόθρο που εξυμνούσαν και προστάτευαν όλοι εκείνοι που τώρα διαφημίζουν τη θλίψη τους για έναν σύλλογο που ποτέ δεν θα καταλάβουν τι αντιπροσωπεύει. Είναι άλλωστε το ίδιο κράτος και οι ίδιοι πολιτικοί με τις δακρύβρεχτες δηλώσεις που "επέτρεψαν" στον Ψωμιάδη να εμπαίζει με αιμοπτύσεις για πάνω από μια δεκαετία την ΑΕΚ. Αυτοί που δημιούργησαν αυτό το σύστημα-παραθυράκι που σε αποτρέπει να διεκδικείς το δίκιο σου. Είναι οι ίδιοι που τώρα έχουν εξήγηση για τα πάντα, οι οποίοι σιωπούσαν όταν η ΑΕΚ έχανε το πρωτάθλημα στα χαρτιά ή σφαγιαζόταν από διαιτητές-καμικάζι. Εκείνοι που έτρεχαν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα όταν ακούγαμε για "κοκαλιάρηδες", "θείους" και "δικά μας παιδιά που πρέπει να προστατευτούν". Αυτοί που χειροκροτούσαν μπροστά στα "μαθήματα ήθους" και έβρισκαν πάντα τον τρόπο να γελοιοποιούν όποιον φώναζε ζητώντας ισονομία απαντώντας ειρωνικά "φτιάξε πρώτα ομάδα". Κανείς δεν κατέθετε τότε την βαρύγδουπη άποψή του για τα όσα συνέβαιναν. Κανείς δεν είχε τις απαντήσεις που έψαχνε η ΑΕΚ. Τώρα όμως οι ευθύνες έχουν αποδοθεί άμεσα και βαραίνουν όλες την Ένωση. Φταίει και δεν έχει κανένα δικαίωμα να κατηγορεί ούτε το σάπιο σύστημα, ούτε το πρωτάθλημα-παρωδία με πυραυλοκίνητους 40άρηδες και ομάδες που από πιτσαρίες μοιράζουν τεσσάρες.
Αν λοιπόν αυτός ο βόθρος ξέρασε τελικά την ΑΕΚ επειδή επέλεξε, αντίθετα με το ρεύμα, να μην πασαλειφθεί με σκατά, τότε πρέπει όλοι να είναι περήφανοι και με αυτή τη σκέψη να προχωρήσει ο σύλλογος στην αυτοκάθαρση του. Γιατί αναμφισβήτητα η ΑΕΚ δεν οδηγήθηκε μόνη της στον γκρεμό όμως σίγουρα δεν προστατεύτηκε από εκείνους που είχαν την τύχη της στα χέρια τους. Την άφησαν να μαραίνεται σαν ένας ξεχασμένος γέροντας σε φτηνό γεροκομείο και αυτοί ασχολήθηκαν αποκλειστικά με τον τρόπο διαφυγής. Την προσέφεραν βορά στα θηρία του συστήματος για να ξεφύγουν από τα δικά τους εγκλήματα (με ή χωρίς εισαγωγικά) μετατοπίζοντας τις ευθύνες από εδώ και από εκεί. Κι όταν η βόμβα έσκασε στα χέρια κάποιου εντολοδόχου τους αυτοί παρακολουθούσαν ανακουφισμένοι που γλίτωσαν από τη ρετσινιά. Το μεγάλο δράμα της ΑΕΚ άλλωστε είναι πως δεν είχε (εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων) τους παράγοντες που της άξιζαν. Ανθρώπους που θα τη σεβαστούν και δεν θα εκμεταλλευτούν τον κόσμο της για τα συμφέροντα τους, οικονομικά και μη.
Όμως και αυτός ο κόσμος, οργανωμένος ή όχι, έχει τις δικές του ευθύνες γιατί παρασύρθηκε και ξέχασε την Ένωση. Κάπου ανάμεσα σε βατράχους, μελισσανιδικούς, ντεμικούς, μικρομετοχικούς, μεγαλομετοχικούς, supporters, original, αντι-original και πόσα άλλα, έβαλε στην άκρη την ΑΕΚ και προέταξε το εγώ του. Μέχρι όμως να βρεθεί ποιος τελικά έχει δίκιο η ομάδα έπεσε. Ακόμα και τότε όμως, κοιτάζοντας την να καταρρέει, κάποιοι βρήκαν τη δύναμη να συνεχίσουν το τροπάριο της διχόνοιας. Η ΑΕΚ έγινε τόσο μεγάλη γιατί υπήρξε (και υπάρχει ευτυχώς) κόσμος που την αγάπησε άνευ όρων και της πρόσφερε απλόχερα χωρίς να περιμένει ανταλλάγματα ή αξιώματα. Το... ΑΕΚόμετρο ας μπει στο συρτάρι και ας σκεφτούμε πως για να φτάσουν εδώ που έφτασαν τα πράγματα, όλοι (φυσικά δεν εξαιρούνται οι δημοσιογράφοι) κάναμε κάτι λάθος.
Όσοι τώρα έχουν τυπώσει ήδη τα κηδειόχαρτα και ερεθίζονται να επαναλαμβάνουν αυτάρεσκα "τα είχα πει εγώ" αδυνατούν να καταλάβουν τι είναι η ΑΕΚ και πως αυτό το "αι ιδέαι δεν αποθνήσκουν" δεν είναι σλόγκαν για μπλουζάκι αλλά η ουσία αυτής της ομάδας και στο άμεσο μέλλον αυτό θα αποδειχθεί και πάλι.